Catiana's POV
Everything seems falling into its right places, Liam and I were together already, he said he is willing to do everything para lang mapatawad ko siya.
Pero ang totoo niyan, matagal ko na siyang pinatawad.
Month passed ay medyo okay naman ang mga pangyayari.
May mga na eencounter parin naman akong symptoms pero na oovercome ko naman iyon. Well, my condition is getting worse kung sabi pa ng doctor, but I already decided to have a Heart transplant since the doctor said that, that's the best way to do.
I know it's scary pero I need to risk.
Taga araw na lumilipas ay iniisip ko talaga na bigyan na lang ng kasiyahan ang sarili ko at yun ay yung makasama ang pamilya ko, mga kaibigan ko at si Liam, because, who knows kung kailan ako mawawala diba?
Malay natin.
I am in my room right now, currently writing something.
I don't know what comes into my mind but I just think that I need to write something here. Well, a very sad yet cringe and full of memories na letter.
I just can't explain but for me, writing a letter here for my loved ones is really meant for me. Para sakin kasi, bukod sa pinapakita ko at ipinaparamdam ko sa kanila na mahal ko sila, itong pagsusulat ay ma express ko rin lahat ng nararamdaman ko.
As I finished writing, I put it in a small envelope. It was actually five letters so that means, it's also five envelopes.
It's actually for my parents, for Liam, Eleanor and Leo, and also for Heidi.
When I finished putting it inside the envelope, I was about to put it inside my small cabinet when someone knocked on my door.
"Catiana anak?" Boses ni Mommy ang narinig ko kaya agad akong napalingon sa pintuan. Nakabukas na ito at takang nakatingin sa mga ginagawa ko.
"What are those?" Takang tanong nito sakin habang nakatingin sa mga sobreng nakalapag sa mesa ko.
Napaling naman ako at tumingin na nakangiti sa kanya.
"It's nothing Mom."
"You sure?" Tumango lang ako dito.
"Okay then, let's go. Breakfast is served." sambit nito bago ako nilapitan at hinawakan sa kamay tsaka umpisang hinila na papalabas. Tiningnan ko ulit ang mga sobreng may laman na mga mensahe na sinulat ko na nakalapag sa aking mesa.
Maybe, I'll just put those in there muna. Mamaya ko na lang aayusin.
Nasaad ko na lang sa aking isipan.
Nang makababa kami ay nakita ko doon si Heidi at Daddy na kumakain habang si Yaya Sisa naman ay busy sa kakachismis sa kanilang dalawa.
I always wanted this kind of view. Every morning, afternoon and night.
"Oh, sweetheart? Upo kana at kumain." sambit ni Daddy pagkakita niya sa amin ni Mommy. Nginitian ko naman si Daddy bago tumango.
Umupo si Mommy sa katabi ni Daddy kaya ganun din ang ginawa ko.
"How's you and Liam?" Umpisang pang mamarites sakin ni Heidi. Itong babae talagang 'to.
"Tumahimik ka nga." siko ko sa kanya.
"Ayiee, sweetie wag ka ngang mahiya sa amin ng Daddy mo, diyan rin kaya kami nanggaling." Saad ni Mommy dahilan para mamula ako. Natawa naman si Daddy.
"Normal lang yan, Aurora. Bakit, ikaw ba hindi ka nahiya noon? Wagas ka nga kong kiligin noon dahil sakin eh." nakita kong namula si Mommy dahil sa sinabi ni Daddy. Hinampas naman ni Mommy si Daddy sa braso kaya tawang tawa ito.
YOU ARE READING
Too little, Too late (Tragic Series #1)
Teen Fiction[COMPLETED] Catiana Parker and Liam Rodriguez were inseparable childhood friends. But as time passed, Catiana realized her feelings for Liam went beyond friendship. Now, she wonders: will Liam catch on and reciprocate her emotions, or will he unknow...
