"ဝလုံးလေး"

အပိုင်း ၈

"ဒေါင်~ဒေါင်~ဒေါင်~ဒေါင်~~"

ရွာဦးဘုန်းကြီးကျောင်းက ရှေးဟောင်းချိန်သီးနာရီကြီးမှ လေးချက်မြည်သံကြောင့် ကျင့်သားရနေပြီဖြစ်တဲ့ မျက်လုံးတို့က‌အလိုအလျောက်ပွင့်လာသည်..

"ကျွတ်~~ကျွတ်~~"

မနေ့ကငါးပိရည်ကောင်းကောင်းကြောင့် ခေါင်းမဖော်နိုင်အောင်စားပစ်ခဲ့တာက ဒီမနက်မူးနောက်နောက်နှင့် နေလို့မကောင်း~~

"ခေါင်းကိုက်လိုက်တာ~~"

"သားလုံး ခေါင်းမကောင်းဘူးမလား..ငါးပိရည်တွေအများကြီးမစားပါနဲ့ဆိုတာကိုကွယ်~~အိပ်လိုက်အုံး ခြောက်ချက်တီးမှအမေနှိုးမယ်..."

"ရပါတယ်အမေရယ် မဟာဖြေဆေးစားလိုက်ရင် သက်သာသွားမှာပါ~~"

ပြောပြောဆိုဆိုအခန်းထဲက ထွက်လာတဲ့ဝလုံးကို ထမင်းချက်ဖို့ဆန်‌ဆေးနေတဲ့အမေက မျက်စောင်းထိုးတယ်...

အတက်စာတွေစားရင် ခေါင်းမကြည်တတ်တဲ့ ဝလုံးကြောင့် အမေကတော်ရုံငါးပိရည် ဘာညာသိပ်မချက်တတ်ပေ...

"အမေသာ စောစောစီးစီးရေတွေကိုင်လို့ နာမကျန်းဖြစ်နေပါအုံးမယ် သားလုပ်ပါ့မယ် ပေး ပေး သားကို အမေအိမ်ထဲဝင်တော့ အေးလာပြီဗျ.."

"ဒါဆိုအမေမီး‌မွှေးချေအုံးမယ်.."

"ဟုတ် ဟုတ်.."

ဆန်ကိုသုံး လေးခါလောက်သေသေချာ‌ချာဆေးကြောပြီးမီးစွဲနေပြီဖြစ်တဲ့ ဖိုခနောက်ပေါ်ထမင်းအိုးကိုတင်လိုက်သည်...

ပြီးတာနဲ့ မျက်နှာသစ် သွားတိုက်ကာ ထမင်းအိုးကို မီးတအားမတောက်စေရန် မီးလျှော့သည်..

"အမေဘုရားဝတ်ပြုအုံးမယ်နော် သားလုံးလေး"

"ဟုတ် အမေ့.."

ထမင်းအိုးတည်ထားပြီး အိမ်ရှေ့က ထန်းရွက်တဲလေးကို ဝါးထောက်လေးထောက်လိုက်သည်... တဲထဲက ခုံပုပုလေးတွေကို ညီညီညာညာ‌နေရာချလိုက်တာသည်...

ဆိုင်အတွက်ပစ္စည်းတွေနေရာချပြီးတာနဲ့ အိမ်ရှေ့က ပန်းပင်တွေကိုရေလောင်းဖို့ပြင်ရသည်... ဝလုံးတို့ရွာက 'အင်း' နဲ့နီးတာကြောင့် ရေအတွက်စိတ်ပူစရာမလို...