"Bugün gydk gibiyim." dedi GYDK kendi iç sesiyle konuşurken.
"Küçük harflerle."
"Neden? Bu gün ne sorun var?"
"Bilemiyorum, içimdeki savaşı kaybetmiş gibiyim. Dayanamıyorum, onu çok özlüyorum."
GYDK psikiyatriste gitmeye başlamıştı ve doktor ona bir ilaç yazmıştı. Bunun daha iyi olacağını düşünmüştü ama ilacı içince arkadaşları kayboluyordu. Bu şizofreni değildi, sadece GYDK hayal dünyasında yaşıyordu istemsizce. Hayal dünyasına yaşadığını biliyordu, herşeyin bir hayalden ibaret olduğunu biliyordu ama normal hayatı çok sıkıcıydı. Ve o ilaçları aldığında her gün kendini dünyaya daha yakın hissediyordu.
Aslında başından beri istediği buydu ama dünyanın gerçeklerini gördükçe kalbi acıyordu. Sıkıcı, güzel günlerin nadir görüldüğü ve yaşamın gittikçe zorlaştığı bu dünyada GYDK kendini yapayalnız ve çaresiz hissediyordu.
Sanki bu dünyaya yeniden doğmuş ve hiçbir şey bilmiyormus gibiydi. Ama yeniden doğma hissi o kadar da kötü birşey değil, hatta bir çok insanın hissetmek istediği bir histir.
Onu en çok zorlayan seylerden biriyse hayalinde yarattığı insanları özlemesiydi. Ne kadar güzel bir hayatı olursa olsun hiç bir zaman karşısına o insanlar gibileri çıkmayacaktı. Ve onlar belkide bir daha gelmemek üzere ölmüştü. Bunun bu kadar zor olacağını düşünmüyordu GYDK. Ama zordu. Bir yandan seviniyordu çünkü hayal dünyasında yaşamak gerçek hayatta başarısız olmasını sağlıyordu.
Eskiden istemese bile hayal kuran GYDK şimdi istediği halde hayal kuramıyor, odaklanamıyordu.
Kendisine hayret ediyordu çünkü bir gün ona bunun olacağını söyleseler inanmazdı.
İlk adımı başarmış, hayal dünyasından çıkmıştı. Şimdiyse içindeki savaşı kazanması gerekiyordu. Hayal dünyasında kalanları unutup bir kenara atacak, yeniden doğmuş hissiyle yeni insanlarla tanışacaktı. Yeni insanlarla tanışmak onun için oldukça zordu eğer bunu başaramazsa sadece hayattaki başarısını önemseyecek ve yalnız kalmaya alışacaktı. Eskiden de yalnız olduğunu ve bunun çok kolay olduğunu düşünürdü ama asıl yalnızlığı şimdi başlamıştı.
Günlerden güçsüz hissetme günüydü.
Günlerden onu özleme günüydü. Bu hissi yaşamayan anlamazdı: olmayan birini özlemek.
"Biliyorum zor,"dedi GYDK'nin iç sesi.
"Ama sonra daha çok mutlu olacaksın. Güven bana, buna değecek. Gerçek hayatını beğenmediğin için kendine başka bir hayat yaratamazsın. Çünkü ölene kadar bu dünyadan kaçamayacaksın. Hayatını güzelleştirmezsen kafanı kaldırıp etrafına baktığında çok acı çekeceksin."
GYDK iç çekti.
"Peki ya bunu başaramazsam? Hayal dünyamdan çıktım ama orada kalanların etkisinden çıkamadım. Ya hep böyle devam ederse? Mücadele etmek için çok yorgunum."
"Herkes yorgun ama pes etmiyorlar. Sen neden onlardan güçsüz olasın ki? Belkide senin bile bilmediğin kadar güç var içinde. Onu bul ve savaşa devam et. Hiçbir zaman kaybetmiş sayılmazsın."
GYDK bu yola girmişti, artık ya yükselecek ya da batacaktı. Ama batmanın ne kadar kötü birşey olduğunu biliyordu ve bunu tekrar yaşamak ona korkunç geliyordu. Bu yüzden yükselmeyi seçti.
