Ruhlarımız Konuşsun

Soba ve Odun

Elimi tut, 

Gidelim buralardan.

Hava çok soğuk,

Ben sensizliğe alışamam. 

Ellerin yeterdi bana önceden, 

Soba ve odun gibiydik,

Hep sen yakardın beni...

İçim yanardı, Sen bir kere gülünce...

Dayanamam sensizliğe,

Ne ay geçer yerine 

Ne de bir güneş,

Senin yerini kimse tutamaz.

Koyamam kimseyi yerine,

Kimse buna cesaret edemez.

Kimse yerine göz koyamaz.

Acılar ve Şarkılar,

Nedir bu geçip gitmeyen sensizlik?

Yokluğun canımı yakar, Varlığın gecemi ışık gibi yakar...

Dinle beni bir kere! 

Dinle de anla beni  bir kere.

Anlatayım kendimi

Sen anlamazsan tedavisi yok bu yaranın.

Onaramaz kimseler. 

Kırık dökük bir kalple yaşatıyorum seni ben.

Sanki yarama tuz basarlar,

Yokluğun geldiğinde aklıma..

Seni yaşatıyorum bir şarkıda,

Her dinlediğimde ağlarım.

Her dinlediğimde yaşlanırım.

Her dinlediğimde bir yaş daha alırım.

Yaralarla yaşlanır insan.

Benim en büyük Yaram sensin.

Ama tedavimi sadece sen edebilirsin,

İlacım olmaya ne dersin?

Elimi tut,

Gidelim buralardan.

Hava çok soğuk,

Ben sensizliğe alışamam...