မြင့်မားသောတောင်တန်း၊ အေးမြသောစိမ့်စမ်း၊ စိမ်းလန်းသောမြေပြင်၊ လှပသောရှုခင်း.........၊ အစရှိသည်တို့နှင့်ပြည့်စုံသော ဒေသလေးတစ်ခုကို သူတို့ရွေးခြယ်ခဲ့ကြသည်။
တစ်ခုသောဆောင်းလရာသီတွင် လင်းသွေးညို၏ဗိုက်မှာ မွေးလွယ်ဖွားလွယ်အခြေအနေသို့ ရောက်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။
ချမ်းသောဆောင်းမနက်ခင်းတွင် လင်းသွေးညိုသည် သူ့သားဆီကနေ ပိုးသားအဝတ်များဖြင့် ထုပ်ပိုးခြင်းခံထားရပြီး မီးလင်းဖိုရှေ့၌ ထိုင်နေရ၏။
မကြာမီအချိန်၌ သူကလေးမွေးတော့မည်ဖြစ်ပြီး ဒွိလိင်အိုဂျီများနှင့်လည်း ဆက်သွယ်ထားပြီးဖြစ်၏။
အမှားအယွင်းတစ်ခုခုမဖြစ်စေရန်အလို့ငှာ လိင်ဆက်ဆံတာကို ရှောင်ရှားထားရတာမို့ အလိုးမခံရရင်မနေနိုင်သောလင်းသွေးညိုကို လင်းခက နေ့တိုင်းညတိုင်း လျက်ပေးရလေသည်။
လင်းသွေးညိုကတော့ မြန်မြန်မွေးဖွားချင်ပြီဖြစ်ပြီး နောက်ထပ်ကလေးမယူရန်လည်း ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။
ရှောင်ရရှားရတာတွေများလွန်းတာမို့ သူစိတ်ထပြီးလုပ်ချင်လာတိုင်း သေတော့မလိုပဲ။ နေ့တိုင်းဖြစ်နေတော့ ပိုဆိုးသည်။
"ကလင်! ကလင်! ကလင်!"
အော်မြည်လာတဲ့တယ်လီဖုန်းကို လင်းသွေးညိုကောက်ကိုင်လိုက်တော့ သူ့သားဖြစ်သူရဲ့အသံကို ကြားလိုက်ရ၏။
"ဖေဖေ မနက်စာစားပြီးပြီလား.....မစားရသေးရင် အခုပဲစားပြီးဆေးသောက်လိုက်ဦး"
"ပြီးပါပြီ ဖေဖေ့ယောကျာ်းလေးရဲ့......ဆေးလည်းသောက်ပြီးပြီ"
"ဒါဆို ကျွန်တော်ကိုးခွဲလောက်ကြရင်ပြန်လာခဲ့မယ်...... ဆယ်နာရီ ဆေးခန်းသွားပြရဦးမယ်မလား"
"ဟုတ်ပြီဟုတ်ပြီ အဆင်ရောပြေရဲ့လား"
"အေးဆေးပါပဲ"
လင်းခ တက္ကသိုလ်ကျောင်းဝင်ခွင့်ကို ပြောင်းလျှောက်ထားတာဖြစ်ပြီး ယနေ့Formသွားတင်ခြင်း ဖြစ်ပေ၏။
မနက််ဆယ်နာရီဝန်းကျင်လောက်တွင် နှစ်ယောက်သားဆေးခန်းတစ်ခေါက် ထပ်ရောက်သွားခဲ့ပြီး မွေးဖွားမည့်ရက်အား သတ်မှတ်လိုက်ကြလေ၏။
