o incecik beli şimdi başka biri sarıyor mu? / milnyu- junew

19 -final

15052023

-

"Boş boş takılmayı ne zaman bırakırsın?"

Changmin arkadaşında olan kitabını almak için uğradığı yurt odasında uyuklayan bedenin üzerindeki yorganı çekmiş ve sorusuna bir yanıt gelmemesini umursamadan devam etmişti.

"Cv'ni doldurman için bir şeyler yapmak gerektiğini biliyorsun değil mi? Derslere girip çıkmakla bitmiyor."

"Sabahın köründe her şeye rağmen tadımı kaçıramayacağını biliyorsun değil mi?"

Cümlesine kıyasla uykusundan olduğu için çoktan tadı kaçmış gibiydi. Changmin elindeki yorganı çekip tekrardan kafasına kadar örten bedene karşı kollarını göğsünde birleştirmişti.

"Bizim kulübe gelmek ister misin?"

"Delirdin mi?"

"Juyeon'da var?"

"Dostumda oradaydı?"

Changmin kahkaha atmıştı. Chanhee'nin dansa olan sevgisi gerçekten görülmeye değerdi. Tiyatro oyunlarında dans kelimesinin bahsi geçtiği anda kaçacak kadar çok severdi (!)

Yurt odası arkadaşlarınınkine kıyasla tek kişilik olduğundan günün yarısını burada geçirmekten asla geri durmazdı.

Bir süreliğine kurduğu işlevsiz hayatına alışmış olacak ki Changmin bile dostunu bir yerlerde görmeyi özlemişti.

"Sunwoo kulüplerinde öğrenci açığı olduğunu söylemişti. Müziği denemek ister misin? Piano ve elektronik gitar çalabiliyorsun."

"Düşünürüm."

"Kevin resim kulübünüde öneriyor ayrıca."

"Başka işin yok mu senin?"

"Kesinlikle senden önemli işlerim var."

Arkadaşın üzerindeki yorgandan kurtulduğunda söylenmelerini umursamadan genci dış dünya ile buluşturabilmeyi başarmıştı. Eğitimlerine verilen bir haftalık tatilde okulda kalmayı seçmişti her ikiside. Changmin kulüp işleriyle ilgilenirken Chanhee kelimenin tam anlamıyla tatil boyunca yurt odasında kalıp uyumuştu. Uyuyamadığı günlerin acısını çıkarırmışçasına.

"Havalar iyice soğudu. Bilmezsin sen."

Changmin'in uzattığı montu giymeyi reddetmişti esnerken. Üşümeyi çokta sorun etmiyordu. Kışı severdi soğuk hava suratına çarpınca deliye dönen Changmin'e göre. Giydiği siyah yarım kol tişörtü onun için yeterliydi.

"Dışarı çıkıp biraz hava al sonra yemek için buluşalım."

"Sen yoksan odama geri döneceğim?"

Chanhee isyan edercesine adımlarını koridorın ortasında durduğunda Changmin gülerek arkadaşını asansör kabininin içine itmişti çoktan.

"Montunu istemediğine emin misin?"

Kaşları çoktan çatılmıştı haliyle oldukça eğlenen arkadaşına karşı. Madem işi vardı ne diye Chanhee'yi uyandırmıştı ki?

"Romantik takılıp karı yağışını hissedeceğim. Kalsın."

"Neyseki karın yağmasına daha var."

"Kış uykumdan erken uyandırdın o halde."

Changmin hasta olmaya niyetli görünen siyahlara bürünmüş bedenin cümlesiyle gülerek yüzüne kapanan asansörün sürgülü kapısının ardından arkadaşına üşeyeceğine dair cümleler sarf etse bile dinlendiğini pek düşünmüyordu.