Çook uzun bir bölümle karşınızdayımm. Uzun zamandır bekletiyorum sizi çünkü yorum gelmeyince yazma isteği ve ilhamda gelmiyor. Yaniii demek istediğim lütfen yorum yapın 🙏🏻🥺😭
Dealer
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
¿
2 hafta önce
Taehyung
Güneşin yok olduğu ve yerine Ay'ın geçtiği vakitlerde kamyonun etrafında dolaşırken bir yandan sigaramın dumanını üflüyor bir yandan da babamın gelmesini bekliyordum.
"Hadi hızlı olun!" Aheste bir şekilde paketli malları kamyona dolduran iri yarı adamlara artık dayanamayıp yapmam gereken uyarıyı yapmıştım. Gür ve bir o kadarda yüksek çıkan sesim işe yaramış olacak ki kamyon kısa sürede yarılanmıştı.
Az sonra deponun arka çıkışına gelen siyah jeep dikkatimi çektiğinde babamın geldiğini anladım ve adımlarımı hızla arabaya doğru yönlendirdim.
"Nasılsın?" Arabanın kapısını açarken sorduğu soruya sadece başımı biraz sallamakla yetindim. Fazla iletişime gerek yoktu.
"Bana sormayacak mısın nasıl olduğumu?" Arabadan inip deponun iç kısmına geçerken, neredeyse bitmiş olan sigaramı yere atıp ayakkabımın ucuyla gelişi güzel ezdim ve arkasından onu takip etmeye başladım.
"Nasıl olduğunu biliyorsam, bunu sana sormamın ne anlamı var?" Kurduğum cümle karşısında biraz duraksadı ve giydiği siyah gömleğin yakaların düzeltti.
Yavaşça depodan çıkarak kamyonun önüne geçti ve şoförle kısa bir konuşma yaptı. Bense o sırada deponun kapısına yaslanmış bir vaziyette onları izlemekle meşguldüm.
Babamla aram pek iyi sayılmazdı. Bu küçüklüğümden beri böyleydi. Gerekmediği zaman konuşmaz asla iletişime geçmezdik. O benim için hiç bir zaman bir baba olamadı. Bense onun için hiç bir zaman bir evlat olamadım. Daha çok aramızdaki ilişki patron çalışandan ibaretti.
Neredeyse 1 yıl önce annem vefat ettikten sonra bir evlilik gerçekleştirdi. Buna saygı duymamı bekledi. Belki de onu desteklememi. Zaten aramın açık olduğu babamla bu evlilik sayesinde artık birer yabancı gibi olduk.
Annemle de aram hiç bir zaman diğer anne ve çocuklar gibi olmamıştı. Ben ailem için hep bir fazlalıktım. Hep istenmeyendim. Elimden gelen her şeyin en iyisini yapıyor olmama rağmen onlara hiç bir zaman yetemedim.
"Bu kamyon döndüğünde içi boş olacak anlaştık mı? Hiç bir aksaklık istemiyorum. Yoksa hepinizin canın fena yakarım." Malları kamyona koyan adamlara kurduğu sert, otoriter ve bir o kadar da imalı cümlelere istemsizce dudağımın kenarını kıvırdım. Çocuk mu tembihliyordu?
