Lisa, Jennie'yi kliniğin bahçesinde bırakıp arkasına bile bakmadan hızlıca eve doğru koşmaya başladı. Taksiye bile binmek aklına gelmemişti. Sadece koşmak ve kaçmak istiyordu.
Kafeye yaklaştığında dışarıdaki masada iki tane kızın oturduğunu gördü. Onlara hiç bakmadan ağlayarak içeriye girdi ve annesine eve gittiğini söyleyip tekrar kafeden çıktı.
O sırada yanına, masada oturan kızlar gelip neden ağladığını sordular. Bir şeyler söyleyip geçiştirdi Lisa. Fakat kısa boylu olan kız Jennie'ye çok benziyordu. Bir de bunun üzerine daha çok ağlayarak eve doğru koşmaya başladı.
Eve geldiği gibi kendini odaya kilitleyip ağlamaya devam etti. Jennie ona yalan söylemişti. Bu kadar acı çekip kafayı yemesine sebep olan canından çok sevdiği kadındı.
Lisa ise Jennie'nin bundan dolayı çok pişman olduğunu biliyordu ve hissediyordu. Fakat aklındaki o ses, aklındaki kendisi bazı pişmanlıkların yapılan hataların izini silemeyeceği gerçeğini Lisa'ya hatırlatıyordu.
O sırada evin zili çalmıştı. Jennie gelmişti, Lisa biliyordu bunu. Kapıyı açmak istemese adımları ondan habersiz gidiyordu Jennie'ye doğru.
Lisa kapıyı açtı. Ağlamaktan gözleri kızarmış Jennie'yi karşısında görünce yüzü donuklaştı. Artık Jennie'yi gördüğü zaman gözleri gülmüyordu Lisa'nın. Çünkü beklenenler neden hep vazgeçildikten sonra gelirdi?¹
"Evde olduğumu kim söyledi sana?"
"Kimse söylemedi. Evinden başka nereye gidebilirsin ki?" dedi Jennie.
"Her yere gittim. Bir tek evime gidemedim." diyemedi Lisa. Çünkü Jennie anlamıyordu.
Lisa, Jennie'nin içeri geçmesine izin verdi. Beraber Lisa'nın odasına çıktıklar. Jennie hemen kendini affettirmek için konuşmaya başladı.
"Lisa. Ben tekrardan çok özür dilerim."
"Ne için?"
"Salak mısın?"
"Sen sus."
"Susayım mı?"
"Sana demedim. Ne için özür diliyorsun? Bu benim için önemli."
"Eğer edebiyat içeren bir cümle söylerse affedeceksin."
"Kes artık. Komik mi?"
"Lisa. Yine mi kendinle konuşuyorsun?"
"Hadi söyle, ne için özür diliyorsun?"
"Senin, beni sevmeyeceğini düşünüp sana yalan söylediğim ve beni her şeyden çok seven senin, bana olan sevgini göremediğim için."
"Mükemmel bir cevaptı. Sınavı geçti bence ama affetme."
"Jennie, seni affediyorum. Defalarca kez yaptığım gibi. Ama bunun son kez olmasını umuyorum. İlk kez olmasa da umarım seni son kez affediyorumdur."
"Lisa! Gerçekten mi? Affediyor musun beni?"
"Evet Jennie. Yarın öleceğimizi bilsek, tüm kırgınlıkları unuturuz. Ama biz sonsuza kadar yaşayacakmış gibi kırıcı ve gururluyuz.² Buna gerek yok. Birini gerçekten çok sevmişsen eğer ona hiçbir zaman kızgın olamazsın zaten."
"Seni çok seviyorum Lisa. İyi ki seni tanımışım."
"Bunu birbirimize kafede söylüyorduk Jennie."
"Nini ve Lili'nin Kafesi'nde."
"Bizim kafemizde."
-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
