Part 16
"အမေကဘာတဲ့လဲ"
လင်းခ ဖုန်းကိုဘေးချလိုက်ရင်း သူ့အဖေအတွက် လိမ္မော်သီးအခွံခွာကျွေးလိုက်သည်။
"ဘွားက တရားရိပ်ရာသက်ပန်ဝင်တော့မှာမို့ နောက်ဆုံးအနေနဲ့ တစ်ခါလောက်ပြန်လာခဲ့ကြပါတဲ့"
သားအဖနှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် နားလည်မှုရှိစွာကြည့်ပြီး ရယ်လိုက်ကြလေ၏။
"ကျွန်တော်တို့ အရမ်းကံကောင်းနေတာမဟုတ်ဘူးလား"
လင်းသွေးညို သူ့သားကိုဆွဲချ၍ နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်ယူလိုက်သည်။
"အင်း........အချစ်စစ်အချစ်မှန်က ဆူးညှောင့်ခလုတ်အားလုံးကိုအရည်ဖျော်ပစ်နိုင်တယ်တဲ့..... ဖေဖေတို့အခုလုပ်ကြမလား"
"မဆိုင်ဘူးလေဗျာ"
လင်းခ ပါးစပ်ကနေသာဆိုသော်လည်း သူ့အဖေပေါင်နှစ်ဖက်ကြား လက်လှမ်းလိုက်ပြီဖြစ်လေသည်။
--------------
--------------
သူတို့က တအားစိတ်ထက်သန်လွန်းတာမို့ ညကားဖြင့် နယ်မြို့လေးဆီ ချက်ချင်းထွက်လာခဲ့ကြသည်။
ကားလေးသည် မှိန်ပြပြမီးရောင်အောက်တွင် လိုရာခရီးသို့နှင်နေပြီး မြင်ကွင်းများကို နောက်ချန်ထားရစ်ခဲ့လေသည်။
လင်းသွေးညိုနဲ့သူ့သားက ကိုယ်ပိုင်ကားဖြင့်ထွက်ရန် စီစဥ်ခဲ့ပေမယ့် တချို့သောအစီအစဥ်များကြောင့် ဘတ်စ်ကားဖြင့်သာထွက်ခဲ့ကြ၏။ တချို့သော အစီအစဥ်မှာ တခြားမဟုတ်ပေ။
လူများစွာစီးနင်းလိုက်ပါလာသော ဘတ်စ်ကား၌ တိုးတိုးတိတ်တိတ် အတွေ့အကြုံယူရန်သာဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် နောက်ဆုံးခုံတန်းအား တမင်တကာရွေးယူခဲ့ကြလေသည်။
ညဥ့်နက်လာသည်နှင့်အမျှ ဘတ်စ်ကားပေါ်တွင် တိတ်ဆိတ်လာပြီး မှိန်ပြပြ မီးကြိုးလေးအချို့ကသာ လင်းနေခဲ့၏။
လင်းသွေးညို လက်ကိုဆန့်ထုတ်ပြီး သူ့သား၏လီးကို ဘောင်းဘီပေါ်ကနေအုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ အိပ်ပျော်နေသောလီးက သူ၏ကိုင်တွယ်မှုအောက်တွင် တဖြည်းဖြည်းမာကျောလာခဲ့ပြီး ထိုအရာကို အပြင်သို့ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
