(Lia Javier)
After 1 month
Wala naman masyadong nang yari. Puro pag pretend lang. Kaya lang minsan gusto ko na sumuko.
Alam na rin nila MaPaEla. Sinabi ko rin. Ayoko man pero dun ako kumukuha ng income eh.
Pero napg isip isip ko marami na kaming napapaniwala. Yung mga kaibigan niya yung mga katrabaho namin. At higit sa lahat yung pamilya niya. At ayoko nun.
Nag usap na kami about jan. Pero sabi ko titiisin ko nalang. 1 month lang naman eh. Pero ito nga tapos na. Pero ayaw pa rin niya.
Nandito lang ako sa condo. Nanunuod . Napapaisip nalang kasi ako. Baka kasi nay karma if pinagpatuloy namin ang kalokohan na ito or sabihin na nating nag pe prentend.
Kasi marami nang nadadamay marami nang naniniwala. Baka kasi mawalan na ng trust sa kanya yung family niya pag nalaman nila ang totoo. Kaya sana hanggat maaga pa tapusin na.
Dadahilan nalang na nag away. Kahit ako yung masama okay lang wag lang mawala yung tiwala sa kanya. Kahit mawalan ako ng trabaho wag lang masira tiwala sa kanya.
Napakahalaga kasi ng TIWALA at ayoko iyon MAWALA.
Lalo na kung dahil sa ginagawa namin. Lalo na kung ako yung dahilan.
Kailanan ko na putulin. Kasi ayokong masanay na najan siya lagi. Laging sweet, laging present.
Naligo ako at nagbihis. Nag flats lang ako at nag pants then nag hanging blouse nalang ako.
Kaya lang nasaan ba siya?
Calling: Ate Fia
"Hi. Ate?.... Nanjan po ba si Mike?.... Ahh okay po... Sige po.. Salamat ! Ingat po!"
End of conversation
Aalis pala siya. Magbabakasyon lang daw siya sa Canada. Nasa gym daw si Mike. Kasama daw barkada niya nag bball.
Lumabas na ako ng condo at pumara ng taxi. Habang nasa biyahe parang naiiyak ako. Baka pumayag siya. Baka ito na yung huling araw na magkikita kami. Pero ito naman ang dapat. Ito ang tama.
Huminga ako ng malalim. Pinunasan ko yung luha ko. Kaya ko to. Magiging masaya ako.
Pagkababa ko ng taxi dumeretso na ako sa gym. Kaya lang may hagdan pa eh. Buti nalang naka flats ako.
Dumating ako dun hinalikan ako ni Mike sa noo. Ngumiti lang ako ng malungkot.
Umupo siya katabi niya nga kalaro niyang pinunupunasan ng mga gf nila. "Di mo rin ba ako pupunasan?" Tanong nito. Kinuha ko nalang yung towel at sinimulan punasan siya.
"Thanks." Sabi niya at hinila niya ako kaya napaupo ako sa lap niya. Tatayo na dapat ako kaya lang pinigilan ako. Kinuha ko nalang yung tubig at inabot ko sakanya.
Tumayo na ako habang siya ay umiinom ng tubig . "Game!" Sigaw nung kaibigan niya. "Ahh. Pwede ba time out muna si Mike?" Tanong ko. Tumango nalang siya at naglaro na.
"Bakit? Gusto mo ako ma solo?" Asar niya. Ngumiti nalang ako.
"Pwede bang makausap ka?" Tanong ko.
"Hmm?"
"Umm... Mike... Pwede na ba natin to itigil?" Nanginginig kong sabi.
"Why?" Inis na sabi niya.
"Okay na naman diba? Napaniwala na natin yung pamilya mo? Okay na. Tapos na Isang Buwan."
"Bakit?" Tanong niya pero matigas parin. Tumulo luha ko.
"Okay naman na eh. Gumana na. Tapos na. Palabasin nalang natin na... Na masama ako ... Na nagtaksil ako sayo.. Kaya tayo nag hiwalay.. Yun.." Dahilan ko. Tumutulo pa rin yung luha ko.
