The Young Lady Tames the Male Leads (Novel Türkçe Çeviri)

Bölüm 17

Üşengeçlik...

...

Prenses gerçekten akademiye gitmek istedi gibi gözüküyor. Burası neredeyse anaokulu değil de küçük bir akademi.

Ah. Oturma düzenine gelince, Ninaina ve Nicholas uzun dikdörtgen masanın iki ucunda yüz yüze oturuyorlardı. Ben Jake ile aynı tarafa oturdum, Alice ve Cedric ise diğer tarafa oturdu.

Çok iyi bir oturma düzeni oldu.

'Daha önce çok uzakta olduğumuzu düşünmüştüm ama bu daha iyi.'
(Öncekinde herkes kendi koltuğunda otururken birbirlerine uzaklardı ya şimdi yakindalar onu diyo)

Bu çocuklarla iyi geçinmek ve onlarla konuşmak için mükemmeldi.

***

Elbette ilk önce, yüz yüze olmak herkes için garip geldi.

Ancak denemelerim ile basit sohbetler yaparken ortam yavaş yavaş yumuşamaya başladı.

Sonunda, beklediğim zaman geldi.

Ding dong*

Duvarın bir köşesinde asılı duran saat öğlen saatinde çalınca sevinçle ayağa kalktım.

Öğle yemeği zamanı!
(Ben de önemli bir şey olacak hikaye ile ilgili sandim)

***
Genç Leydi Saeron, neden kalkıyorsunuz?

Nicholas'ın sıkılmasından dolayı verdiği kitabı okuyan Ninaina soru sordu. (Direkt soru sordu diyip gecseniz)

"Çünkü öğle yemeği zamanı!"

Canlı bir şekilde cevap verdiğimde, Ninaina sadece birkaç sayfasını çevirdiği kitabı kapattı ve kaşlarını çatarak Nicholas'a geri verdi. Kitap çok sıkıcı gelmiş gibi gözüküyordu. Sonra yine aynı soruyu sordu.

"Peki neden kalkıyorsun? Öğle yemeğini burada yiyeceğiz. Ah, bak, tam zamanında geliyor."

Prensesin sözlerini duyunca arkama döndüm.

Vay canına, bu doğruydu. Kapı yavaşça açıldı ve tekerlekli beyaz bir araba sıkıntısız bir şekilde içeri girdi.

'Yemek yemek için kafeteryaya gideceğimizi sanıyordum!'

Biraz utandığım için sessizce oturdum.

İlk izlenim önemlidir, kimse beni çok yemek yiyen bir çocuk olarak görmez değil mi? Eminim yapmazlar! Jake yemek yemeyi sevdiğimi zaten biliyor, o istisna.

''Huh...?"

Ama bir şey garipti.

Üzerinde küçük bir imparatorluk amblemi olan şef kıyafeti giyen imparatorluk şefi geliyordu.

Ama arkadan gelen bu hizmetçiler kimdi?

Ninaina şaşkın bakışlarımı fark ettikten sonra bana açıkladı.

"Bunlar, bir suikast girişimi ihtimaline karşı babamın zehir testini bizzat yapmasına izin verdiği hizmetçiler."

Ağzımı kocaman açtım. Tanrım, Marquis'in Genç Leydisi olarak doğduğumdan beri ilk defa bir hizmetçisi zehir testi yaparken görüyordum. Ama ondan sonra bile ağzımı kapatamadım.

Bunun nedeni, gelen yemek arabalarının sonunun gelmemesiydi. Ve hepsi imparatorluk tarifiyle yapılmış özel yemeklerdi.

"İlk olarak bu meze. Genç Leydi, lütfen zehir testinden sonra ye."

Her hizmetçi kişi başına bir kişi olarak atandı ve yemeği test etmenin yani sıra her biri menünün ne olduğunu açıklama işi vardı.

Ellerim çatala gidecekti ki, hizmetçinin sözlerini duyunca, utanarak durdum.

Meze ile birlikte ikram edilen yemek öncesi içecek, saray bahçesinde yetişen üzümlerden yapılan taze sıkılmış meyve suyuydu. Sonra bile, çıkan tüm yemekler beni sonsuz bir şekilde şaşırttı.

"Vay canına, çorbanın üzerindeki altın tozu mu?"

Beklendiği gibi imparatorluk mutfağı diğerlerinden farklıydı.

Zehir testi bittikten sonra gönül rahatlığıyla baştam sona tüm yemeklerin tadına bakmaya başladım.

Çok lezzetliydiler!

Ve bugünün ana menüsü deniz ürünlerinden başka bir şey değildi.

Güney hariç üç tarafı iç kesimlere bitişik olan imparatorlukta ender bulunan bir malzemeydi ama bugün istediğim kadar yiyebilirdim. Ah, böyle söylersem, Marquis'de yemek yapmanın iyi olmadığını söylüyormuşum gibi hissediyorum, ama söylemeye çalıştığım kesinlikle bu değil. Lütfen bana inan şef! Ağla

Her neyse, çok doyurucu bir öğle yemeğini bitirdim.

Ama fark etmediğim bir şey vardı.

"Gerçekten iyi yiyorsun!"

Bunu ancak Bayan Edmont'un hayranlığını duyduktan sonra anladım.

Bana hayretle bakan çocukların bakışları.

Ve ayrıca, anaokulunda resmen obur biri olarak resmedildim.

...Ha? İstediğim bu değildi.

Mahvoldum.