Kurtarır mısın? | GiyuuShino

•Bu Sefer Sen Kurtar Beni•

Medya her zamanki gibi yakıyor🔥🔥.

"Kocho-sama!! Durum acil!!"

"Shinobu-sama!!"

"Shinobu-sama!! Yardıma gelebilir misiniz?!"

"Kocho-sama!!" Herkes beni çağırıyordu. İlk önce en ağır durumda olan yaralıya gittim.

"Durumu ne?!"

"İblis saldırısı tarafından bir çok sıyrık var ve iç kanaması var." Tüm hastaları tedavi etmek çok zordu, hızlı olmaya çalışıyordum, ama herkes beni çağırıp duruyordu.

"Kocho-sama!" Yardım için bana seslenişleri.

"N'oluyor?!" İyi bir durumun aniden tersine gitmesi.

"AGHHH!!" Hastaların acı dolu çığlıkları.

•🌊🦋•

POV:Giyuu

Bahçeye çıktığımda Kocho'yu gördüm, bacaklarını birleştirip kendisine yaklaştırmış, kollarını bacaklarına sarmış ve kafasını bacaklarına gömmüştü. Gidip yanına oturdum, bir süre sessiz kaldık.

"Kocho..." Cevap vermemişti, ama beni duyduğuna emindim.

"Birşey mi oldu?"

"Sadece biraz yoruldum, beni düşündüğünüz için teşekkür ederim Tomioka-san." Böyle söylese bile sesi çok sessiz ve bitkin geliyordu. Omzundan tutup kendime doğru ittirdim. Kafasını omuzuma yasladım, kafasını kaldırıp bana bakmıştı, gülümseyip kafasını geri omzuma yaslamıştı. Kollarını bedenime sarmaya başlamıştı. Terlediğimi hissetmeye başlamıştım, hava sıcak olduğundan fazla kafaya takmamıştım. Kafamı kafasına yasladım ve uyumasını bekledim.

Bir kaç saat sonra, saat gecenin ikisi, ben bahçede Kocho'yla beraberdim. O uyuyordu, bense gökyüzüne, güzel yıldızlara ve o güzel ay'a bakıyordum. O güzel ay, bizi aydınlatıyordu. Ay ışığında Kocho'nun vücudunu ve yüzünü incelemeye başladım. Ay ışığının altında o güzel yüzü ve dudakları parlıyordu. Ellerini tutmaya başlayınca ellerinin çok yumuşak olduğunu fark ettim. Parmaklarının uzunluğu, inceliği ve güzelliği, tırnaklarının güzel olması, temizliği... gözlerimi kamaştırmıştı. Ellerini sakince yere bırakıp elimle yüzüne dokunmaya başladım, yumuşacıktı yine, tertemiz bir vücudu, tertemiz elleri ve tertemiz bir yüzü vardı.

"Kocho-sama!!" Birinin bağırmasıyla elimi çektim, Kocho yavaş yavaş uyanmaya başlamıştı, gitmesini istememiştim.

"Ha... n'oldu?" Kocho hızla ayaklandı, üstünü temizledi ve ona koşan doktora doğru yaklaştı.

"Sabah yaptığınız panzehirlerden gerekiyor!!" Hızla Kelebek Konağının içine girmişti. Biraz daha kalsa diyordum, biraz daha inceleseydim diyordum. Bende ayaklanarak konağa doğru gittim. Kocho bir ordan bir oraya koşturup duruyordu, o güzel ellerini eldivenle saklamıştı. Geri dışarı çıkıp gölün yanında oturup beklemeye başladım. Görevim yoktu, bir sürü iblis avcısı yaralanmıştı, göreve çok az kişi gönderiliyordu. Gölde kendi yansımamı izlemeye başladım. Yansımada Kocho'yu görünce kafamı ona doğru çevirdim.

"İyi misin Kocho?"

"Teşekkür ederim Tomioka-san, ben gayet iyiyim." Dedi ve yanıma oturdu. Kafamı geri göle çevirdim, gölün yansımasından onu izliyordum, kendi yansımasına bakıyordu.

"Kocho."

"Hmh..."

"Yorulduysan... uyuyabilirsin... yani sarılarak bana..." Biraz saçmaladığımı fark ettim. Biraz? Yani fazlasıyla. Ama buna rağmen Kocho yanıma yaklaşıp kafasını omzuma yaslamıştı, bende kafamı onun kafasına yasladım.