"Bakit nga." Mariin na sabi niya.
"K-kasi. Ayoko na. Pagod na ako.. Ayoko na.."
"Hindi. No." Sabi niya habang umiiling.
"Ayoko na nga! Pagod na ako! Yun na yun eh. Hindi ba pwedeng yun nalang!"
"No. Talunin mo muna ako. If you win. I'll let you go. If not you'll stay." Hamon niya sabay itsa sakin ng bola. Pinag iistsa ko yung nasa basket na bola.
"Iyan! Iyan! Iyan ba gusto mo! Ha! Ayan na!" Umiiyak na sabi ko sabay bato ng mga bola.
"Ayan na oh! Ayoko na! Pagod na ako!" Hikbing sabi ko. Lumapit sakin yung gf ng kaibigan niya at hinimas yung likod ko.
Umiling siya. "Wala. Wala na talagang babae para sa akin." Sabi niya. "Hindi. Hindi naman ako di Natalie eh. Kasi yung relasyon niyo totoo. Tayo hindi!" Sigaw ko.
Naglakad naman siya pababa ng gym. "Mike!"
"Mike!"
"Mike! Hindi naman sa ganun!"
"Mike! Humarap ka!" Sigaw ko at hinarap ko siya sakin.
"Bakit mo ba gustong itigil!" Galit na sigaw niya.
"Gusto ko nang itigil kasi nagiging totoo na!" Sigaw ko.
"Totoong ano!?" Sigaw rin niya.
"Totoong nagugustuhan na kita! " sigaw ko habang tulo parin ng tulo yung luha ko.
"Sabi ko nung una madali lang tong trabohong toh! Ang kailangan ko lang gawin eh pigilan ang nararamdaman ko!" Umiling ako. "Pero hindi eh. Habang tumatagal hindi ko mapigilan ang pagtibok nito!" Turo ko sa puso ko.
"Bakit! Ikaw lang ba!?"
O_____O
Hinawakan niya ako sa kamay. "Gawin na natin tong totoo! Wala nang pagpapanggap. Yung totoo na. Yung tayo na." Sabi niya.
Umiling ako. "Hindi. Hindi na kakayanin nito." Sabay hawak ko sa dibdib ko.
"Pwede ba. Pwede ba kahit minsan wag mo muna pangunahan. Yung sumubok ka lang. Tumaya ka lang." Tumango nalang ako. Niyakap naman niya ako.
Pagkaalis namin sa yakap tumawa kami. Pinunasan niya yung luha ko.
"My mom said don't ever make a girl cry. Especially if you are the reason." Ito na naman yung sabi ng mom niya .
"Ngayon may makwekwento na akong story kay Max." Sabi ko at tumawa.
Niyakap niya ako. Niyakap ko rin siya.
"I'm Inlove with you." Bulong ko.
"I'm Inlove with you.... way back in a coffee shop."
Napangiti ako.
"Inlove In A Coffee Shop." Bulong ko.
"Hmm?"
"That's the title.. Title of the story na sasabihin ko kay Max." Sabi ko at humiwaly sa yakap. Nagtawanan kami.
"I love you."
"I don't love you." Sabi ko.
"Cause I need you to love my life, so that I can live."
"Lia, your the reason why I love my life right now."
___________________
Salamat! Completed na ang Rated Z. Collection po siya ng One Shots ko na on working.
Thanks!
Rated Z- http://w.tt/1Q6079U
------------------------------------
Thanks!
Please Check my other stories:•BITTEREYNA
http://w.tt/1afgLQU
•Strangers (12:51)
http://w.tt/1ECGaf1
•Crazy Love
http://w.tt/1K4LRH8
•Inlove In A Coffee Shop
http://w.tt/1POVxMX
-djeiyapadilla
BINABASA MO ANG
Inlove In A Coffee Shop
FanfictionMany people fall in love in different ways. Some are inlove to the people who make them happy. Sometimes the one who make them miserable. Sometimes the one who love them unconditionally. Sometimes the one with his/her opposite match. Many people fal...