Love is hard, minsung

15 / Seni seviyorum, jisung.

-Okulda
(Minho)

Bütün gece bu konuyu düşünmekten uyuyamamıştım.

Hem çok heyecanlıydım, hemde çok stresliydim.

Ya kötü bir şeyler olursa?
Ya bir şey yanlış giderse?

Dayanamam ben onsuz.

Ji; " Naber jeonggg, nasılsınnn "

Je; " İyiyim sen hanjim "

Ji; " Bende iyii. "

Onları duyduğumda daha da tırsmıştım.

Hadi minho yapabilirsin bile diyemiyordum. Acayip korkuyordum başka bir şey olmasından.

...

Saat 12.00'a geliyordu. Az vaktim vardı. Hala çok korkuyordum.

Ya jisung red ederse beni? Ya beni affetmezse? Bunları düşünüyordum.

Ona dediğim her şeyden sonra, beni affedecek mi ki? Affetmezse.. Kendimi asla affetmeyeceğim.

-Jisung

Açıkçası minho'nun beni neden çağırdığı hakkında hiç bir fikrim yoktu. Neden mi?

Şöyle ki, sevdiği biri varken onunla ilgilenmesi gerekirken benle niye ilgileniyordu. Sorum bu sadece. Ama çok merak ediyordum neden beni çağırıyor. Önemli demişti, bir şey mi oldu acaba?

Bugün minho'yu endişeli görmüştüm, neden acaba? Nerdeyse yüzünden terler akıyordu.

Saat nerdeyse 12 olacaktı. Meraktan çatlıyordum.

Çatı katına da pek insan olmazdı normalde, o yüzden önemli bir şey olduğu anlaşılıyordu.

-Minho

Çatı katına çıktığımda 1-2 insan vardı ama onlarda bizim olacağımız yerden uzaktı.

Jisung'u beklemeye başlamıştım. Biraz erken geleyim dediğim için 11.55 geçe falan gelmiştim. Her dakikalar azalınca daha çok tırsıyordum. Ya önünde ağlamaya başlarsam? Çok utanç verici olurdu..

Çatı katına açılan kapı açıldı bi anda, sanırım o gelişmişti. O yöne baktığımda onun olduğunu anlamıştım, bu jisung du. Etrafına baktı, beni gördüğünde şaşırmıştı. Galiba cidden geleceğimi düşünmemişti. Bu yöne doğru yürümeye başlayınca artık iş işten geçmişti. Geldiğinde konuşmaya ilk o başlamıştı

J; " Ee şey neden çağırdın beni? Bir sıkıntı mı var? "

M; " Jisung, Ben özür dilerim. Her şey için. "

Bu sözü duyduğunda bana daha dikkatli bakıyordu. Yüzündeki gülümseme bi anda kaybolmuştu.

M; " Ben-Ben sana çok kötü davrandım, kalbini kırdım, çok acı çektirdim sana. Özür dilerim öncelikle. Jisung, ben seni seviyorum. Sandığından daha çok seviyorum. Sadece neden böyle davrandığımı bilmiyorum. Kalbini ne kadar kırdığımın farkındayım. Beni affetmesen bile olur. Affedilecek bir yönüm de yok çünkü, sadece seni seviyorum jisung. "

Ağlamamı tutmaya çalışsamda tutamadım.

Sonra cümleme devam ettim,

M; " Jisung, beni affetmeyeceksin biliyorum fakat geçmişde sana nasıl açılacağımı bilmediğim için sana böyle yaptım. Yalan söyledim. Hiç sevgilim olmadı, hoşlandığım biri olmadı sadece seni sevdim jisung. "

Artık kendimi tutamamıştım, ağlıyordum. Gözümden yaşlar akıyordu, onun önünde ağlıyordum. Oda sadece bana bakıyordu. Neden bir şey demiyordu?

O sırada beni öpmesiyle ağlamam durmuştu.

e-
ne dedim ama süründürüyorum