"ဘယ်လိုလဲ ကောင်းတယ်မလား ဖင်ခံရတဲ့အရသာ"
"ကောင်းပါတယ် သခင်"
"ဟဟ ခိုင်ခိုင်ကို အတုတပ်ချခိုင်းမနေနဲ့ဦးနော်"
လှောင်သလိုလို ပြောင်သလိုလိုအပြောတွေကိုလည်း ဟိန်းဇာနည်ပြည့် တော်တော်ခံနိုင်ရည်ရှိနေပါပြီ။ဘာဆို ဘာမှ ခံစားမနေတော့ဘူး။မဟုတ်ဘူး။စိတ်ထဲကို မထည့်တော့တာ။တွေးကို မနေတော့တာ။
တွေးနေရင် ဟိန်းဇာနည်ပြည့်ပဲ ဝမ်းနည်းစိတ် သိမ်ငယ်စိတ် တွေ ဖြစ်ပြီး မျက်ရည်တွေက အလိုက်ကမ်းဆိုးမသိ အလိုလိုကျလာတာ။အဲကျရင် သူပဲ သနားကြည့် ထပ်အကြည့်ခံရဦးမှာ။အဲတာကြောင့် မလို့ သူဘာပြောပြော ခေါင်းထဲကို မထည့်တော့တာ။
ခုဆိုရင် ဟိန်းဇာနည်ပြည့် ဖင်ထဲ လက်နှစ်ချောင်းတောင်ဝင်နေပြီ။နာတာတော့ နာပေမယ့် ချော်လဲတာလောက်တောင်မနာတာမလို့ ဘာမှ အော်နေစရာအကြောင်းမရှိဘူး။ညည်းရအောင်လည်း feelက တက်မနေပြန်ဘူး။လီးကဖြင့် ပြန်ကျသွားတာ ကြာလှပေါ့။
သုံလေးငါးမိနစ်လောက်ကြာတော့
"ဒီလောက် ချဲ့ရတော်တော့ပေါ့။ငါက မင်းကို သနားလို့ လုပ်ပေးတာ။ဒီအတိုင်းလိုးခွဲလည်းရတယ်။ဒါပေမယ့် အိမ်ပြန်ရင် မင်းထော့နဲ့ထော့နဲ့ဖြစ်နေမှာဆိုးလို့"
"ဟုတ်ကဲ့ သခင်"
"လီးကို ဟုတ်ကဲ့ သခင် ဒီလောက်လုပ်ပေးတာတောင် ကျေးဇူးတင်စကားထွက်မလာဘူး"
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် သခင် ခုလိုလုပ်ပေးတဲ့အတွက်"
"စောက်ချိုးပြေပြေနေနော် အေး မဟုတ်ရင် ငါ့အဆိုးမဆိုနဲ့"
"ဟုတ် တောင်းပန်ပါတယ် သခင် ကျနော် အချိုးပြေပြေနေပါ့မယ်"
ဟိန်းဇာနည်ပြည့်ကသာ ဖင်ကုန်းရင်းပြောနေတာ အဲကောင်က စကားပြောရင်း ဘာလုပ်နေလဲဆိုတော့ သူ့လီးကို ကွန်ဒုံးစွပ်နေတာ။ပြီးတော့ အဲအပေါ်မှာ ခုနက အရည်တွေ ထပ်သုတ်တယ်။
ဟိန်းဇာနည်ပြည့်တို့ စကားလည်းပြောပြီးရော သူလည်း ဟိန်းဇာနည်ပြည့်ရဲ့ ခါးကို စကိုင်ရော
လိုးတော့မယ်ပေါ့။ဟိန်းဇာနည်ပြည့် ဖင်ခံရတော့မယ်ပေါ့။လက်ချောင်းထည့်တာတောင် နာတာမလို့ ခုလီးတစ်ချောင်းလုံးဝင်လာရင် ဘယ်လောက်တောင် နာလိုက်မလဲ။
