Part 17
နယ်မြို့ကအိမ်တွင်နေဖြစ်သော သုံးရက်တာ၌ သားအဖနှစ်ယောက် အငတ်ခံနေရသည်။ အကြောင်းမှာ သစ်သားအိမ်ဖြစ်ပြီး အသံကမလုံသလို သူတို့ဘေးခန်းတွင် လူအိုကြီးရှိနေသောကြောင့်ပင်။
သို့ရာတွင် နေ့ခင်းဘက် လူတွေအနားယူကြတဲ့အချိန်များမှသာ ခြံထောင့်က အုန်းပင်ပုနှင့်ပန်းခြုံများကြားသွား၍ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ပြုစုကြရသည်။
တစ်ခါတလေတွင် လင်းသွေးညိုက ဒူးထောက်ထိုင်ကာ သူ့သားလီးကိုစုပ်ပေးမည်ဖြစ်ပြီး ၊ တစ်ခါတရံတွင် မြက်ခင်းပြင်ပေါ် ပက်လက်လှဲချ၍ သူ့သားဆီကနေ အလျက်ခံမည်ဖြစ်သည်။ ထို့ထက်ပို၍တော့မရ။
နယ်မြို့ကခြံများမှာ အကာအကွယ်လုံခြုံမှုသိပ်မရှိ၊ အိမ်က လူများကလည်း သူတို့ပျောက်တာကြာလျှင် သံသယဝင်လာနိုင်သည်။
လင်းသွေးညို သူ့သားဒစ်ထိပ်ကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ရင်း ညည်းညူလိုက်မိလေသည်။
"သားလိုးပေးတာကို ဖေဖေအရမ်းခံချင်နေပြီကွာ......."
လင်းခ သူ့အဖေပါးစပ်ပေါက်ထဲ လီးကိုကော့လိုးရင်း နှစ်သိမ့်လိုက်သည်။
" ကျွန်တော်လည်း ဖေဖေနဲ့အရမ်းလိုးချင်နေပြီ တစ်ရက်လောက်ပဲ ထပ်သည်းခံကြရအောင်ပါ...... လွတ်လပ်ပြီဆိုတာနဲ့ ဖေဖေ့စောက်ဖုတ်လေးထဲ လီးနဲ့ဖြည့်ပြီးလိုးပေးမယ်"
"အခုပဲခံလိုက်ချင်တာ....... ဖေဖေအရမ်းယားနေတာ သားလိုးပေးမှာကို ဖေဖေအရမ်းတောင့်တနေတာ"
"Shit! အခုမရသေးဘူး"
လင်းခ ပြီးခါနီးလာသောကြောင့် လီးအရင်းကနေတစ်ဆင့် ထိပ်ဖူးဆီအထိ ကျဥ်ကနဲဆန်တက်လာပြီး သူ့အဖေခေါင်းကိုဆွဲကိုင်၍ ဆောင့်ထိုးတော့သည်။
လင်းသွေးညိုမှာ သူ့သားလီးက သူ့အာခေါင်ထဲဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့ အကြမ်းပတမ်းဆောင့်နေသည်ကို ခံစားရလေသည်။ နှစ်ယောက်သားက သုံးရက်တောင်မလိုးဘဲနေကြရတာမို့ လီးရောစောက်ဖုတ်ပါ အရမ်းကိုမှဖြစ်နေပြီဖြစ်၏။
လင်းခ လရည်ထွက်ခါနီးအချိန်တွင် လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး လေးငါးချက်ပွတ်ပြီးနောက် သူ့အဖေမျက်နှာပေါ် ပန်းထုတ်လိုက်သည်။
