Ateş Kıvılcımları

1.Bölüm

Keyifli okumalar dilerim oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum

------

" Şimdi sakin ol ve sadece masanın üzerindeki kağıda odaklan"

Günlerden yine gücümü kontrol edebilmeyi çalıştığımız bir gündü. Bu günün diger günlerden çok daha önemli bir sebebi vardı, bugün derinay kırallığı ile tanışacaktım. Bu zamana kadar bizlere bir çok yardımı dokunmuştu fajat onları hiç bir zaman görememiş ve onlara tesekkür bile edememiştim. Beni en geren konulardan biride kalabalık ortamlarda bulunmaktı, yapacağım en ufak hata çok büyük şeylere sebeb olabilirdi.

" Alev daldın yine"

Tuna'nin seslenmesiyle ona baktim ve

"yapamayacagim Tuna, olmuyor."

Dedim. Tuna yüzüme ilgili bir sekilde bakti ve

"merak etme hic bir sey olmayacak ,ben senin yaninda olacagim ve sana birinin zarar vermesine izin vermeyecegim"

dedi. Benim korkum birinin bana zarar vermesi degildi ,benim birine zarar vermemdi. Samimi bir sekilde Tuna'ya gülümsedim.

"babam ne zaman gelecek biliyor musun?"

Diye sordum. Sonucta o insanlari hic görmemistim ve onlari tanimiyordum ne kadar onlar beni tanisada, babam olmadan kendimi rahatsiz hissedecektim.

"Bilmiyorum"

Dedi.

"Babamdan önce orada olmayalim da."

Kendi icimde bir celiskideydim, bu durum beni mahvediyordu. Insanlarin benimle alay etmesinden korkuyordum belkide, belki de babamin yillar önce kaybettirdigim degerini tekrardan kaybettirmek istemiyordum.

"Ta-mam"

Dedi ve ardindan devam etti.

"Inan bana babandan önce orada olmayacagiz."

Derin bir nefes aldim, icimde anlayamadigim degisik bir duygu vardi. Korku olamazdi, bu kesinlikle ortamin kattigi bir gerginlikti. Cok zamanimiz yoktu bir an önce calismalari bitirip gitmek ve geri gelmek istiyordum, Su ani hizlandirilmis bir film sahnesi gibi yasamak istiyordum. Tuna'ya baktim ve

"hazirim, kaldigimiz yerden devam edelim"

dedim. Tuna basini salladi ve

"Simdi masanin üzerindeki kagida odaklan ve o kagidi yak"

Odak noktam sadece kagit olmaliydi. O kagit sanki bendim ve masada gidecegim kralliktaki insanlardi. Kendimi yakma fikri kulaga cok ta hos gelmiyordu bu yüzden yüzümü burusturdum ama secim yapmam lazimdi ya kendimi yakacaktim, ya da kendimle birlikte etrafimdaki insanlari da yakip kavuracaktim. Bu durumdan benim bir cikarim olmuyordu iki türlü de ölen kisi ben oluyordum.

Kendime gelmeliydim ne masa birer topluluktu, ne de masanin üzerindeki kagit parcasi bendim. Gözlerim Tuna'nin gözleriyle kesisti ve gülümseyerek kagidi yakmaya basladim. Bunu nasil yapabiliyordum halen daha anlayamamistim. Bir yere odaklaniyor ve icimdeki gücü disariya cikarmaya calisiyordum. Bunu yaparken vücudumda elektirik dalgalari oluyordu sanki, bu cok yorucuydu. Bu his yipraticiydi, her ates cikardigimda midem de kusmusum gibi bir agri olusuyordu. Beni düsüncelerimden ayiran sey Tuna'nin yine sesi oldu. Bu sefer telasli bir sesle

"Alev masayi yaktin"

demisti. Ben sok icinde Tuna'ya bakiyordum.

