ADSIZ KİŞİ| TEXTİNG

FİNAL

4 SENE SONRA
"Hadi anneciğim giy ceketini. Bak terlemişsin bile. Üşüteceksin!" Elisa'ya ceketini giydirmekle uğraşıyordum. Parka gelmiştik ve o çok koşup terlediği için ceket giydirmeye çalışıyordum. Elisa 3 yaşındaydı ama o kadar hareketli bir çocuktu ki asla yerinde durmuyordu.

"Ama anniş men daha olun onıcattım." Asla yorulmuyordu bu kız.
"Tamam anneciğim başka zaman yine geliriz. Baban, teyzen, Yunus enişten ve-" lafımı tamamlamama izin vermeden konuştu.
"Vee Boyaaa" Kahkaha atarak konuştum.
"Evet güzelim ve Bora da bizi evde bekliyor." Bora, Ebru'nun çocuğuydu.4 yaşındaydı. Aralarında 1 sene vardı.
"Tamam o caman hemen didelim evimice" Kafamı sallayarak elinden tuttum ve parkın çıkışına doğru ilerledik.
Gördüğüm yüz ile şaşkına uğradım. Onu görmeyeli kaç sene olmuştu?
3?
4?
Sevda'nın suratı benim yüz ifademden farklı değildi.
Biz çıkışa doğru yürürken o ise bize doğru yürüdü.
"Merhaba." Dediğinde 2. bir şok dalgası yayıldı üzerime. Ne alakaydı?
"Merhaba." Sonunda konuştuğumda gözlerini benim üzerimden aldı ve Elisa'ya baktı.
"Bu ufaklık senin kızın mı?" Yok dedemin.
"Evet. Ege ile bizim kızımız." Dedim.
"Tıpkı babasına benziyor. Çok tatlı. İsmin ne bakalım senin?" Diye sorduğunda Elisa meraklı gözlerle Sevda'ya bakıyordu.
Ah bir bilseydi kızım o kadının benimle kavga ettiğini...
"Menim anım Elişa"
"Elisa. Hmm ne kadar güzel bir isim." Dediğinde ne yapmaya çalıştığını anlayamıyordum.
"Neden çıktın karşımıza Sevda? Neden geldin yanımıza?" Diye sorduğumda gözleri nihayet beni buldu.
"Hiç sadece aramız düzeldi mi diye merak etmiştim." Saçmaydı. Yüzsüzdü bu kadın.
"Tamam merakın gittiyse gidebiliriz." Dediğimde Elisa ile yeniden yürümeye başladık. Parktan çıktıktan sonra taksi beklemeye başladık.
"Çiçek!"Ege'nin sesini duymamla arkamı dönmek istedim. Silah sesi duymamla Elisa'ya baktım. Ona bir şey olmamıştı. Sırtıma inen acıyla ayakta durmaya çalıştım ama yapamadım, dizlerimin üzerine düştüm.
Vurulmuştum. Kimin vurduğunu anlayamamıştım.
Üşüyordum.
"Çiçek! Güzelim! Ebru! Elisa'yı al buradan! Çiçek iyi misin?" Ege'nin sesini duyuyordum ama cevap veremiyordum.
Gözlerim yavaştan kapanıyordu.
Anne! Baba! Nerdesiniz?
Yanınıza geliyorum.
"Hayır! Hayır! Çiçek aç güzelim gözlerini." Ege'nin ellerini yanaklarımda hissettim.
"AMBULANSI ARAYIN LAN!"
"Anniş ne oydu şana anniş kakşana"  Ebru Elisa'yı götürecekti en son, ne oldu?
"Kızım... Elisa." Zorlukla konuştum. Nefes almakta zorlanıyordum.
"Burada güzelim. Kızımız burada. Sen düşünme şimdi onları. Bizimle kal."
"Ege seni çok seviyorum. Bunu sakın unutma. Kızımıza iyi bak." Gözlerim kapandı.
"HAYIIR." Duyduğum son ses Ege'nin acı dolu feryadıydı.
*****
"Kızım."
Baba?
"Yavrum neden buradasın sen?"
Anne?
Annem karşımda beyaz bir elbiseyle bana bakıyordu.
"Anne ben geldim bak buradayım. Seni çok özledim."
"Hayır kızım senin burada olmaman gerekiyor. Geri dön. Kızın var senin. Ege var, sensiz ne yapar onlar? Onların yanında kal."
