İÇİMDEKİ GÜÇ

AVCI AVLANDI

Ben avlanmış mıydım? İyide avcı olan bendim . Avcı avlanmıs mıydı?

Ben kendi içimde soruların cevaplarını aramaya çalışırken Defne konuşmaya başladı

-Kim tarafından avlandığını bilmiyoruz Ayza. Ve avcı bulunana kadar Rüzgar'la birlikte kalacaksınız. Evinin yerini öğrendikleri için orada kalamazsınız. Rüzgar kalacak bir yer bulduğunu söyledi.

Konuşmak için ağzımı açmıştım ki hastane odasının kapısından büyük bir gürültü geldi. Kapı kırılmıştı.

-Defne buradalar geldiler. Ayza için geldiler.

Ne saçmalıyordu bu Rüzgar. Benim için gelenler kimdi? Ve benden ne istiyorlardı?

Defne odadan dışarı çıkarken bağırdı

- Rüzgar Ayza ile birlikte bulduğun eve git. Hemen!

-Burada neler dönü... (yor) dememe kalmadan Rüzgar beni hışımla odada bulunan hasta yatağının hemen yanındaki camın önüne itti.

-Atla Ayza.

-Ne ? Tamam şimdiye kadar birçok yerden atlamıştım avcılık yapmam beni birçok şeye zorlamıştı ama burası fazla yüksekti.

-Ayza eğer şimdi hemen atlamazsan ölebiliriz.

Ağzımdan belli belirsiz bir küfür savurdum ve şuan ki halime lanetler okudum.

Camdan aşağıya baktım. Atlamaktan başka çarem yoktu . Ayağımı camın kenarına koydum ve diğer ayağımı aşağıya doğru attım. Gözlerimi kapayıp derin bir nefes aldım. Gözlerimi açmama fırsat kalmadan Rüzgar bozuntusu beni aşağıya itti. Düştüğüm anda bağırdım

-Ağzına sıçayım Rüzgar.

Rüzgarda hiç beklemeden aşağıya atladı. Atladığımız yer çimenlik olduğundan pek sorun olmadı fakat bacaklarımda hafif bir acı vardı.

-Yapmak zorundaydım , kusura bakmazsan hayatını kurtarmaya çalışıyorum burda.

derken kayağa kalktı ve ardından da beni kolumdan tutup kaldırdı

-Ve koşmaya başlamazsak seni boşuna aşağıya atmış olacağım.

Koşmaya başladık Rüzgar benim bir adım önümdeydi. Nereye gittiğimizi bilmediğim için onu takip ediyordum. Hastanenin arka tarafinda kaliyorduk. Çıkışa geldiğimizde Rüzgar durdu.
-Neden durduk ?
Benim sorumu umursamayarak etrafa bakınmaya başladı
-Birazcık insan olamaz mısın? Niye durduk diyorum ??
Bana döndü ve alaycı bir tavırla konuştu
-Birazcık susamaz mısın ? Şuan burada bizi bekleyen bir araba olmaliydi .lanet olsun ki burada degil.
Tam o sirada arkamizdan sesler gelmeye basladi. Sesin geldigi yöne döndüm bize doğru koşan birisi vardi. Yüzünü net göremiyordum. Rüzgarın ne tepki verdigini anlamak icin ona döndüm. Ve verdigi tepkinin pek de iç açıcı olmadıgını gördüm. Ben neyin içerisindeydim böyle ve en önemlisi avlanmaya çıkacağım gün neden avlanmıştım.
Bize dogru kosan kişi bir erkekti iyice yaklaşmıştı ve sürekli bağırıyordu
-Rüzgar onu sonsuza kadar saklayamazsın o ölmezse biz ölürüz.
Adamla aramizda sadece 20 adım kadar kaldıgında adam koşmayı bıraktı. Yanimiza gelmek yerine uzaktan bagırarak konuşmayı tercih etmişti. Saklanacak olan şey her neyse benimle bir alakası vardı. Rüzgara baktım. Ona baktıgımı farketmişti
-Ayza şuan adam bize yaklaşamıyor çünkü sende onu engelleyen bir güç var.
Adama döndüm ve incelemeye basladim. Bu adamın bize yaklaşmasını engelleyen bir gücümün olmasina sevinmiştim cünkü adam gerçekten korkutucu görünüyordu.
-Bu güç her ne haltsa şuan bu gücü çok sevdim.
Rüzgar benim duyacağım şekilde sessizce güldü hatta kıkırdadı.
-Yaklaşık 10 saniye sonra bir araba gelecek yani öyle umuyorum. Hemen gitmezsek senin bile gücünün engelleyemeyeceği adamlar sorun çıkartacaklar.
Ona tiksinmiş gibi bir bakış attım.
-Yeterince güçlü değilsin Ayza.
BU GÜÇ HER NEYSE ÖĞRENMENİN ZAMANI GELMİŞTİ SANIRIM.