MIA CARA

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 25

"Αν η ψυχη μου ηταν στυλο και η καρδια μου μελανι, με το αιμα των φλεβων μου θα εγραφα Σ ΑΓΑΠΑΩ'

POV ΜΑΡΘΑ

Ακουμε τη φωνη του Πετρου και σε 1 δευτερολεπτο εχουμε απομακρυνθει ο ενας απο τον αλλον, ο Δημητρης εβαλε τη μασκα και κανουμε πως μιλαμε.

Π:Τι γινεται εδω;

Μ:Εδω μιλαω με εναν απο τους μαγους που ηρθαν και μου λεει τι μαγικα εχει στο νου του να κανει. Αυτο με το κερμα πολυ ενδιαφερον θα ξετρελαθουν.

Μπορω να διακρινω το χαμογελο του κατω απο τη μασκα και κρατιεμαι να μην γελασω και εγω μαζι του. Νιωθω πισω μου τον Πετρο να με πιανει απο τη μεση μου.

Π:Καντε τη δουλεια σας, αγαπη μου παμε θελω να σε γνωρισω σε μερικα ατομα.

Μπορω να νιωσω πανω μου το θυμωμενο βλεμμα του να με καιει και μπορω να φανταστω που εχει πεσει το βλεμμα του, στο χερι του γυρω απο τη μεση μου. Βγαινουμε εξω με τον Πετρο και με παει να γνωρισω καποιους απο τη δουλεια του. Κανω νοημα στον Πετρο οτι θα παω να δω τα παιδια. Μπαινω στο δωματιο και εκει βλεπω ολα τα παιδια να ειναι καθισμενα κατω και τους 3 μαγους να κανουν τα μαγικα τους. Για την ακριβεια, ο ενας να κανει τα μαγικα και οι αλλοι δυο απλως του δινουν τα αντικειμενα. Σκετομαι εκει στη πορτα και τον βλεπω να κανει νοημα στην Αφρδιτη, να της πιανει το χερι και να της λεει τι να κανει. Η Αφροδιτη να εχει ενα χαμογελο εως τα αυτια που θα ειναι σε μαγικο κολπο. Ο Δημητρης της δινει να κρατησει 1 κερμα, της έτεινε το καπελο να ριξει μεσα το κερμα. Το ριχνει και εκει ο Δημητρης κανει κατι με τα χερια του και μετα της δειχνει τη καπελo. Eκει λεει κατι λογια, γυριζει το καπελο αναποδα για να δειξει πως μεσα δεν υπαρχει κατι και μετα βγαζει απο το αυτι της ενα κερμα. Εκεινη τη στιγμη, η Αφροδιτη γυριζει στα παιδια και κρατα το κερμα ψηλα για να το δουν ολοι, με πιανουν τα γελια με την αντιδραση της. Πηγαινει στη θεση της χοροπηδωντας και εκει ξεκιναει να το δειχνεις παλι σε ολους και να τους λεει, λογικα, για το πως νιωθει. Νιωθω το βλεμμα του Δημητρη πανω μου και του χαμογελαω. Χτυπαω παλαμακια και ολα τα παιδια γυριζουν να με κοιταξουν.

Μ:Ηρθε η ωρα για την τουρτα.

Τα παιδια ζητοκραυζουν και βγαινουν εξω τρεχοντας, τα κοιταζω που βγαινουν ενα-ενα απο το δωματιο και πριν γυρισω σε αυτον, νιωθω το απαλο αγγιγμα του στο μπρατσο μου να με γυριζει.