HRİDAYEŞ

4.bölüm

   Odada ki kadınlar,kralın sözlerinden sonra çakınca, onunla yalnız kaldık.Bana doğru adım attıkça geriliyordum, ne diye beni çalışmak için seçmişlerdi ki. Yanıma varınca "iç sesini okuyabiliyorum.Fazla düşünüyorsun, ayrıca bana ismim ile hitap et." Vücudun da olan bakışlarımı, gözlerine çıkardım. "Adını bilmiyorum."dudağı genişçe kıvrıldı.

   "Hector" demek ismi Hector'du, kulağa güzel geliyor. "Natali gelemden önce bana bir şey soracaktın." Az kalsın ne soracağımı unutuyordum. "Ben bir kurt değilim,bunun yanı sıra sen bir kurtsun,mühürlenmemiz nasıl olağan alabilir?"

   Yatağa oturup dudaklarını yanağıma sürtüp kollarımı okşadı,bu durumdan rahatsız olmuyordum,hatta nedensizce hoşuma gidiyordu ama kessinlikle alışkın olduğum bir durum değil di. "Kadınım,kırmızı başlıklı kızın hikayesini hiç duydun mu?"

   Evet duymuştum, babam uyumadan önce bazen bu hikayeyi anlatırdı. Babamı hatırlayınca gözlerim doldu, kursağım da bir düğüm oluştu. Hector yanağımı koklamayı bırakıp " Neden gözlerin doldu, Ay çocuğu."dedi.

   Kullandığı hitap ile yüzüme bir gülümseme bahşetti, "Babamı hatırladım."
Yüzüme bakıp kaşlarını çattı. "Baban şu anda nerede?" Yüzümdeki gülümseme ile gözlerimden birer damla yaş düştü. "Toprağın altında." Kısık çıkan sesimle beraber başımı göğsüne yasladı. "Babamı tanıyorsun aslında."

    Başımı göğsünden çekip,yüzüne baktım. " Eğer on yıl önce tahtta sen varsan, sana haber göndermeye geldiği zaman vampirler tarafından katledildi." Hector gözlerime bakıp "Richard" diye fısıldayınca, gözyaşlarımı tutamayıp, artık hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.

   Yazar anlatımı
   Hector,Amaris'in babasının, bundan on yıl önce ölen, en güvendiği adamı olduğunu öğrenince, şok olmuştu. Richard insan olsa dahi,Sadık ve güven veren bir adamdı.

   Hector Amaris'in daha fazla ağlamasına dayanamayarak,göz yaşlarını silip gözlerini öptü.
"Ağlama, seninle ilgilenmediğinden ötürü özür dilerim fakat o zamanlar, vampirlerin saldırısına uğramıştık ve" Hector sözlerine nasıl devam edeceğini bilemedi. Amaris cümlesinin devamını getirmesi için gözlerine itina ile bakıyordu.

   "O zamanlar Richard'ın bir çocuğu olduğunu önemsemedim." Hector üzgün gözlerle eşine bakarken Amaris ona hiçbir beklentisi yokmuşçasına bakıyordu.

   "Sen kralsın, bir İNSAN çocuğunu neden önemseyesin ki!" Amaris'in kızgınlığı, çocukken yalnızlığa terk edilmesi değildi. Bir çok insan çocuğun, annesi ve babası yoktu,buna rağmen onlara acımadan anne ve babalarının bıraktıkları evleri ellerinden alınıp yakılıyordu,sebep; kimse yaşamadığı için.

   Ama kurt çocukları öyle mi? sadece anne veya babaları olanlara bile maaş bağlanıp, yirmi yaşlarına gelene kadar, her türlü ihtiyaçları karşılanıyordu.Kurt kız çocukları yeni yeni genç kız olmaya başladıkları zaman evlerine özel olarak Yardımcılar ve eşyalar gönderiliyordu.

    Ama bu sıra, insanlara gelice kız çocukları o savunmasız ve halsiz halleri ile taş taşıyıp, meyve topluyorlar. Hatta kırbaçlamaktan da geri durmuyorlardı.  Amaris tüm bu olanları öfke ile hatırasından güz yüzüne çıkarırken, sinir ile gözlerini kısarak,Hector'un mavi harelerine baktı.