Merhaba ben Eylül İstanbul'a bu sene tekrar döndüm ben okul hayatım boyunca Almanya'da ailemin yanında okudum.22 yaşındayım. 2022 yılının sonlarında hafıza kaybı geçirdim. Gelin size o anı anlatayım.
Aklından geçen düşünceler
Çok hızlıyım biraz yavaşlamam lazım ne olmuş ailemle sorunum varsa herkesin var! Ama hayır bu diğer yaşadığım baskılara benzemiyordu hem beni sıkıyorlar hemde herşeyime müdahale ediyorlardı.
Eylül: Hayır ben böyle bir ailenin çocuğu olmayı dilememiştim. Kahretsin (diyerek direksiyona vurmaya başladım.)
Arabam gittikçe uçuruma yaklaşıyordu aslında virajı alabilirdim hatta tam alıyorken bir arabaya çarptım. Araba beyaz büyük ve farları bembeyazdı ya da benim gördüğüm ışık far değilde öbür taraftı. O araba da benim kadar hızlıydı. Uçurumdan düşmedim ama arabam parçalandı. Adeta ucuz kurtulmuştum. Arabamın camlarının tam üstüne düşmüştüm her yer kan içindeydi ama arabadan hala "tık tık" sesler geliyordu. Gözümü açtığımda arabadan sarışın biri indi cinsiyetini az daha baksam anlayabilirdim ama o an ilk bakmak istediğim gül gibi baktığım arabamdı. Parça parçaydı resmen bir ses geldi sonra.
X: İyi misin? Hemen ambulansı arayacağım.(tedirgin bir sesle.)
O zaman tek duyduğum ses o olmuştu sonrası zaten malum ancak ambulansın içinden şu kadarını duymuştum.
X: Lütfen yardım edin o çok kötü
ambulans görevlisi: Sakin olun onu acile sokmaya çalışacağız.
Bu sesten sonra cinsiyetini anlamıştım o bir erkekti. Hastaneye gelene kadar o çarpan kişi çok ağlamıştı.
X: Allah'ım lütfen yardım et bu dalgınlığım yüzünden kimsenin canından olmasını istemiyorum.
↪️↪️↪️↪️↪️↪️↪️↪️↪️↪️↪️↪️↪️↪️↪️↪️↪️↪️↪️↪️
