Sabah olduğunda Zati içinden " Bir insanın dün olup bugün olmaması ne kadar saçma gibi düşünüyordu." Garip şeydi ölüm... yüzünü yıkarken aynaya baktı ve geçmişte sevdiği kadın aklına geldi. İrem, saçları dalgalı beyaz teni olan ela gözleri ve boynuna yaklaştığındaki o koku... gözlerini kapattı ve iç çekti. Normalde Zati kendisine söz vermişti çünkü ilişkileri yalan dolu ve bunu sebebi ise kendisiydi. Kaybetmemek için yalanlar söylemiş ancak yalanlardan kurtulamadığı içinde ilişkisini batırmıştı. İrem için iyi olan bu diyerek ayrılık kararına saygı duymuş ve tam 5 yıldır ondan uzaktı. Hayatına yeni birini almak ona zor geliyordu birisini yeniden sevmek onun için zordu. Arkadaşı Kerime destek olması gerekiyordu. Yüzünü kuruladıktan sonra dışarı çıktı ve Kerime sigarayı nerede içebileceğini sordu. Kerim balkona yönlendirdi ve Zati aklından bu sabah uzun zaman sonra ilk defa İremi düşünerek bir sigara yaktı. Sanki intihar eden Cemre değil de İremmiş gibi bir güne başlamıştı. Başına böyle bir durum gelse kendisi nasıl tepki verirdi. Kerimin yerine koymadan duramıyordu güçlü olması gerekiyordu fakat aklını kurcalayan bu sorun sıkıntı haline gelmişti. Derin derin çekilen 3 duman sonra sigarasına baktı ve hayattaki her şey bitiyor diyerek izmariti küllüğe basarak insan hayatını bir dal sigara gibi düşündü. Yanarsın ve sonun bir izmarit gibi, tamamen kül olmazsın ama bir daha yakmak ağızda ağır bir tad bırakır diye düşündü. Sonrasında içeri geçtiğinde Kerim onu karşıladı. "Artık burada işimiz yok eve gidelim burada kalmak bana onu hatırlatıyor ve uzaklaşmam lazım" diyerek gitmek istediğini dile getirdi. Bu kadar aceleci olmasını anlayamayan Zati "sen nasıl istersen" diyerek omuz silkeledi. Annesi ile vedalaşan kerim ile tekrar yola koyuldular.
