A lost omega ~ 𝑇𝐾

Bölüm • 13

Merhabaaaa

Diyecek bir şey bulamadım direkt bölüme geçin bakalım

Keyifli okumalar🤍

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Duyduklarım ile şaşkınlıkla gözlerim sonuna kadar açılmıştı. sanki zaman benim için durmuştu. Kapıdan sessizce ayrılmış ve derin nefesler almaya çalışmıştım.
Kalbim deli gibi atıyor ve ellerim titriyordu. Sanki vücudumdaki bütün kan çekilmiş gibi hissediyordum.

Tanrım korktuğum başıma gelmişti. Bahsettikleri bu adam..
ben ne yapacaktım şimdi?

Ormanda yaşayan garip bir adam..

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Kalbim deli gibi atıyordu, sanki yerinden çıkacakmış gibi atıyor nefesimi düzensizleştiriyordu. Ne yapacaktım? Tanrım ne yapacaktım ben?!

Dengemi sağlayamadığım için bir iki adım geriye giderek arkamdaki duvara yaslanmış ve sakinleşmek amacıyla iki elimle yüzümü sıvazlamış ve nefeslerimi düzene sokmaya çalışmıştım.

Çaresizlik bütün vücudumu esir almıştı. Aklımda milyon tane ses var gibiyidi ama aslında çaresizlikle de susup kalıyordum. Aklımı toparlayıp acilen sakinleşmem gerektiğinin bilinci ile tekrardan derin bir nefes almıştım.

Bu duyduklarım doğru ise Jungkook için iş bitmiş gibi bir şey olurdu. Eğer katil olduğu kanıtlanırsa babamı hiç bir şey durduramazdı. Belki haklı olan o olabilirdi sonuç itibari ile bir katili cezalandıracaktı ama bu kişinin Jungkook olması çok canımı sıkıyordu. Babamın bir hücreye atmasıyla yetinmeyeceğini çok iyi biliyordum. idam kararı verilirse..

Jungkook'un yüzünü ipin ucunda düşünmem ile hafifçe gözlerimin yanması ile gözlerimi kapatmıştım. Aklıma dolan bu düşünceler bile beni mahvetmeye yeterken bunun gerçekleşmesi durumunda ne olur bilemiyordum. Olamazdı.. böyle bir şey gerçekleşemezdi.

Gözlerimi açarak tekrardan derin bir nefes almış ve akmak için bekleyen göz yaşlarımı geri göndermeye çalışmıştım. Şu an olmazdı, şu an kendimi toparlamam gerekiyordu.

Neden bu kadar kötü duruma düştüğümü bende bilemiyordum. Bunun üzerinde çokta durmak istemiyordum çünkü bunun Jungkooka özel olduğunu düşünmüyordum. Ben sadece bir insanın idam edilmesine üzülüyordum.

Yaslandığım yerden hızla doğrulmuş ve az önce çıktığım kapıya doğru hızlı adımlar atarak kapıyı hışımla açmıştım. Yoongi kapıya arkası dönük bir şekilde yatan bedenini kapının açılması ile hızla bana doğru çevirmişti. İçeriye bu kadar hızlı girilmesi anlaşılan onu da afallatmıştı.

"Taehyung?"

Yoongi'nin çatallaşmış sesi ile bana seslenmesiyle bir şey dememiş ve kapıyı kapatarak yoongi'nin yatağına yaklaşarak baş ucuna oturdum. Yoongi hala anlamaz ve şaşkın gözlerle bana bakmaya devam etmiş ve yattığı yerde doğrularak bedenini tamamen bana çevirmişti.

"Taehyung? Bir sorun mu var, ne oluyor?"

Yoongi'nin tekrar soru yöneltmesi ile derin bir nefes almış ve cümleleri toparlamaya çalışmıştım. Kendimi en iyi şekilde ifade etmem gerekiyordu çünkü bana yardım edebilecek tek kişi yoongiydi. Tek başıma bir şey başarabileceğime inancım yoktu.

"Yoongi bana yardım et lütfen" cümlelerimi aklımda toparlayabilsem de ağzımdan çıkaramıyordum. Boğazım düğümlenmiş gibiydi. Cümleleri çıkaramıyordum, boğazım acıyordu.