NightMare...

7- Lino

𝔽𝕖𝕝𝕚𝕩:
"Uh! Neden bu okuldayım ben?"

Okulu bırakalı 4 sene olmuştu. Yani zorla bırakalı, bırakmaya zorlanalı. Lise 4'te bırakmıştım okulu. Okumaya çok hevesli bir öğrenci olmamın yanı sıra ailem, okumama karşıydı ve ben nedenini asla öğrenemedim. Babam benden bir şey olmayacağını düşünüyordu ama annem, o hep babama karşı çıkar okumam için çabalardı. Fakat o gün karşı çıkmadı. Babamı haklı buldu. Sahi neden bir anda vazgeçmişti? Okumak için bu denli hevesli olan birine bunu neden yaparlardı ki? Aklım almıyordu hâlâ. Hâlâ düşünüyordum: Annemi o gün babama katılmaya iten şey ne idi?

Ben bunları düşünürken birisinin omzuma dokunmasını hissetmemle irkildim. Arkamı döndüğümde tanımadığım bir yüzle karşılaştım.
"Ne işin var burada? Herkes derste hadi sende sınıfına!"

"İyi de ben sınıfımı bilmiyorum."

Kahkaha attı. Bugün önüme çıkan kahkaha atıyor, palyaço muyum neyim?
"Komik şakaydı dostum ama hadi artık sınıfa."

Oturduğum yerden kalktım ve ona döndüm.
"Bakın, kimsiniz bilmiyorum, öğretmen misiniz bilmiyorum ama ben gerçekten sınıfımı da bilmiyorum. Ben okulu bırakalı 4 sene oldu ama kalktığımda buradaydım. Şuan size inandırıcı gelmeyecek belki ama gerçekten, gerçekten hiçbir şey bilmiyorum."

Elimi omzuma koydu tekrar.
"Öncelikle ben Lino, yani Lee Know ama sen kısaca Lino de. Bende öğrenciyim. Sadece bugün burada nöbetçiyim ve burada daha fazla dikilmeye devam edersen Bayan Yuna sana tutanak tutacak. Sonrasını sen düşün. Disiplin ve Bıla Bıla Bıla. Ben senin yerinde olsam."

Eliyle ilerdeki kapıyı gösterdi ve ekledi:
"Müdür odası orada. Ona gidip yeni geldiğini söyle ve sınıfını sor."

Kapıya doğru baktım, teşekkür edip yanından ayrıldım. Çok sürmeden kapının önüne geldim ve kapıyı açtım.

Arkası dönük bir şekilde oturan kişi bana döndü, benim kapıyı açmamla.
"Buyrun, nasıl yardımcı olabilirim?"

Gözlerinde soğuk bir ifadeyle bana sorulan soruyu cevapladım.
"Ben sınıfımı bulamıyorum, yardımcı olur musunuz?"

"Nasıl yani?" Diyerek soruma soruyla cevap verdi.

Her ne kadar "Nesini anlamadın, sınıfımı bulamıyorum angut." Demek istesem de ağzımdan çekingen ve titrek bir sesle dökülen "Okula yeni geldim sınıfımı bilmiyorum" cümlesiyle birlikte sandalyesinden kalktı ve kapıya doğru yürüdü. O yürürken ona bakana, bana dönüp konuştu:
"E hadi ne bekliyorsun gel sınıfını göstereyim."

Kafamla eş zamanlı olarak "tamam" derken aynı zamanda onu takip etmeye başladım. Uzun bir koridordan geçiyorduk. Ellerini arkasına bağlamış, önümden dik bir şekilde yürüyordu. Ben onu incelerken geldiğimizi fark ettim. Eliyle önünde durduğumhz sınıfın kapısını işaret etti:
"Sınıfın burası. İyi dersler." Dedi ve yanımdan geçip gitti.

Çok geçmeden kapıyı tıklattım. "Gel" talimatını aldıktan sonra kapıyı açıp içeriye girdim. Herkes bana odaklanmıştı. İstisnasız. Herkes...