"Ama anne ben sizi çok özledim."
"Annen doğru söylüyor kızım geri dön. Torunuma iyi bak. Damadımın yanında dur. Yanında ol."  Babam arkamdaydı. Ona döndüm, o ise beyaz gömlek beyaz eşofmanlarıylaydı.
"Ama-"
"Aması falan yok! Geri dön!"
"KALBİ ATIYOR" Farklı bir adamın sesiydi bu.
****
"Gözünü açıyor!" Ebruydu konuşan.
Gözlerimi yavaşça açmaya çalıştım. Beyaz ışık gözümü alıyordu.
"Aniş ulandı mı tiize" Elisa.
Zorlukla konuştum. "Elisam?"
"Buydayım aniş cözlerini açayşan cörerşin meni."
Gülümsedim veya sadece gülümsemeye çalıştım.
Artık odayı net bir şekilde görüyordum.
Ebru solumdaydı kucağında ise Bora vardı. Ebru'nun yanında Yunus vardı. Sağımda ise Ege vardı. Ege'nin kucağında Elisa vardı.
"Çiçeğim. Sonunda uyandın. Çok korkuttun bizi." Gülümsedim. Dejavu yaşamıştım.
Ege ile evlenmeden önce ağlama krizi geçirip uyanınca da bunu demişti Ege bana.
"Kim vurdu beni?"
Ebru konuştu. "Gelin çocuklar biz su alalım sizinle." Ege, Elisa'yı kucağından indirdi. Ebru da Bora'yı indirdi kucağından. İkisinin elinden tutarak odadan çıktı.
Odada sadece Yunus ve Ege kalmıştı. Bir de ben.
"Sevda. Seni vuran oydu."  
"Çıldırıc-" Ellerimi hızla başıma koyduğumda acı ile inledim.
Sırtım çok acımıştı.
"Merak etme şuan hapiste ama 5 yıl hapis cezası aldı." Şu boktan hukuğu da sevmiyordum. Nerede adalet? Yoktu bizim adaletimiz. Ya ben ölseydim ne olacaktı bu sefer 10 yıl mı hapis cezası alacaktı?
"5 yıl he? Mükemmel ya. Peki 5 yıl sonra ne olacak? Ya yine başımıza bela olursa. 4 sene sonra böyle bir şey yaptığına göre 5 yıl sonra yapmayacağı ne malum?"
"Merak etme Çiçek. Biz onu halledeceğiz." Odada ilk defa konuşan Yunus ile gözlerim ona döndü.
"Nasıl halledeceksiniz?" Ege'ye döndüm.
"Çiçek daha yeni uyandın güzelim. Az dinlen konuşuruz sonra."
"Peki tamam o zaman. Ne zamandır buradayım ben?"
"2 haftadır dinleniyorsun." Oha! 2 hafta mı olmuştu sahiden?
"Elisa ne yaptı bensiz?"
"Hep seni sordu. Ortalıkta anniş ne zaman uyanacak özledim diye diye geziyordu." Güldüm. Çok seviyordum kızımı.
Yunus da ,ben Ebrulara bakayım bir, diyerek odadan ayrılınca Ege'ye dönerek konuştum.
"Ege ben annemle babamı gördüm. Bana geri dön torunuma iyi bak dediler. Damadımın yanında dur dediler. Bizi izliyorlar Ege!" Büyük bir sevinçle konuşmuştum.
"Tabii izliyorlar güzelim. Beni de görmüşler bak. Torununu da biliyorlar."
"Ege sarılmak istiyorum sana." Ege hızla üzerime eğildi ve kollarını uzattı. Hemen sarıldım. Çok özlemiştim.
"Seni çok özledim Çiçeğim. Çok korktum. Seni kaybedeceğim diye-" Sözünü tamamlamasına izin vermedim.
"Buradayım. Yaşıyorum. Bırakmadım sizi. Bırakamadım."
"Bırakma."
****
"Babbaa tom ve cerii aç manaa"
"Tamam babasının gülü bekle bakalım annene çorbasını içireyim açacağım."
Hastaneden dün taburcu olmuştum. Ege bebeği gibi bakıyordu bana.
Her ne kadar kendim yiyebileceğimi söylesem de dinlemiyordu beni.

