HAYIR BEN BİR SAPIK DEĞİLİM!-Leopika fanfic-

Müzik Grubu

Kurapika Pov

"Flörtleşiyonuz mu mk bu tavırlar ne" dedi Killua.Yani Leorio benim için birkaç aylık bir hoşlantı sadece.Daha yeni bugün samimileşmemize rağmen bende garip bir his uyandırdığı doğru ama Killua böyle diyince bir garip oldu.

"Sana mı kaldı bizi yargılamak önce sen kendine bak hıh" dedi leorio .Küçük bir tebessüm oluşturdum.

"Of neyse ne çalcaksak çalak hadi " dedi killua.Harbiden ne çalcaklardı acaba?Leorio da ilgimi çeken şeylerden biri müzik grubunda olmasıydı ama doğru dürüst bir parça çaldıklarını hiç duymamıştım."Valla ben yeni nota çalışcam seninde kalan bilmediğin varsa çalış yani" dedi Leorio.

"Ee ben ne yapçam?" diye sordum."Bildiğin bir çalgı aleti var mı?" Diye sordu Leorio.

"Yani annemin isteğiyle birkaç ay piona kursuna gittim ama böyle çok iyi çaldığım söylenemez"

"Hiç sıkıntı değil.Kafana göre takıl işte ister bizi dinle yada aklında kalan şarkı varsa onu çal"

Yalan söyledim.Pionayla ile alakalı gram bilgim yok.Leorio bir anda öyle sorunca birşey çalmam gerekiyor gibi hissettim."Sanırım şimdilik sizi dinlerim."

"Güzelll gel şimdi dinle beni"dedi leorio ve baterinin olduğu kısma gitti.Müzik atöylesi o kadar büyük olmasada büyük bir okul için yeterliydi.Neredeyse normal bir sınıf kadardı.Sol köşesiinde minik bir sahne vardı.Bateri orada duruyordu.Sahnenin aşağısında oturmak için uzun kare minderler vardı. Cam kenarına sırayla birleşik bir şekilde yerleştirilmişti.Leorio minderlerden iki tane alıp birini çalmak için baterinin hemen önüne diğerinide çok az uzağına koydu."Gelsene ya hem dinlicem diyon hemde orda öle dikiliyon gel otur" dedi Leorio.Gülerek hemen gidip mindere oturdum.

Leorio baterinin üstünde duran dosyayı alıp ilk sayfayı açtı.Sayfada Bateri notaları vardı.Neredeyse tüm notaların üzerine tik atılmıştı.Sadece2-3 tane nota kalmıştı.

"Yani nota çalışmak derken şeyden bahsediyorum..şarkıya çalışmayı.." Dedi Leorio.Sanki dediği şey ona karmaşık gelmiş gibi."Yani öyle demeye alıştığım için.."diye devam etti.O sırada sayfa değiştirmeye başladı."Neden bu kadar gerildin?" diye sordum.

"Bilmem ilk defa tek bir kişi için çalıyorum,normalde çaldığım zaman burda birkaç kişi olurYani yanlış anlama bu sana özel bir şey değil onlara ilk çaldığımda da garip gelmişti."

"Yok ya sıkıntı yok nolcak" dedim.Elimi onun sırtına koyarak gülümsedim oda bana gülümsedi.

Zaman atlaması Öğle molası

"Hey leorio"dedim sakince.

"Noldu?" dedi bana bakarak."Öğle arasından sonraki derslere girmesek en fazla ne olabilir?"

"Hayır gidemezsiniz"dedi Killua."Beni burda Geometri dersiyle yanlız bırakamazsınız."

"Of sende Goncuğunun evine git o zaman bane"Dedi Leorio yine Killua ya tavır yaparak "İyi size mi kaldım ben Allah Allah " dedi ve gitti.

"Ee nereye gitcez şimdi Kurapika Beycim" 'Beycim' demesi hoşuma gitmiyor değildi ama diyincede garip his yine geliyordu."Bilmem bana farketmez Leorio Bey caddeye inelim mi?"

"Olurr"

Sınıftan çantalarımızı alıp okuldan çıktık.Şuanlık ten sıkıntı çantalardı.Hem fazlalıklardı hemde ağırlıklardı."Eve çantaları bıraksak olmaz mı ya?" diye sordum."Benim evim biraz uzak sizin eve bıraksam olmaz mı gelirken alırım zaten"

"Napalım biliyo musun Leorio?"

"Napalım??"

"Direk bizim eve gidip takılalım,olur mu?"

"Tabiki"

Kendimde bunu diyecek cesareti nasıl buldum hiçbir fikrim yoktu.Bir anda demek istedim ve dedim işte.Annemin bu çocuk kim diye beni darlaması bunun için değerdi.Leorioyla zaman geçirmeye değerdi.Şimdi bir düşününce annem kafamda neden bandaj olduğu konusundada beni darlicaktı.Ama şuan pekte umrumda değildi.

"Bu arada ev yakın demi" dedi Leorio.Biz eve doğru yürüken."Evet,Şurdan dönünce çıkan kısa yokuşu geçcez ora hemen"dedim.İçimi bir heyecan topladı.Birkaç aydır nasıl iletişim kurabilirim diye çırpındığım çocuk şuan yakın arkadaşım olarak eve geliyordu.Yol boyunca havadan sudan sohbet ederken eve varmıştık.Çantamda aahtarı alıp Bina kapısını açtım."Ev kaçıncı katta?"Diye sordu Leorio.

"Son katta ama asansör var zaten"Dedim Leorioya geçmesi için kapıyı tutarken.Leorio geçti ve "Sağol" dedi."Rica ederim"

Asansöre bindiğimizde çok sıkışık bir ortam oluştu.Asansörde kendimden daha kalıbsız olan insanlarla bile sıkışırken bide kendimde daha kalınlı biriyle daha çok sıkışmıştık.Garip his tekrar geldi.Biraz azalıp sonra aniden tekrar fazlalaştı.Asansörden çıktığımızda birbimize baktığımız anda gereksiz bir şekilde gülmeye başladık.Gülme kesince kapının önüne geldik.Kapının önünde annemin ayakkabıları yoktu.Yani annem evde yok,güzel!

(Bölümü burda kesiyom çünkü yoruldum ve uyumam lazım)