Haviye-Meva

Bilinmezlikler

"Işığı kapatmadan uyusak olurmu" sözlerimi kurarken gözlerine bile bakamıyordum.

"Olur " dedi yumuşak bir ses tonu ile şu an yasak dediği üst katta ,asla giremezsin dediği odasındaydım.

Fakat gözümün gördüğü şeylere ya kördüm ya da beynim algılamakta oldukça güçlük çekiyordu çünkü bana şu an odayı anlat deseniz gördüğüm şeyleri size aktarmakta bile güçlük çekebilirdim.

Boş boş karşındaki gri duvara bakıyordum Allah'tan ki duvarın gri olduğunu algılayabiliyordun.

Ya olduğum yatak çok büyüktü ya da ben çok küçüktüm hiçbir fikrim yok ama sanki dünyanın merkezindeymişim gibi his veriyordu.

Boş gözlerle karşımdaki adama bakmaya başladım dikkatli bir şekilde bana bakıyor aynı zamanda da yürüyerek hemen yatağın karşı tarafında bulunan tekli koltuğa oturdu.

İkimiz de birbirimize dikkatli bir şekilde bakarken asla konuşmuyorduk sanki gözlerimiz bu zamana kadar yaşadığımız her şeyi birbirlerine anlatıyordu.

"Daha iyi misin "dedi sesi bana çok uzaklardan geliyordu ya da ben öyle hissediyordum yaklaşık 10 saniye boş gözlerle gözlerine bakmaya devam ettim beynim sorduğu soruya algılamakta ve süzgeçinden geçirdikten sonra cevabı bana bulmakta oldukça zorlanmıştı.

Herhangi bir cevap değil beden dili olarak kafamı sallamam gerektiğini düşündüm fakat iyi misin sorusunun cevabı gayet açık değil miydi.

Sanki biraz önce bir krizin eşinden o dönmemiş gibi bana iyi misin diye soruyordu oysa ki karşımdaki adam benden daha kötü görünüyordu.

"Sen uyu ben burdayım"

Bu soruyu sanki ben ona söylesem daha iyi olacak gibiydi

Ana soru bana sorulmuştu

Uyumak mı hiç zannetmiyorum.

Uyumak istesemde uyuyamazdım ki bu sefer ona bakıp kafamı olumsuz anlamda salladım.

Gözlerini kısıp bana doğru bakmaya devam etti.

"Ne yapmak istiyorsun."

Dudaklarımı büzüp bilmiyorum der gibi omuz silktim.

Gözleri kısacık bir an dudaklarıma düşüp tekrardan gözlerime tutundu.

Gözleriyle odayı turlayıp bakışlarını balkon kapısına yönlendirdi kafası ile balkonu işaret edip "dışarıda oturmaya ne dersin" diye bir soru yönlendirdi bana.

Aslında oldukça iyi bir fikirdi hem hava almış olurdum hem de kasvetli ortamdan belki bir nebze de olsa kurtulmuş olurdum

Üzerimdeki ince nevresimi kaldırıp bacaklarımı yataktan aşağıya sarkıttım üzerimde bana almış oldukları bol bir tişört vardı altında ise iç çamaşırım haricinde hiçbir şey.

Ağzımı  onu açıp tek bir kelime dahi etmemişken o hızlı adımlarla odada bulunan iki kapıdan birisini açıp içeriden siyah eşofman altıyla geri geldi

"Sen giy bunu ben dışarıdayım "söylediği kelimelere sadece kafamı olumlu anlamda sallayabilmiştim.

Neden hala beni yanlız bırakmadığını anlamıyordum.

Aslında Beni bıraksa yalnız kalsam düşünsem kendimi daha hızlı toparlayabilirdim.

Ve şunu bilmelisiniz ki bu gece yaşadığım şeyler daha önce yaşadığım anlardan çok daha iyiydi.

Bu gece yaşadığım olay diğerlerinin yanında karınca küçüklüğünde kalıyordu.

Getirdiği siyah eşofman altını üzerime geçirip daha dakikalar önce çıkmış olduğu balkona peşinden gittim.