HRİDAYEŞ

2.bölüm

AMARİS'ten
Ormanda bulduğum bitki çeşitleri ile merhem yaptım.Canım gerçekten çok yanıyor.Babam her zaman vücudumun narin ve hassas olduğu hakkında beni uyarırdı.Tabiki de onu dinlemeyip,her yerimi yara,bere içinde bırakırdım.

   Eski anılar hatırama gelince ister istemez gülümsedim.Bugün yine iş başı yapmalıyım.Genel olarak resmî bir görevim yok,bana hangi işi verirlerse,yapmak yükümlülüğüm olduğundan dolayı,itiraz etmek gibi bir ayrıcalığım da yok.

   Evden çıkmadan önce hazırladığım merhemi bir şekilde sırtıma sürdüm.Umarım bugün bir sakarlık yapmam.

Yazar Anlatımı
Kral Hector, Chris'in son yaptığından sonra bizzat kendisi insanları kontrol etmek istedi. bundan ötürü kılık kıyafetini değiştirerek insanların yaşadığı kentin meydanına geldi. Her ne kadar ilgi çekmek istemesede iki metreyi aşan boyu ile ister istemez insanların dikkatini çekiyor ve öfkeleniyordu içinden 'ne diye çalışmıyor ve bana bakıyorlarsa' diye söylenmeyi de ihmal etmiyor.

Kral uzun zamandır seveceği ve mühürleneceği kadının kokusunu alıyordu.Bütün kurt bölgelerini gezse dahi,mühürlüsünü bulamıyor ve her geçen gün daha da hırslanıyordu.

Gözünü her yere değdiren kral,ormana bakıp gözlerini kıstı çünkü ormandan eşsiz bir koku geliyor,ister istemez adımlarını genelde kimsenin girmediği ve korunmayıp bir köşeye atılan ormana doğru attı.

Tam ormana girecekken "Efendim vampirler sınırlarımızı zorlamaya çalışıyor,çok büyük bir kitle ve baş edemiyoruz." Nefes nefese gelen sağ kolu Daniel ile sinirlenip "Siz ne diye varsınız! Yapamadığınız her problemde beni mi çağıracaksınız.KİME DİYORUM DANİEL!"

Kral bir anda ormanın içindeki yaşlı çam ağacını tek eli ile devirince Daniel gözlerini sonuna kadar açıp krala baktı. "Özür dilerim efendim lakin gerçekten zor durumdayız."

Kral öfke ile nefesini verip,son kez ormana baktı "YÜRÜ!" Eşinin orada olduğunu bile,bile Likan'a dönüşüp,ormanın içerisinden sınırlara doğru ilerledi. 'Şu an olmaz onunla daha geniş bir vakitte mühürlenmemiz lazım' kendi, kendini sakinleştirirken sınırlara ulaşmıştı.

Amaris'ten
Hava nerdeyse kararmak üzere ama bizi bir türlü bırakmıyorlar,üstelik yaz mevsimindeyiz ve gündüzler uzun sürüyor,şu an taş zemine oturup ağlayabilirim.Taşıdığım taşlar gerçekten çok ağır ve canım yanıyor.

Kadın,çocuk demeden hepimiz sınırları korumak için çalışıyoruz ama bu vakte kadar değil,böyle olmamalı,sırtıma atılan kırbaçlar yüzünden canım çok yanıyor, sanki sürekli kırbaç yaralarım yırtılıyor gibi hissediyorum.

Yarın kralın Sarayında kurtlara özel bir balo olacak bu yüzden fiziği ve yüzü güzel olan kadınlar servis ve yemek yapacak.Bir asker önüme gelip durdu "bunu da alın" deyince şimdiden yarın için yorulmaya başlamıştım ama kesinlikle taş taşımaktan daha iyi olduğuna eminim.

"HERKES EVLERİNE DAĞILSIN!" Asker bağırınca hepimiz toparlanıp evlerimize gitmeye başladık.Hava kararmıştı ama ben korkmuyordum çünkü evimin etrafında bana zarar verebilecek bir hayvan yoktu,aksine hepsi benim arkadaşlarım.