"Aman Allah'im , kendimle beraber insanlarida yakmayi secmisim. Tuna bu bana evrenden bir mesaj"

tuna masaya hortum yardimiyla su tutuyordu. Allah'tan böyle calismalari disarida yapiyorduk, yoksa evi de yakacaktim. Tuna bana bakti ve

"kendinle beraber insanlari da mi yaktin, insanlari yakmani anladim da kendini neden yakiyorsun"

Tuna'nin afallamis haline gülmüstüm, tuna da benimle birlikte güldü ve gülüslerinin arasindan

"delisin, biliyorsun degil mi"

Dedi. Bende

" deliyim, hemde insanlarla birlikte kendini yakabilecek bir deli"

dedim. Tuna'nin gülüsü durdu ve

"hakkatten o ne alakaydi?"

Diye sordu. Genis bir hayal gücümün olmasi benim sucum degildi.

"bos ver"

Dedim, konuyu daha fazla uzatip rezil olmak istemiyordum. Tuna hazirlanmam gerektigini söyledi bir kac saat sonra Derinay kralligina dogru gitmek üzere yola cikacagimizida

...

her zaman ki gibi yine actim, tuna acligimin cogu zaman ates cikarttiktan sonra oldugunu söylesede bana göre ben her yerde, zaman farketmeksizin actim. Bir prensesin illah ki zayif olacak diye bir kurali yoktu, daha dogrusu benim düsüncem bu yöndeydi.

Cok yememe ragmen kilo almiyordum, bu da benim yararima oluyordu. Normal lüks bir arabayla gidecektik, tuna'ya aciktigimi söylemistim. O da benim icin ekmek arasi yapmisti. Tuna arabayi kullaniyor bense hem ekmek arami yiyor hem de konusuyordum. Bu hayatta yapmayi sevdigim seylerin arasinda tabiki de yemek yemek vardi. Benim bütün stressim gidiyor ve rahatliyordum.

Arabada ilerlerken telefonumdan Aviva- Princesses Don't Cry actim. Ekmek arami coktan bitirmistim, kafami koltugun basina dogru yasladim ve düsünmeye basladim, kendimi ve gelecegimi.

Sarki arka fon müzigi gibi düsüncelerime eslik ediyordu. Ben kendimi hic bir zaman bir prenses gibi hissetmemistim, prensesler iyi kalpli olurlardi insanlar onlardan korkmaz aksine onlari severlerdi.

Bense sözde bir prensesdim, yani iyi bir kalbim vardi. Iyi bir kalbimin oldugunu inanmak istiyordum. Insanlar benden korkmasin beni sevsin istiyordum. Beni seven bir babam, Cengiz amca ve birde Tuna vardi onun haricindekilerde seviyorlardir belki ama benim de kendime yakin hissettigim sadece bu üc kisi vardi.

Cogu zaman anne özlemi cekiyordum, insanin bu hayattaki en caresiz duygularindan biri de hic bir zaman gelmeyecek olan birisini, deliler gibi özlemesidir. Ben annemi c görmemistim, annem benim yüzümden ölmüstü.

Hic bir zaman normal bir hayatim olamayacakti, ben hic bir zaman evlenemeyecektim mesela. Hic bir zaman annelik duygusunu tadamayacaktim.

Evet gücüm vardi ama gücümün yaninda gelen sorunlarimda vardi. Hic bir zaman anne olamayacaktim. Belki bir gün birine deliler gibi asik olacaktim, belki bir gün o kisiyle evlenmek isteyecektim. Benim icin her sey cok zordu,Ben kimseye dokunamiyordum.

Heycanlandigim zaman, utandigim zaman ve diger bir cok duyguyu yasayacagim zaman kizariyordum. Vücudum kizariyordu, en kötü degisimim ise sinirlendigim zaman oluyordu. Gözlerim siyahlasiyor,ellerim titriyor ve tabi ki de vücudum kizariyor ve yaniyordu. icimden sarkiya eslik etmeye basladim. Princesses don't cry

...