Ruhlarımız Konuşsun

Yazık...

Ben senin bana yaptıklarını, sana yapmazdım sevgilim. Çünkü bu hayatta senin üzülmeni istemem. Üzülmesini isteyeceğim kişilerde yok aslında. Niye üzülmesini isteyim ki? Mesela ben senin üzülmeni istemiyorum çünkü seni her ne olursa olsun seviyorum bir tanem. Yani o yüzden başkasının da üzülmesini istemem. Nasıl olsa onunda vardır illa bir seveni. Yani ne kadar doğru yapıyorum bilmiyorum ama ben kendimi mutlu hissediyorum böyle yapınca. Hatta senin sevgili olduğun kızların bile üzülmesini istemem ben. Çünkü ben sen değilim sevgilim. Senin gibi yapmam ben. Senin gibi acımasız olamam ben. Birinin gidip canını yakamam. Birini gidip üzemem ben. Çünkü buna vicdanım izin vermez sevgilim. Kendi canımı yakarım ama başkasının canını yakmam ben. Çünkü biliyorum o acıyı. En derinini tattım ben o acının. Senin sayende, teşekkür ederim sevgilim. Her şeyi bana tattırttığın için. Seni ne kadar istesem de, lütfen gelme bana sevgilim. Çünkü ben sana kendimi tekrar kaptırırım sevgilim. Sana güvenim sonsuz. Ama kendime güvenemiyorum ben. Yapamam çünkü ben. Bir daha kaybedersem seni eğer, toparlayamam kendimi ben. Her şeyi yaşadım senle. Hiç bitmeyecek gibi yaşadık her şeyi. Ama keşke Bilseydik değerimizi. Çok aşıktın bana. Ne oldu şimdi? hani bırakmazdın sen. Ben sana aşık olurum dediğimde olsun ne olacak demiştin hatırlıyor musun sevgilim? çok özledim biliyor musun o günleri? her gün seni düşünüyorum. Her yatağıma yattığımda yastığıma senmişsin gibi sarılıyorum. Öyle işte. Sonra bir kız giriyor hayatına diyor sana şu konuya bir açıklık getirelim seni benden çok seven olamaz. Nasıl kızmayım sevgilim? nasıl üzülmeyim? Hakkımı yiyor. Bir şey de ona. Lütfen. yemesin hakkımı. Kim o? nasıl der böyle bir şeyi. Hiç mi anlatmadın onlara beni? Oysa ben herkese seni anlatmıştım. Yazık. Çok yazık..