ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17

1.2K 44 3
                                    

"Οι χειρότεροι άγνωστοι είναι αυτοί που κάποτε τους γνώριζες καλα"

POV MAΡΘΑ

Ντυνομαστε και ο πρωτος που βγαινει ειναι ο Δημητρης και εγω μενω πισω να βλεπω την αντιδραση του Πετρου οταν τον βλεπει να ειναι χαρουμενος και να τον χαιρετάει. Ο Δημητρης κανει νοημα να βγω και βγαινω διστακτικά. Οταν με αντικριζει ο Πετρος αλλαζει τελειως εκφραση κοιταζει μια εμενα μια τον Δημητρη και τον βλεπω να σφιγγει τα χειλια του. Με δειχνει με το δαχτυλο του και ερχεται απεναντι μου, με κοιαζει και με αγκαλιαζει αμεσως. Νιωθω τοσο απαισια.

Π:Ξερεις ποσο καιρο σε εψαχνα. Τρελαθηκα απο την αγωνια μου αγαπη μου. Σε εψαχνα σαν τρελος.

Οση ωρα με εχει στην αγκαλια του κοιταζω τον Δημητρη απο πισω, ο οποιος εχει σφιξει τις γροθιες του απο τα νευρα του και με εχει καρφωσει με το βλεμμα του. Κουναει το κεφαλι του και μετα απο λιγο χαμογελαει. Γλειφει τα χιλια του και σταυρωνει τα χερια του στο στερνο του και χτυπαει το ποδι του κατω.

Δ:Τι κανει η Αλεξανδρα Πετρο; Πως πηγε το ταξιδακι σας στο Παρισι;

Γυριζουμε και οι 2, τον κοιταζουμε με απορια και βλεπω τον Πετρο να σμιγει τα φρυδια του και να παιρνει κοφτες ανασες.

Π:Τι ειναι αυτα που λες;

Δ:Α δεν ξερεις; μισο να σου φρεσκαρω τη μνημη σου.

Πηγαινει στο τραπεζακι του σαλονιου, παιρνει το λαπτοπ και το ανοιγει. Πληκτρολογει εκει κατι και μετα ερχεται με το λαπτο στα χερια το προς το μερος μας και γυρναει το λαπτοπ. Μου κοβεται η ανασα.Οχι δεν γινεται να ειναι αληθεια. Νιωθω τα βλεμματα τους πανω μου και τα χερια του Πετρο να απομακρυνονται απο το σωμα μου. Βλεπω τον Πετρο με την Αλεξανδρα αγκαλιασμενοι, μπροστα απο τον πυργο του Αιφελ και να φιλιουνται. Αλλαζει ο Δημητρης τη φωτογραφια και βαζει ενα βιντεο με αυτους τους δυο να περπατανε χερι χερι, να πειραζουν ο ενας τον αλλον και μπορω να διαβασω τα χειλια του Πετρου που λενε Σ αγαπαω και αυτη να απαντα εγω πιο πολυ. Νιωθω τα μαγουλα μου υγρα και εκεινη την στιγμη συνειδητοποιοω οτι δεν εχω ανοιγοκλεισει τα ματια μου καθ ολη τη διαρκεια και εχω ξεκινησει να κλαιω.Γυριζω και κοιταζω τον Πετρο.

Π:Α... αγαπη μου να σου εξηγησω δεν ειναι αυτο που φαίνεται.

M:Μην τολμησεις να με ξαναπεισ ετσι. ΠΩΣ ΤΟΛΜΗΣΕΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΟΣΑ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΜΑΖΙ. ΓΙΑΤΙ; ΓΙΑΤΙ; ΓΙΑΤΙ;

MIA CARAWhere stories live. Discover now