Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
¿
Güven. Kazanılması ne kadar zorsa yitirilmesi de bir o kadar kolay bir duygu.
Hiçbir zaman insanlara tamamen güvenen biri olmamıştım. Gecmişte yaşadığım şeylerden kaynaklanıyor olabilirdi. Arkadaşlarım devamlı bu kadar kasıntı olmamamı söyleselerde insanlara kolayca aldanan bir tip değildim.
Ancak bunca şeye rağmen birine karşı güvenimin bu denli sarsılabileceğini asla düşünmemiştim.
Kim Taehyung, bunu nasıl başardın?
Mazi, bir film şeridi misali gözümün önünde akmaya başlamıştı. İlk tanıştığımız anı az çok anımsıyordum. Utangaç bir çocuk gibi sandalyeye oturup tanışma yemeğimizin sonuna kadar az pişmiş bifteğiyle oynamıştı.
Beni ilk kez sigara içerken yakaladığındaki yüz ifadesi, projemi son güne bıraktığım için -ve babasının ona verdiği emire karşı çıkamayacağı için- gece yarısına kadar bana yardım edişi... hâlâ aklımın bir köşesindeydi.
Peki ne olmuştu da beni bu ağızı kokan pis serserilerin elinde bırakmıştı? Bir planı olduğundan kesinlikle emindim. Benden pek haz etmesede küçük kız kardeşine bu denli bir kötülük yapacağını hiç sanmıyordum.
Taehyung'un genel olarak kişiliği böyleydi. Korumacı, soğuk ve titiz. En azından 1 yıl içinde yaptığım analizlere bakılırsa böyle bir insandı.
Düşünce yığınımın arasından 2 kere tıklanan kapı sesi kurtardı beni. Onaylar biçimde çıkardığım minik mırıldanmaların ardından odanın kapısı ardına kadar açılmış ve elinde tepsiyle genç sayılabilecek bir kadın görüş alanıma girmişti.
Peki şu an neredeyim? Hemen anlatayım.
İri yarı iki adamın beni tutarak zorla Yoongi'nin arabasına bindirmesinin ardından yorgunluktan -ya da yaşadığım şoktan- bayılmıştım ve gözlerimi kesinlikle şehir merkezinden çok uzakta bir yerde açmıştım.
Neden mi bu kadar eminim? Çünkü burda olduğum 3 gün boyunca - boyumun oldukça üstünde olup neredeyse tavanda sayılabilecek, bacağımın bile geçebileceğinden emin olmadığım pencereye gelerek her sabah uykumu bölen minik güvercin yavruları duyabildiğim tek şey olmuşlardı.
Araba sesini geç en ufak bir insan sesi dahi duymamıştım.
Yalnızca şu an elindeki kocaman tepsi ve minik gülümsemesiyle bana bakan kadınla iletişim kurabiliyordum.
Ancak diğerlerine nazaran bu kadın beni incitmiyordu. Sabahları yanıma gelerek ne yemek istediğimi soruyor ve en güzel yemekleri yememi sağlıyordu. Her gün başucuma bıraktığı temiz kıyafetler beni mutlu ediyordu. Buradan ayrılırken üzüleceğim tek şey onunla olan iletişimimin kesilecek olmasıydı.
Sorduğum soruların bir çoğuna cevap vermediğinden onu tanıyamasam da o beni çok iyi tanıyordu. Neden burda olduğumu bildiğine de emindim. Sanırım onun hakkında öğrenebildiğim tek şey benden 3-4 yaş büyük oluşuydu.
Sahi Yoongi neredeydi?
"İşte isteğiniz üzerine mısır gevreğiniz hazır." Tok sesi ve minik gülümsemesiyle kocaman tepsiyi ellerime doğru uzattı. Küçücük mısır gevreği kasesi devasa tepsinin içinde çok komik görünüyordu.
Her iki elimide yavaşça kaldırdım ve tepsiye doğru uzatarak kendime doğru çektim. Ancak bir terslik vardı. Karşımdaki kadın tepsiyi bırakmıyordu.
Usulca gözlerimi onunkilerle buluşturdum ve kafamı ne oluyor? dercesine iki yana doğru salladım. O ise sağ elini tepsinin kenarından yavaşça benim elimin olduğu tarafa doğru kaydırarak parmak uçlarıma minik yumuşak bir şeyin değmesini sağlamıştı.
Gözlerim istemsizce ellerimize gittiğinde gördüğüm kağıt parçası göz bebeklerimin titremesine ve kalbimin hızla atmasına sebep olmuştu. Usulca kağıdı avucumun içine aldım ve tepsiyi kendime doğru çektim.
Karşımdaki kadın ise tepsiyi ve kağıdı almama izin verdikten sonra yavaşça geriye dönerek kapının eşiğine kadar yürüdü. "Afiyet olsun Jennie." Bir cevap beklemeden öylece çıktı ve ardından kapıyı kilitledi.
İçinde ne yazdığını deli gibi merak ettiğim kağıdı etrafımda bir sürü kameranın varlığından emin bir şekilde dikkatlice kendime doğru çevirmeden önce aklımdan öyle şeyler geçmişti ki...
Belki de bana günlerdir bebek gibi davranan bu kadın da aynı benim gibi bir tutsaktı. Zorla bana hizmet ettirilmiş, bu durumdan kurtulmak için bir çare bana bu kağıdı vermişti.
Ancak okuduğum iki kelime çoktan akımdaki tüm paranoyak düşüncelerin son bulmasına, gözlerimin dolup elimdeki tepsinin yeri boylamasına yetmişti.
Bana güven. ~T
?
Kizlaarrr çoook uzun zaman oldu farkındayım Lütfen bana kizmayin😞 Hepinizi çook özledim ve yorumlarınızı dört gözle bekliyorum👀 Öpüldünüz💋
