hayat bir yol,bense onun yolcusu

Bölüm 7.Ekrem

Serpil'in değişimi beni çok üzdü açıkçası. Öyle iyi bir arkadaştık ki,şimdiyse sadece onunla aramda anılar kaldı.
7.sınıf'a geçtik. Sonbahardı.Karantina dönemindeydik. Online ders görüyorduk. Ben odamda oturmuş eski anıları düşünüyordum. Bir anda bir mesaj geldi. Bir bakayım kimmiş.
Aa Serpil.
Serpil:Selam Serap nasılsın?
Ben:İyi sen?
Serpil:Ben de iyi, ne olsun.
Ben:Ne güzel, hep iyi olmanı isterim
Serpil:Senin de öyle. Serap bak sana ne diyeceğim, bizim okulda bir çocuk vardı, Ekrem diye, hatırlıyor musun?
Ben:Evet, hatırlıyorum, ne oldu?
Serpil:İşte onun instagram sayfasını vereyim. Seninle konuşmak istiyormuş.
Ben:Tamam, ama niye? Ekrem beni tanıyor mu ki?
Serpil:Tanımaz olur mu?
Ben:Peki madem. Instagram sayfasını ver bakalım ne istiyormuş.
Serpil:@demirekrem
Ben:Sağol.
Bakalım ne istiyor. Ekrem onlinemış bir de.
Ben:Selam
Ekrem:aleyküm selam,kimsiniz?
Ben:Ben Serap, Serpil dedi benimle bir şey konuşmak istiyorsun, ben de o yüzden yazdım.
Ekrem:Sen misin Serap?
Ben:evet, benim Ekrem, benimle konuşmak istediğin konu ne?
Ekrem:Böyle konuşulmaz bu konu.Yarın buluşalım mı?
Ben:niye? Öyle ciddi bir konu mu?
Ekrem:evet, hadi, evet de
Ben istemesem de ne konuşacağını bilmek istediğim için evet dedim
Ben:tamam, yarın buluşuruz o halde, görüşürüz
Ekrem:görüşürüz
Off, şimdi de gel şununla buluş, afferin Serap, iyi halt ettin.
Sabah oldu.Ona mesaj yazdım.
Ben:Günaydın Ekrem,saat kaçta buluşuyoruz?
Ekrem:Saat 12 uygun mu senin için?
Ben:Uygun.
Ekrem:Tamam o halde. 12'de buluşuyoruz, öptüm.
Kendi-kendime:ne alaka şimdi öptümler falan?
Neyse, bakayım bir kıyafetlerime.
30-40 dakika geçti. Sonunda bir şeyler seçtim gibi.
Şimdi saçımızı da yapalım ve gidelim.
Aa unuttum, nerede buluşacağız?
Hemen mesaj attım.
Ben:Ekrem, biz nerede buluşacağız?
Ekrem:Sizin orada bir kafede
Ben:Benim mi?ne alaka şimdi? Sen benim nerede yaşadığımı nereden biliyorsun?
Ekrem:Gelince anlatırım.
Ben:Peki
Hazırlandım ve çıktım. Bizim taraflarda kafe olan her yere baktım, sadece bir tane kaldı, gidip bakayım. Ekrem oradaymış.
Ekrem:Selam Serap. Nasılsın?
Ben:Iyi sen?
Ekrem:Ben de iyi, seni görünce daha da iyi hissettim kendimi.
Ben:Benimle bir konuda konuşmak istiyordun. Konuşalım mı şimdi?
Ekrem:Tabi. Öncelikle nasıl söylenir, ne yapılır bilmiyorum ama, ben.. ben.. ee.. şey... ben seni uzun zamandır takip ediyorum.
Ben:Ne? Nasıl?ama niye?
Ekrem:Seni sevdiğim için.
Ben:Yuh ama, seviyorsun diye beni takip etmek hakkını kim verdi sana?
Ekrem:Etmeyeyim mi?
Ben:Etme. Beni bu yüzden mi çağırdın?
Ekrem:Evet, sadece bu yüzden.
Ben:Ee harika o zaman. Ben gidiyorum.
Ekrem:Nereye?
Ben:Nereye olacak, evime. Her halde evim hangi katta bunu da biliyorsun.
Ekrem:Evet, biliyorum.
Ben:Şaka gibisin, gerçekten.
Ekrem:Niye?
Ben:Ya böyle şeylerden hoşlanmıyorsam? Hiç mi düşünmedin?
Ekrem:Evet, düşünmedim. Sevdiğim kızı takip edemez miyim ben ya?
Ben:Edemezsin. Ne sevdiğin kızı, ne de başka kızları.
Ekrem:Öyle bir de ederim ki.
Ben:Hiç bir kız takip edilemez.Baksana,her gün kaç tane kız takip edilerek tecavüze uğruyor, farkında değil misin sen bunun?
Ekrem:Tamam, haklısın. Bir daha konuşmayız o zaman.
Ben:Sevinirim.
Sinirlenerek çıktım geldim eve. Ya bir insan nasıl böyle bir şey yapar? Bir de böyle çok iyi bir şey yapmış gibi. Ah Serpil,ah, beni ne hal'e getirdin sen.