"Ben içerim gerisini hadi sen çocuğa aç tom ve cerisini" dedim gülerek.

"Hayır! Bu çorbayı ben içereceğim sana."

Çaresizce ofladım. Esila ise paytak adımlarla yanımıza geldi.

"Babba aniş bibek mi niden tendisi içmino?"
"Evet babacığım anne 1 haftalığına benim bebeğim oldu."
Elisa kıkırdadı ve geri paytak adımlarla televizyonun karşısına geçti.

"Tamam bu da son kaşık. Hadi aç ağzını." Ağzımı açtım ve son kaşığı içtim.

Ege de tepsiyi mutfağa bırakarak geri Elisa'nın yanına döndü.

"Hadi bakalım ne demiştin babacığım? Tom ve ceri mi?" Tom ve ceri ahaha

"Ebet ebet!" Elisa heyecanla ellerini çırptı.

Ege Elisa'yı kucağına aldı ve koltuğa oturdu. Ben ise onları, televizyona çarpraz olan koltukta uzanmış bir halde izliyordum.

Ben bu aileyi seviyordum.
Ben bu sıcaklığı seviyordum.
Ben eski aile ortamını özlemiştim ve kendi ailemde bu ortamı yaratmıştım.

Her şeye rağmen biz birlikteydik. Birdik.
Ve siz, her şeye rağmen sevin. Ne olursa olsun sevin. Üzülün ama yine de sevin. Unutmayın ki yolun sonu sizi sevindirecek.
Benim hikayem buydu. Hikayemin sonu ise mutlu bitti. Her şeye rağmen...

****
Bu kitapta son kez;
Selamlaarrr
Nasılsınııızz

Bir kitabın daha sonuna geldik. Bu bölümü ağlayarak yazdığımı belirtmek isterim.

Aslında kitabı mutsuz bitirecektim ama size kıyamayıp son anda mutlu sona çevirdim.

Klasik sorularımı soruyorum o zaman;

Bu bölümde ağladınız mı?

Elisa hakkında ne düşünüyorsunuz?

Elisa'nın tatlılığııı??

Kitapta en sinirlediniğiniz olay?

Kitapta en sevdiğiniz karakter?

Kitapta en sinirlendiğiniz karakter?

Kitapta en samimi bulduğunuz karakter?

Çiçek'in sizlere söylediği tavsiye?

Yeni bir kitap yazacak olsam okur musunuz?
(2 tane taslakta kitap yazmıştım ama bölümleri fazla yok. İlk defa burada açıklıyorum bunu da öhm öhm)

Kitapta özel bölüm olsa okur musunuzz?

Bu arada taslakta olan 2 kitabı hemen yayınlamayı şuanlık  düşünmüyorum ama bomba bir şekilde geleceğim merak etmeyin çok ara vermiştik zaten. Yakın zamanda yayımlarım diye düşünüyorum.

Bu fotoğrafta Elisa'nın tom ve ceri izliyor ehehe;

Benden bu kadar canlarım. Sizleri çok seviyorum. Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınız.

Bu zamana kadar yanımda olan herkese teşekkürlerimi sunuyorum.

Kendinize iyi bakın.

Bir sonraki kitapta görüşmek üzeree