ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7

1K 41 0
                                    

"Με αγαπούσε πραγματικά ή τον αγαπούσα για να προσποιηθώ ότι με αγαπούσε όσο τον αγαπούσα εγώ;''

POV ΜΑΡΘΑ

Βλεπουμε εναν αστυνομικο να ειναι στις σκαλες του σπιτιου και να μας κοιταζει με αυτο το σοβαρο και εξεταστικο υφος.

Ασ:Τι γινεται εδω;

Δ:Ακουσα για την διάρρηξη που εγινε στη περιοχη αυτη και ανυσηχησα για την γυναικα μου Κ. Αστυνομικε.

Διαρρηξη;Δεν ηταν αυτο που με σοκαρε και να κοπει η ανασα μου. Μολις τωρα με αποκαλεσε γυναικα του και εχει το χερι του περασμενο γυρω απο τη μεση μου και με χαιδευει. Νιωθω ενα καψιμο χαμηλα στη κοιλια και αυτες οι χαζες πεταλουδες στο στομαχι μου κανουν το τρελο παρτυ. Πρεπει να της ηρεμησω και ο μονος τροπος ειναι να τον απομακρυνω απο διπλα μου, ειμαι παντρεμενη γαμωτο.

Βγαζω το χερι του απο τη μεση μου και χαμογελαω στον αστυνομικο.

Μ:Ολα ειναι ενταξει Κ.Αστυνομικε, ευχαριστουμε για το ενδιαφερον σας.

Κανει ενα νευμα, μας καληνυχτίζει  με ενα χαμογελο και φευγει. Τωρα μειναμε μονοι μας μπροστα στην πορτα να κοιταζομαστε και τον λογο τον παιρνω εγω πρωτη.

Μ:Τι κανεις εδω τετοια ωρα;

Δ:Ακουσα οτι εγινε εδω κοντα σου μια διαρρηξη και δεν μπορουσα να μην ερθω να δω αν εισαι ενταξει.

Εμεινα εκει να τον κοιταζω, στα αληθεια ενδιαφέρθηκε για εμενα; Εκανε τοσο δρομο για να με δει; Αλλα αν το ειχε δει ο Δημητρης, λογικα θα το ειχε δει και ο Πετρος αυτο, αυτος που ειναι; Τι σκεφτομαι η ηλιθια, θα εχει δουλεια γι αυτο δεν θα ειχε χρονο να μπει να δει τι γινεται στα νεα. Νιωθ ενα απαλο σκουντιγμα και βλεπω τον Δημητρη να με κοιταζει με απορια.

Δ:Εισαι ενταξει; Θες να φας κατι;

Φαγητο!!! Ξεχασα το φαγητο. Τρεχω γρηγορα μεσα στο σπιτι και πηγαινω γρηγορα στη κουζινα και ευτηχω το φαγητο δεν ειχε καει, στο τσακ το προλαβα. Εκλεισα το ματι και το εβαλα σε ενα πιατο, γυριζω και αυτο που βλεπω μου κοβει την ανασα.

Μπήκε στο δωμάτιο και ακούμπησε στον τοίχο με ένα ελαφρύ χαμόγελο στα χείλη του, τα χερια του ηταν στις τσεπες της φορμας του. Καθομαι εκει και τον κοιταζω με το σρομα ανοιχτο χωρις να μπορω να πω ή να κανω κατι. Απλως ειχα κατσει και τον χαζευα και στιγιμαια περασαν απο το μυαλο μου απο εκεινη την ημερα στο ασανσερ και ενισα υγρασια ασαμεσα στα ποδια μου και στη στιγμη σφιγγω τους μηρους μου μεταξυ τους.

MIA CARAWhere stories live. Discover now