12.Bölüm

7 1 0
                                    

16.07.2014
Ben bu adama 17 yılımı verdim ama herşey boşunaymış. Aradığımı buldum sandım ama öyle böyle değil gerçekten çok sevmiştim, hayatım kararttım. Ben onun için üniversite sınavından çıktım. Okumuş olsaydım belki hayatım daha güzel olurdu, böyle acılar çekmezdim. Milletin kocası ev bark çoluk çocuk derdinde bizim ki 18'lik gençler gibi cebinde aşk sözleri, elinde telefon. Ne olsa enayi karısı getirip veriyor eline maaşı. Böyle eşek bulsam bende kullanırım kardeşim. ALLAH'ım canık çok acıyor artık aklım kalbim durdu sanki, sadece ruh olarak yaşıyorum hiç bir hevesim kalmadı hayatta. Çift karakterli bir insan ayıkken bir başka konuşur sarhoşken bir başka konuşur. Zaten fazla ayık gezdiği olmaz. Toplasan 8 saat ayıktır, geri saatler kendi hayatında ne bana ne de çocuklara hayrı dokunur.
Eşim hiçbir zaman ne benimle ne çocuklarla yalnız bir hayat yaşamaz. Mutlaka birileri olması gerek yanımızda bizden hiç haz almaz. İşte buda baba ve koca. İçer içer küp gibi doymakda bilmez, sonrada sızar kalır. Ben geç saatte gelirim eve onun için hi fark etmez. Adamda saygı, sevgi, beklenti yok, sahiplenme yok, öğrenmemiş. Hiç bir zaman beni karşısına alıp konuşmamıştır, bir tatlı sözü yoktur. Ben onu o kadar çok seviyordum ki beni aşağılaya aşağılaya insanlıktan çıkardı. Ben onu düşünmekten geceleri uyku uyuyamıyorum. Akşama kadar yorgun yorgun çalışıyorum. Eşime destek olayım, çocuklarımıza daha iyi bakalım diye. Ama o ne yapıyor beni salak yerine koyup kullanıyor. Ben gerçekten safımdır. Bir iki tatlı sözle gelecek benim kalbimi kazanacak ben ona neler yaparım ama onda bu kapasite yok. O beni kazanmak yerine hep geri itekliyor. Benim üzülmem, kırılmam onun için hiçbir şey ifade etmiyor. O benim için birşeyler ifade ediyor ki hâlâ hayatındayım. Ben onun için çok gözyaşı döktüm, çok yalvardım, çok fedakârlık yaptım. O benim için hiç gözyaşı dökmedi hiç üzülmedi. 2 sene önce bu zamanlarda yine adamı kırıştırırken yakaladım, hakkımı savununca benim burnumu kırdı. Yine canı acımadı. Bir kere bile merak edip hastaneye gelmedi. Ben 10 gün o acı içinde yaşadım. Herifte vicdan diye bir şey yok dalga geçmek için arıyor, ameliyat oldun mu diye. Herkesi kendisi gibi yalancı zannediyor. İnsan kendisi neyse karşısındakinide öyle zannedermiş. Bizim ki bozulmuş artık hayır etmez, kendine hayrı yok ki bana ne hayrı dokunsun, onda namusun sevginin vicdanın çivisi çıkmış ne yapsan durmaz artık bende boşuna göz yaşı döküyorum. Adamın bana geri dönmesini bekliyorum. Şimdiye kadar dönmediyse şimdiden sonra hiç boşa beklemeyeyim; dönmeyecek..

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jun 02, 2015 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Annem'in KalemindenHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin