LÂL SES [+18]

11. Sahipsiz değil

"Bütün iyi kitapların sonunda
bütün gündüzlerin,
bütün gecelerin sonunda
meltemi senden esen
soluğu sende olan,
yeni bir başlangıç vardır..."

Edip Cansever

Canolarrr ya vote ler için çok teşekkürler gerçekten ama niye sadece 29 kişi vote attı hepiniz atsaydınız ya 🥺Lâl ses her geçen gün dahada büyüyor bu durum beni çok mutlu ediyor gerçekten evet 4K olmuş bir kitabım var ama ilk kez bir kitabım bu kadar beğenildi ve bu durum çok güzel kelimelerle anlatılamaz....

Ay bu gün nerdeyse tüm gün internetsiz kaldım o yüzden biraz duygusalım ay delirdim iyice🤧Neyse bölüme başlamadan vote leri alalım ❤Takip atmayı unutmayın LeylaAayeva612 🦋❤Yorumlarınızı bekliyorum 💋

O zaman başlayalım 💅💋

🦋🦋🦋

Zaman sessizce akan bir dere gibidir.

Ahin tüm geceyi uykusuz geçirmişti. Düşünceler zihnini susturmuyordu: Ailesi, Arjin, ve şimdi içinde taşıdığı masum can… Ne geçmişin gölgesi ne de geleceğin karanlığı bu kadar ağır gelmişti ona. Sabaha karşı dayanacak gücü kalmadığında uykuya yenik düşmüştü.

Kapının çalmasıyla irkildi. Yavaşça doğrulup kapıyı açtığında, karşısında merakla bakan Gül'ü görünce hafifçe rahatladı. Gül hızla içeri girip sorgusuz sualsiz yatağın üzerine oturdu. Yatağa vurup, "Tüm gece uyuyamadım, Hivda… Biraz konuşalım mı?" dedi, masum bir tavırla.

Ahin başıyla onaylayıp kapıyı kapattı. O da yatağın ucuna oturmuş, sırtını yaslamıştı. Gözlerinin altı çökmüş, bedeni yorgundu ama kararı netti.

Gül derin bir nefes alarak sordu:
"Karar verdin mi?"

Ahin yavaşça başını salladı. Evet, kararını vermişti. Ne olursa olsun, o cana kıyamazdı. Ailesiyle yaşayamadığı çocukluğu, yarım kalan gençliği, hepsini bu çocukla tamamlamak istiyordu. İçinde atan kalp, ona ait olan, ondan bir parça olan bir varlık… Onu hayatta tutacak, yaşama neden olacaktı.

Gül’ün gözleri doldu:
"Yani… aldırmayacak mısın?"

Ahin derin nefesler aldı. Konuşamadığı için bazen boğuluyor gibi hissediyordu. Böyle anlarda işaret dili bile yetmiyordu çünkü her şey fazla hassastı. Yatağın yanındaki çekmeceden beyaz bir kağıt çıkardı, masanın üzerine koyup, titreyen parmaklarla yazdı:

“Karanlığıma doğan minik ışık… Belki beni aydınlatır.”

Gül notu eline alıp birkaç kez okudu. Ardından gözlerinde yaş, yüzünde büyük bir gülümsemeyle Ahin’e sarıldı:
"Hala oluyorum!" dedi neşeyle.