Kurtarır mısın? | GiyuuShino

•Kıskandın Mı?•

•BURAYA KADAR OKUYAN, VOTE'LAYAN, YORUM ATAN HERKESE ÇOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOKK TEŞEKKÜR EDERİM!! Evet biraz fazla uzattım.•

•Medya yine yakıyor♡•

Tomioka-san yatakhanede dinleniyordu, bende yaralılarla ilgileniyordum. Bugün önceki günlere göre daha az yaralı vardı, buda demek oluyorki daha fazla dinlenme vaktim oluyordu. Yine bir yaralıyı tedavi ederken kapının önünde Tomioka-san'ı gördüm.

"Hm, demek uyanmışsınız Tomioka-san."

"Bayıldım mı..."

"Evet, çok yaralanmışsınız ve yorulmuşsunuz, neden dinlenmediniz ki?"

"Seni... yormak istememiştim." Benim için endişelendiği her anda içimde kelebekler uçuşuyordu. Yüzümü bir gülümseme kaplamıştı.

"Hayır hayır, beni yormadınız Tomioka-san." Karga pencereden girip odada uçuşmaya başladı.

"Giyuu Tomioka ve Kocho Shinobu beraber göreve gidecek!! Gak!! Görev alanında küçük bir ihtimal olsa bile bir Üst Ay olabilir!! Gak!!" Yine mi Üst Ay? Bu aralar çok fazla Üst Ay buluyorduk sanki.

"Benim dinlenmeme gerek yok, gidebiliriz, Kocho."

"Hayır hayır! Dinlenmeniz gerek! Üst Ay'ı yenemeyiz yoksa."

"Ha... tamam... ben dinleneyim o zaman." Uyuyup dinlenmek için gözlerini geri kapattı. Gülümseyerek onu izlemeye başladım. Çok güzeldi, seviyordum onu, ona âşıktım, ama o değildi... onun bana âşık olmasını mı bekleyecektim hayatım boyunca? Belki aylar sürecekti, belki yıllar, ama yinede bekleyebilirdim. Onun beni fark etmesi için elimden geleni yapacaktım...

Kapı açılınca hemen kafamı oraya çevirdim, Aoi'ydi. Sessizce yanıma yaklaşıp kulağıma yeni gelen hastaların isimlerini fısıldadı. Aralarında Tanjiro'da vardı, ve tabii onun arkadaşları. İçeri girdiklerinde teker teker onları inceledim. Bir kaç saat sonra hepsinin tedavileri bitmişti, yormuştu doğrusu.

"Hmm... sanırım hepsi bu kadar, iyileştiğinde göreve gidebilirsin, Tanjiro."

"Teşekkür ederim, Shinobu-san." Yanından ayrılıp mutfağa gittim, su içip dinlenmeyi planlıyordum. Mutfağa girdiğimde Tomioka-san'ı gördüm, su içiyordu.

"Tomioka-san, yatağınızdan kalkmamanız gerekiyordu."

"Susamıştım."

"Birinden isteyebilirdiniz." Bardağı tezgaha koydu.

"Gerek yok." Başka bir bardak alıp kendime su doldurdum.

"Sende mi susadın?"

"Evet, iki saattir diğerlerinin yaralarıyla ilgileniyordum."

"Diğerleri?"

"Tanjiro, İnosuke ve Zenitsu."

"Ha... anladım..." Suratını asıp diğer tarafa çevirdi. Üzülmüş müydü? Üzgün gibiydi. Onları iyileştirdiğim için mi üzülmüştü? Yüzünü incelemeye başladım, haklıydım, birşeye üzülmüştü.

"Tomioka-san, yanlış birşey mi dedim?" Yüzünü bana çevirdi.

"Hayır, yanlış birşey demedin."