AYDINLIK VE KARANLIK (KAZUSCARA)

aydınlığa başlangıç

Ben kaedehara kazuha on yedi yaşındayım. İnazumada her türlü soruna şahit olduğum annelerimin yanında yaşıyorum. Hayatımda 3 kez okul değiştirdim ve üçüncüsü gerçekleşeli sadece bir gün oldu. Bugün benim yeni okulumda birinci günüm. Annemin işi değiştirdiği için, bir koleje geçmem konusunda yapılan ısrarlar sonucunda yazıldığım ve okul müdürümüzün,"Burada hayat var" dediği büyük okulumda ilk günümü yaşıyorum. Üç saattir burada olmama rağmen sadece bir derse girebildim çünkü bir felaketin ortasındayım.

Neler olduğunu çok fazla anlayamadım, sadece şu kadarını fark ettim. Dersten acil bir anonsla çıkarıldık, koferans salonuna toplandık; burası cehennemden beter. Müdür konuşmaya çalışıyor, kimsenin dinlemediğini bile bile bir şeyler anlatmaya çalışıyor. Ben dinliyorum dinlemeyi sevdiğimden değil, konuşmaları bitiren eylemin dinlemek olduğunu bildiğimden.

"Çoçuklar! eğer şuan susmayan olursa, ismini aldığım gibi kaydını sileceğim!"

Sessizlik. Ne olması bekleniyordu, bu şekilde devam edilmesine izin çıkacağı mı? Eski okulum böyle değildi tamam, orada da gürültü olurdu ama burası bir başka. Hiçbirşey umurlarında değil,gülüyorlar. Oysa ciddi bir durum olduğu belli. Onları susturan yegani bir tehdit, durumun ailelerinin gideceği olmamalı ama bunu onlara anlatamayız. Yine de başımı dikleştirdim, susan suratlara gururla baktım sanki ben susturmuşum gibi. Tam o sırada kızın biri yanımdan " Çekil şuradan!"deyip kolumu iterek geçince gururumun söndüğünün fark ettim. Aptal ben, en ufak sorun yaşamasan olmaz dimi?!. Başımı sahneye çevirdiğimde okul müdürümüz mikrofona doğru konuşmaya başladığını fark ettim.

"Acil bir durumdayız. Şuan bürün sağlık birimleri, okulumuzun içinde bulunduğu duruma kilitlenmiş durumda. Bunu size nasıl söyleeim bilmiyorum... Ama söylemek zorundayım. Çocuklar bir felaketin ortasındayız."

Nolmuştuki yangın mı vardı deprem mi noluyordu halada anlamış değildim.

" Hocam rehin mi alındık? Beni vursunlar, güzel kızlara bişey olmasın, selam kızlar" diye atıldı herkez gülmeye başladı bunu söyleyen kahverengli kızılımsı bir saçı vardı gözleri yesildi.
(Acaba kim? Zbisbsjsbshsbs)
" Daha kötüsünü yaşıyoruz on birinci sınıf lardan bir kız öğrenci adı Layla , yarım saat önce revire getirildi. Kendisine salgın bir hastalık teşhisi kondu revir doktorumuz baizhu bey,bunu gerekli sağlık birimlerine bildirdiği an kapıyı kilitlememizi emrettiler. Bütün sağlık ve emniyet müdürleri yolda. Ama telefon dan aldığımız kadarıyla... OKULUMUZ KARANTİNAYA ALINIYOR! ARKADAŞLAR"

Şok çığlıklar... İnanamaz kahkahalar... Savrulan küfürler... Şaşkın bakışlar ve çatık kaşlar...

Evet.. bir felaketin ortasındayız.

Okulumda ilk günümdü daha ders bile işleyemedim okulumda bide böyle bı olay sanki bir film deymişiz gibi şok üstüne şok daha burda kimseyi de tanımıyordum yabancıydım ve korkuyordum.
Tam o an müdürün sesi yine geldi.
" Şimdi sizden tek istediğim şu, sorun çıkarmayın kaç gün burda kalırız bilmiyorum ama bu geceyi burada geçireceğimiz kesin. Okulun içinde her oda açıldı ve açık kalacak. İstefiğiniz heryerde vakit geçirebilirsiniz, tek istediğim sorun çıkmaması. Zaten bir öğrencinin acısını yaşıyoruz, birden sizden birinin başına gelecek başka bir olayı kaldıramayız. Ve dikkat etmenizi istiyorum, bu hastalık hepimize bulaşmış olabilir. Eğer her hangi bir belirti gösterecek olursa revire yani bay baizhu ya görünsün "
"Anlaşıldımı?"
"Anlaşıldı" mutsuz boğuk bir sesti.

Müdür mikrofonu yerine koyup sahneden inip kapıdan çıkıp gitti.

Kafamda bı ton soruyla kaldım napcaktım bilmiyordum etrafta hiç tanıdık biride yoktu. Annemi aramalı mıydım? Saçmalama bu sorumu tabiki aramalıydım beni merak edebilirler. Ama ondan önce lavaboya gitsem iyi olcaktı yüzümü yıkamaya ihtiyacım vardı.