Hyunjin ne olursa olsun, ben onu sevmem demeye devam ediyordu, ona olan o müthiş tutkusunu, aşkını söyleyemiyordu. "O bir peri, olur mu öyle şey!" diyordu içinden, Felix ise umursamıyordu bu yasağı, seviyordu onu. Saatine bakmak için koluna çevirdi kafasını Felix. Saatin geçtiğini görünce ayaklandı ve ellerini salladı. Bağararak, "Görüşürüzzzz!" dedi. Sonra arkasına döndü ve koşa koşa ortadan kayboldu...
Bundan sonra Hyunjin ayaklandı ve oda evine döndü, "Ah, ne kadar da garip bir peri." dedi kapısını açarken. "Bir o kadar da gıcık...tatlı...Ah!? Ne diyorum ben.." evine girdive kapıyı kapadı. Sonra koltuğuna attı kendisini. Vampirler modern yaşamın içindelerdi, bu yüzden çıkardı telefonunu ve sosyal medyada gezmeye başladı. Vampirler ne kadar modernse periler de bir o kadar moderndi aslında, sadece tarzları, çok farklıydı...
"Offf...çıkaramıyorum ben bu peri çocuğu aklımdan. Neymiş ya!?" elindeki telefonu koltuğa fırlattı ve derin bir iç çekti. "Aşık olamam ki!" telefonunu eline geri alıp tekrar sosyal medyaya girdi, adını bilmediği peri çocuğu aramaya başladı. "Ne yapıyorum ben ya." hızlıca sekmeleri kapadı. Kapattığı halde önüne gelen peri çocuğu gördü ve fotoğraflarına bakmaya başladı. Yüzünde çıkan gülümsemeye engel olamıyordu. Bunu fark edince hızlıca yüzünü düzeltti ve çıktı hesaptan. Başka hesaplara girdi...
Felix ise abisi Lee Minho'nun evindeydi, ona dertlerini anlatıyordu. "Offf abi, sıkıldım. Ben o vampir çocuğu çok sevdim!" Minho derin bir iç çekti. "Felix, deli misin? Vampirler nasıldır bilmez misin? Seni değil, kendini sever o çocuk bir kere." Felix göz devirdi. "Hayır abi! Güven bana, herkesin içinde minnacık bir iyilik vardır!" "Pekala, Felix. Pekala..."
Minho Felix'in yanına oturdu. "Bu kadar eminsen, söyle bakalım, nasıl bir çocuk bu?" Felix gülümsedi. "Siyah saçlı, yakışıklı mı yakışıklı, harika bir çocuk..."
