"Neden bu kadar ısrar ediyorsunuz bayım? Lütfen bunun nedenini söyleyin," gülümsedi ve gözlerimize baktı.
"Ailenizi hiç merak etmediniz mi?"
Ansızın gelen soruyla titredim, yüzümdeki ifade nasıl bir hâl aldı bilmiyorum ama bakışlarımın buz tuttuğun...
❛ UNUTULANLAR ❜ biz unutulanlarız ve asla hatırlanmayacağız.
🧩
Yalanlarla şekillenmişti hayatımız, biz yalanların büyüttüğü çocuklardık. İnanmıştık bize söylenilen yalanlara, sorgulamıştık kendimizi bu yalanları hatırladığımız dakikalarda.
Biz yıllar önce, daha bebekken onların bizim ölü olduğumuza inandığı, cesetlerimizin bakmayı bile unuttukları çocuklarız, biz unutulanlarız, peki ya neden yıllar önce unuttukları çocukları şimdi hatırladılar?
Bu düşünceler sarmıştı o zamanlarda ruhumuzu, doğru dürüst ayırt edemiyorduk gerçekleri ve yalanları.
Ve nihayet, zar zor nefes alabildiğimiz bu kabusun içinde ışığı görmeye başladık.
Fakat bu ışık gerçeklerle değil, yalanlarla aydınlık saçıyordu.
Ve açıkçası biz belirli bir yaşa gelene kadar bu ışığın gerçek olduğuna inandık.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
