Unicode
လင်းခ အပြင်ပြန်ထွက်လာချိန်တွင် သူ၏အဖေပါးနှစ်ဖက်မှာ အနီရောင်ပြေးနေသည်ကို တွေ့ရလေသည်။
သူက တခြားတစ်ခွန်းမှမဆိုဘဲ သူ့အဖေရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်၍ ခပ်ချွဲချွဲပြောလိုက်သည်။
"ဖေဖေ...... ကျွန်တော်အိပ်ပျော်တဲ့အထိ သိပ်ပေး"
လင်းသွေးညိုမှာ သူ၏နားကို ယုံတောင်မယုံနိုင်။ သူထင်လိုက်တာက သူ့သား ပေါက်ကွဲပြီးဒေါသထွက်နေလိမ့်မယ်လို့။ ပြီးတော့ သူ့ကိုရွံရှာသွားလောက်မယ် ဟု။
အသံကိုကြားခဲ့တာကတော့ သေချာသလောက်ပါပဲ။
ဒါပေမယ့် ဒီကောင်လေးက ထိုအကြောင်းကို သာမန်ကာလျှံကာ ကျော်လွှားသွားသည်။ သူ့သားက သူတခြားတစ်ယောက်နဲ့ လိုးနေတယ်လို့များ သံသယမဝင်ဘဲ တခြားအကြောင်းအရာနဲ့ မှားထင်သွားတာလား။
ဘာဖြစ်ဖြစ် ဒါက ကောင်းတဲ့အရာတစ်ခုပါပဲ။
မကောင်းတာကတော့ အဆက်မပြတ်ယိုစိမ့်ထွက်နေတဲ့ သူ့ပူစီ။
သင်းပျံ့တဲ့ဆပ်ပြာရနံ့နဲ့ ပျိုမျစ်နုနယ်တဲ့ယောကျာ်းပျိုရနံ့က သူ၏အစိကိုတောင် တစစ်စစ်နှင့် ကိုက်ခဲကျင်တက်လာစေသည်။
"ဖေ့......."
"ဪ......အင်း သား ဖေဖေသိပ်ပေးမယ်"
လင်းခ အကြံအစည်အပြည့်နဲ့ ပြုံးပြပြီး အိပ်ရာပေါ်လှဲချလိုက်သည်။ တကယ်တော့ သူတအားဒေါသထွက်နေတယ်ဆိုပေမယ့် စိတ်လိုက်မာန်ပါ လုပ်ပြီး ခက်ခဲအောင်မလုပ်ချင်ပေ။
သူ့အဖေက လက်ရှိအချိန်မှာ အပြစ်ရှိနေသလို ခံစားနေရတာမို့လား.....။ သူက ဒီအခွင့်အရေးကို အပြည့်အဝအသုံးချပြီး မထိတထိလုပ်ရင်တောင် အပြစ်ရှိစိတ်ကြောင့် သူ့ကိုအလိုလိုက်ပြီး သူ့အဖေပြန်ပြောလာမှာမဟုတ်။
"ကျွန်တော့်ဘေးလာလှဲ"
ဦးလင်းသွေးညို အသက်ကိုခပ်ပြင်းပြင်းရှူပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင်ဝင်လှဲလိုက်သည်။
သူ့သားက သူ့လည်ပင်းနား အငြိမ်မနေဘဲတိုးခွေ့ပြီး အသက်မျှင်းမျှင်းရှူထုတ်နေတော့ သူ့လီးပင် တဆတ်ဆတ်တုန်လာသည်ဟု သံသယဝင်ရသည်အထိ။
