Karanlık Yurt

13.Bölüm Pamuk Şeker

Damla'nın Anlatımıyla

"İyimisin,beni duyuyomusun"
"Efendim"dedim.
"Biran daldın gittin bir şey mi oldu"dedi.
"Bütün anlattıkların için yardımın için teşekkür ederim"dedim.
"Rica ederim işine yarayacaksa asıl ben teşekkür ederim."
Çocukla konuşmam bittikten sonra zemin kattan dışarıya çıktım,herkes bir yerde futbol bir yerde voleybol oynuyordu.Arabama binerken elimi kapıya sıkıştırdım.
"Ahh"diye bağırdım.
"Bir tane kız yanıma gelip iyi misin buz getireyim mi"dedi.
"Lütfen"dedim.
Kız yanımdan ayrılırken Çağrı'yı aradım.
15 saniyenin sonunda telefonu açtı.
"Alo Çağrı"dedim.
"Alo Damla bir şey mi oldu"dedi.
"Alo Çağrı hemen konuşmamız gerekiyor evdemisin"diye sordum.
"Yani evdeyim noldu sen iyimisin"dedi.
"Ben iyi değilim Çağrı hemen geliyorum" dedim.
"Tamam bekliyorum"dedi.
"Daha demin yanımdan buz almaya giden kızda gelmişti."
"Buz bulamadım soğuk su vardı onu getirdim"dedi.
"Çok teşekkür ederim"dedim.
"Rica ederim ne demek kendine iyi bak"dedi.
Kızla konuşmamız bittikten sonra arabanın kapısını kapayıp arabayı çalıştırdım ve Çağrı'nın evine gitmek için yola çıktım.Elime  daha fazla zarar gelmesin diye arabayı oldukça yavaş sürmeye çalışıyordum.
Yolda giderken Kaan Boşnak'ın Benimle kayboldun şarkısı açtım,sebebini bilmiyorum ama bu şarkı beni çok rahatlatıyor ve etkiliyordu.Şarkı'nın içinde kayboluyodum resmen,şarkıyı dinlerken biran uyuya kalacakmışım gibi hissettim, ne kadar yolum kaldığını bakmak için yola baktım ve evin önüne gelmiştim.

Arabayı durdurdum,telefonumu çantanın içine koydum ve çantayı yanıma aldım. Arabanın kapısını yavaşça kapattım,kitleyip anahtarı çantama koydum.

Eve doğru yürümeye başladım,cıvıl cıvıl renkli renkli çiçeklerle donatılmış bahçeye girdim.Bu bahçeye ilk geldiğimde bu kadar dikkatimi çekmemişti. Bahçeye biraz öyle bakındıktan sonra tam zili çalacaktım,ben çalmadan kapı açıldı,kapıyı açan kişi Çağrı'ydı.

"Benim geldiğimi nasıl anladın"diye sordum.
"Camdan gördüm"dedi.
"İçeri gelsene telefonda pek iyi değildin ne oldu anlat"dedi.
Sanki içeri davet etmese girmeyecektim yani konuşmaya geldiğime göre içeri girecektim zaten,kendi kendime içimden konuşurkende eve girmiştim.
"Teşekkürler"deyip oturdum.

"Konumuz şu,ben okulda dediğiniz çocukla konuşmaya gittim ve bana kardeşimin son zamanlarda garip davrandığını peşinde birileri olduğunu ve onu devamlı birilerinin arayıp rahatsız ettiğini söyledi"dedim.

"Bize de bunları anlatmıştı,başka bildiği yok sanırım çocuğun"dedi.

Kimin benim kardeşimle derdi olabilir şu ana kadar hiç kimseyle tartışmamıştır karıncayı bile incitmemiştir dedim.
İçimden kim olabilir diye düşünürken bir anda aklıma yıllar öncesi geldi.O olabilirmiydi.Geçmişin ipleri şimdi ayağıma dolanıyordu.

"Biz de o gece Miray'ın bıçaklandığı gecenin yurttan kamera kayıtlarına baktık belki katili yüzünden tanırız diyede yüzü gözükmüyordu"dedi.
"Ne nasıl yani, şimdi o gece Miray'ı bıçaklayan kişiyi bulursak katili bulmuş mu oluyoruz"dedim.

"Yani büyük ihtimalle öyle oluyor evet"dedi.
Gözü benim üstümde geziniyordu.
"Damla eline ne oldu morarmış"dedi.
"Önemli bir şey değil arabaya sıkıştırdım" dedim.
"Buz falan getireyim mi istiyor musun yani acıyor mu"dedi.
"Ben buz koydum zaten acısı biraz hafifledi"dedim.
"Her şey için teşekkür ederim,benim bir işim vardı da ben onu unuttum hemen onu bir halledeyim,sonra bir daha konuşuruz olur mu"dedim.
"Olur tamam eğer yardıma ihtiyacın olursa her zaman buradayım beni arayabilirsin"dedi.

Çağrı'nın evinden çıktıktan sonra saate baktım,saat 18:14'tü.Yurda akşam herkes uyuduktan sonra girecektim.Bakalım gerçekten katil o düşündüğüm kişi miydi?
Eğer gerçekten o düşündüğüm kişiyse katil, hiç iyi olmayacaktı.