Günün yarısını yorgun düşüncelerle geçiren GYDK kalan gününü verimli geçirmeye çalışacaktı. Çünkü verimli bir gün için sabahın olmasını bekleyecek kadar bile sabrı kalmamıştı. Kaybedecek bir dakikası bile yoktu. Bu düşünceleri artık tamamen kafasından atmak istiyor ve gerçekten mutluluğu tatmak istiyordu.
Kendine gelmesi için soğuk bir duş aldı. Dişlerini fırçaladı ve yüzüne maske yaptı. Aslında kendine bakmayı seviyordu ama hayatı hiç bu kadar sevmemişti.
Saçlarını taradı ve bakım kremi sürdü. Kendinde en beğendi yeri saçlarıydı. Çünkü sadece şampuanla çok bakımlı ve gür saçlara sahipti. Ve hayal dünyasında kalan o genç adamda GYDK'nin saçlarını çok seviyordu.
Müziğini açtı. Normalde müzik dinlemeyi sevmesine rağmen dinlediği müziği başkasının duymasından utandırdı. Kimse nedenini sorgulamasın çünkü GYDK de bilmiyor.
Bu sefer müziğin sesini sonuna kadar açtı. Evde başka kimse yoktu ama ilk başta biraz rahatsız oldu. Kendine hakim olarak müziğinin tadını çıkarmaya çalıştı.
Müzik dinlerken bir yandan da sert ama lezzetli olan bir kahve yapıyordu.
Müziği uzun zamandır kulaklıksız dinlememişti ama bu onun çok hoşuna gitti. Kendine gelmeye başladığını hissediyordu. Kahvesini alıp salona geçti ama salonun dağınık olduğunu unutmuştu. Hızlıca salonu topladı ve ardından kendi odasına baktı. Orası da dağınıktı. Temizlikçi evi yeni temizlemişti sadece dağınıklık vardı. Hızlıca odasını ve mutfağını da topladı.
Salona geldiğinde kahvesi soğumuştu ama onun için sorun değildi. Kahvesini hızlıca içip mutfağa geldi. Normalde hep dışarıdan yemek yerdi ama bu sefer kendi birşeyler yapmak istedi.
Evde pek de malzeme olmadığı için hızlıca patatesli bir salata yaptı. Hem daha sağlıklıydı hem de uzun bir süreden sonra ilk defa mutfağa girmişti.
Yemeğini yerken bir sitcom bulup onu izledi. Birşeyler izlemeyi sevmiyordu ama sitcom onun kafasını dağıtmasına yardımcı olmuştu.
Sofrasını toplayıp tabağını mutfağa koymaya giderken uzun bir zamandır (bir kaç saattir) hayal dünyası ve oradaki insanlarla ilgilenmediğini fark etti. Bu onun için müthişti. Kendini birşeylere verdiğinde bunun daha kolay olacağını anlamıştı. Ayrıca bir gününü ne kadar verimli geçirirse hem hayatına hem de kendisine katkısı vardı. Günün sonunda yorulup on dakika içersinde uyuyacak ve hayal alemine uğramayacaktı. Normalde en az bir saat yatakta hayal kuran biriydi. Ve bu bağımlılık haline gelmişti.
Sofrayı topladıktan sonra dişini fırçaladı ve tişörtüne parfüm sıktı. Saatin erken olduğunu düşünerek hem sevdiği (sevmesine rağmen uzun bir süredir yapmıyordu) hem de gününü az da olsa verimli hâle getirebilecek olan şeyi yapmak için bilgisayarını yatağın üzerine koydu. Hikaye yazacaktı. Yatak her zaman sandalyeden daha rahat olduğu için hikayeyi yatağında yazmaya karar vermişti. Arkadan müzik açtı ama sesini kıstı, kafasını karıştırmaması için.
Bu onu hayal evrenine daha çok mu yaklaştıracaktı bilmiyordu ama küçüklükten beri olan yazarlık hayalini gerçekleştirmeye kararlıydı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
GYDK ve hayalinde yaşattığı genç adam.
Bu bölüm en çok yazdığım bölüm oldu. Genelde kısa yazmaya çalışıyordum ama bu sefer uzun yazmışım. Umarım seversiniz <3
