Vampir/Gizem
"Kanında akan karanlığın laneti ve kalbinde aydınlığın ışıklarını taşıyan bir günahsız."
Lucie Wizard, hayatını geçirdigi adı pekte bilinmeyen bir kasabada hayatını yaşarken etrafını saran kötülük ve gizemli geçmiş onu vampir dünyasına...
Merhaba sevgili okuyucularım 22.BÖLÜM: İLK KAN ile karşınızdayım.
Oy 🌟 vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın 💌
🕯Keyifli okumalar dilerim. 🕯
🕯🕯🕯
Acı... korku... dehşet...
Kalan hislerimi ezip geçen en zirvesine kadar yaşadığım elimde kalan üç duyguydu. Karanlıktı, korkuyorum... korkuyorum! KORKUYORUM!
Siyah karanlığın derin çukurunda batarken ne bedenimi hissediyordum nede yaşadığımı. Ruhum kaybolmuş şekilde süzülürken zifiri karanlığın içinden bir hareket bir ışık tanrıdan gelen bir ışık bekliyordum.
Geçen her saniye sabrım tükenirken son anım aklımda dönüyordu. Kalbime saplanan hançer, akan kan, duran kalbim. Ölümsüzlüğe atılan son adım ve tanrıya kurban verilen fani Lucie Wizard. Lânet olsun...
Ya uyanamazsam.
Karanlık soğuk bir eda ile dalgalanırken ellerimi, kollarımı ve bütün bedenimin kontrolünü sonunda hissetmeye başladım. Bir şeyler oluyordu.
Uyanıyormuydum? Yoksa ruhum cennet ve cehennem kapılarının oraya mı yolculuk ediyordu.
Karanlığın kubbesinden giren ışık hüzmesini gördüm. Belkide hayatımda bu kadar seviniyordum. Sonunda!
Işığa doğru süzülmeye başladım. Karanlığı ardımda bırakarak hızla ilerliyordum sonra bir şeyin beni yukarı doğru ittiğini fark ettim. Etrafımda buna sebep olabilecek her hangi bir şey yokken bilinmez güç beni ışığa daha hızlı taşıdı ve sonunda ulaştım.
Işığa ulaştığımda suyun içinden çıkmıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Su mu ?
Burası neresiydi. Her yer parlak gün batımı güneş gibi altın ışıklarla parlıyordu.
Gözlerimi açtığımda onca yol kat ettiğim sonsuz siyah karanlık kaybolmuş suyun içinde oturmuştum diz kapağıma kadar derinlikte su güller ve çeşitli çiçeklerle doluyken burnuma gelen insanı cezbeden güzel kokular her bir nefeste ciğerlerimi gençleştiriyordu sanki.
Ölmüş ve cennete gelmiş olabilir miyim?
Suyun içinden ayağa kalktım. Büyüleyici güzellikteki bu yer ölsem bile görmeye değer bir eşsizlikte. Havaya baktığımda tam tepede parlayan güneş olduğunu düşündüğüm bir ışık en göz alıcı hali ile gök yüzünde dururken etrafta yeşil ve genç ağaçların arasından bir ses geldi.
Bir hayvan mı? Yoksa bir insan mı?
- Orda birimi var? Dedim.
Ses yoktu. Beklemediğim bir yerden gelen bir ses duydum. Arkamdaydı.
