Lawliet / ChanMin

13. Vazgeçmek

Bu bölümde rahatsız edici unsurlar bulunuyor. Hassas olanların okumamasını veya yarısından sonra devam etmemesini öneriyorum. İyi okumalar <3

——————————————————

[Seungmin]

Hyunjin bana garip davranıyor. Aklımdan geçirmeye bile korktuğum şeyler var zihnimde. Bunları düşündüğümü kendime bile itiraf edemiyorum. Neden? Neden böyle davranıyor?

"Seungmin beni duyuyor musun?"  Felix'in suratına baktım. Bu da ne? Tiksinti duyuyorum.

"Özür dilerim dalmışım."

"Hep dalıyorsun zaten. Her neyse, Hyunjin ile ne oldu? Birbirinizden uzak duruyor gibisiniz."

"O benden kaçıyor."

"Neden kaçsın ki?"

"Bilmem. Chan'ın onu eve bıraktığı günden beri benden kaçıyor."

Gözleri büyüdü. Bana inandığını biliyorum çünkü asla boş kuruntularla insanları meşgul etmem. Eğer böyle bir şüphem olmasaydı asla Felix'e böyle bir şey söylemezdim değil mi?

Söyler miydim? Kendimi mi kandırıyorum şuan?

"Hyunjin böyle bir şey yapmış olamaz! Başka bir şey olmuştur Seungmin."

"Sadece o günden sonra tuhaflaştığını söyledim başka bir şey demedim."

Elimdeki işi bitirip bir an önce gitmek istiyorum sadece. Hareketlendiğim sırada kolumda hissettiğim elle tüm dikkatimi Felix'e veriyorum.

"Chan'la konuşmalısın. Eminim sana neler olduğunu söyleyecek."

Kafamı sallayıp hızla işime döndüm.
Bütün gün Hyunjin'in benden kaçması, Felix'in acıyan bakışları ve Jeongin'in soran gözleriyle geçti. Koşar adım döndüm eve. Sadece konuşup her şeyi halletmek istiyordum.

Chan ve Hyunjin'in böyle bir şey yapmayacaklarına emindim. Beni seviyorlardı onlar, tıpkı benim onları sevdiğim gibi. Ne eksik ne fazla. Sadece gereksiz kuruntulardan kurtulmam gerek.

Heyecanla evin kapısını açtım ve kimseyi göremedim. Demek ki Chan henüz gelmemişti. İçimdeki tüm sıkıntıyla yerimde duramayarak onu beklemeye başladım. Sadece bir açıklama bekliyordum. Hayır yapmadım, demesini bekliyordum.
Kapı açıldı ve her zaman ki gülen yüzüyle içeri girdi.

Onu o kadar çok seviyordum ki şuan yüzüne bakıyor olmak bile acı veriyordu. Gözlerimin dolduğunu hissedebiliyordum.

"Ne oldu Seungmin? Neden ağlayacak gibi duruyorsun?"

"Hyunjin benimle konuşmuyor." bana doğru gelen adımları durdu. Bu olmamalıydı.

"Neden konuşmasın ki?"

"Bilmiyorum. Onu eve bıraktığın günden beri benden kaçıyor."

"Belki de sen abartıyorsundur. Arkadaşın durduk yere neden senden kaçsın ki?"

"Abartıyorumdur... Peki sana ne oldu? Uzun süredir bir garipsin."

"Ne garibi? Ne saçmalıyorsun Seungmin?" oluyor. Bunu söylememesi gerekiyordu.

"Beni aldattın mı?"

"N-ne aldatması? Nasıl böyle bir şey yaptığımı düşünebilirsin?"

"Düşündüm işte. Sadece tek bir cevap ver Chris! Hyunjin'le yattın mı yatmadın mı?"

"Ne diyorsun Seungmin? B-bunu-ben-"