ontvoerd

hoofdstuk 9

pov Kim

Ik ga in een hoekje zitten. Onze ouders hadden gewoon betaald, hij zou ons dan vrij laten.. Waarom zou je in gods naam een kind verkopen?! Zeker voor 'vieze' dingen. Ik kijk uit het kleine raampje wat links in de boomhut zit. Meteen trek ik me terug.

'Ze zijn er' roep ik angstig.

Iris en Kevin kijken me wreemd aan.

'Kijk voorzichtig uit het raam'

Ze doen wat ik zeg en reageren precies hetzefde. Met zijn drieeën zitten we in het hoekje van de boomhut, dicht tegen elkaar. Harde knallen vullen de ruimte.

Ik slaak een kreet van angst.

'Aaaaaaaaaaah'

Direct word de hand van Iris voor mijn mond gehouden. Ik snik langzaam en zo zacht mogelijk.

'Sorry' weet ik er nog uit te krijgen.

'Ik heb dit nog' zegt Kevin.

Hij haalt iets uit zijn broekzak.

'E-e-een pistool?'

Ik zie de angst in Iris haar ogen wanneer ze dat vroeg.

'Geen zorgen, niet voor jullie of mij maar voor die klootzakken'

'Hoe kom je daar aan?' vraag ik.

'Afgepakt toen jij in dat gat viel zat ik achter zón brede man aan' zegt hij stoer.

Ik geef hem een dikke knuffel.

'Ik kijk wel even'

Ik zie hoe hij zijn pistool laad en voorzichtig uit het kleine raampje kijkt.

'Niemand' zegt hij blij.

Ik ben blij dat er niemand is maar de angst overwint mijn blijheid. Verkopen.. Alsof ik een verkoopbaar ben. Meteen voel ik een steek door mijn hart. De tranen springen in me ogen.

'Hee, wat is er? Ze zijn er niet he.. We zijn hier voorlopig wel veilig'

'Nee dat is het niet' zeg ik.

Ik zie hun vragende blikken. Eigenlijk heb ik geen zin om het uit te leggen maar toch doe ik het maar.

'Ik had ooit een zus Amber' begin ik.

'Totdat ze ook ontvoerd werd, ik heb haar voor de laatste keer gezien toen ze v-ver-vermoord werd' Ik vertel verder door mijn tranen heen. 'Ze werd ook verkocht maar ze wou niet en toen werd ze vermoord' zeg ik moedig. 'Ik zag het gebeuren in een bos, ze schreeuwde om hulp, ik wou naar haar toe rennen maar toen de man de kogel door haar hoofd schoot viel ik flauw en later was ik in het ziekenhuis'

Nu pas merk ik dat Iris mee zit te huilen. Ik kijk omhoog in hun gezichten. Door mijn tranen probeer ik er nog een klein lachje uit te brengen.

'Wat erg'

Ik knik langzaam.

pov Iris

Ik vind het echt heel erg voor Kim. Haar zus, misschien is ze wel vermoord door de gast die nu ook achter ons aan zit. Hij wou ons inmiddels ook verkopen en hij had ons ontvoerd. Misschien is het ook hier gebeurt, we zijn nu in een bos.

Oké even besluit ik mijn gedachten op nul te zetten voordat ik helemaal gek word.

'misschien moeten we gaan slapen' zegt Kevin.

Ik zie hoe Kim en Kevin naast elkaar in slaap vallen. Maar ik? Ik kan nu echt niet slapen hoor. Ik kijk nog wat naar buiten, de lucht is mooi gevuld met schitterende sterren. Het zijn er heel veel. Ik begin spontaan te huilen, maar dan wel zacht zodat ik hun niet wakker maak. Ik mis mijn ouders echt heel erg.. Wat een enorme klootzakken zijn die mensen toch. Even komt mijn enorme boosheid voor Kevin weer in me op. Ik sta op en geef hem een schop, en nog een. Hij word wakker en schreeuwt als hij me ziet schoppen. Kim word inmiddels ook wakker.

'Je hebt heel mijn normale leven van me afgepakt klootzak' sis ik.

Ik blijf schoppen totdat Kim me hardhandig op de grond duwt. Ik kijk haar boos aan en stribbel tegen. Ze geeft me een klap in m'n gezicht. Ik laat me hoofd zakken op haar schoot en begin te huilen. Ik kijk naar Kevin die pijnlijk naar zijn wond kijkt die op zijn knie zit.