Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bazı tarihleri biliyorum, doğum günüm yada doğum gününüz değil,ki bizim doğum günü kutlamak gibi şansımız olmadı.
Biz doğum günlerimize bir kaç gün kala ölenlerdik, kutlayamadık da, O yüzden sizin sadece ölüm tarihlerinizi biliyorum...
Her şeyin son bulmasını istiyorum. Ölmek. Gitmek. Bazen tek başına kalmak istiyorum, sonra anlıyorum ki ben en başından beri yalnızmışım.
Çok uzun olmasada kısa süre önce kulaklarımda jiminin sesi vardı... Sonra yok oldu, yoongi geldi, gitti... Saymak çok saçma aslında, sonuçtan sonuç yine ölüme gidiyor.
Üşümüş ellerimle size yazıyorum bu mektubu. Bazen hayal olduğunu düşünüyorum sanki hiçbiriniz gerçek değil gibi. Sizi özledim, hayal olsaydı gelirdiniz ama değilsiniz...
Canım acıyor, Jimini kurtarmadığım için, yoongiyi bırakıp gittiğim için, jungkook'a el uzatmadığım için, taehyung'a söylemediğim için, hobiyi kurtarmadığım için, jini izlediğim için. Onlar bu hikayenin 6 ana karakterleri.
Hepinizin başından geçen drama olan hayatlarınızın yan parçasıyım, olsada olur olmasada.
Aslında size yazacağım pek de bir şey yok, ne anılar ne de güzel vakitler, aklımda kalmış ölüm tarihler.
Hepinizi seviyorum her halinizde, birinize karşı bu hislerim biraz daha farklı olsada bu da sevmek değil mi?
Hepinizi hatırlıyorum, yüzleriniz kafamın her yerinde, bunları yazıyorum çünkü belki bir yarım saat sonra burda olmayacağım. Ama size linayı anlatmak istiyorum. Çünkü siz öldükten sonra onun en büyük suçlu olduğunu öğrendim.
Jin...sen öldükten sonra polisler geldi, ben dışarı çıktım -daha çok çıkartıldım- lİna orda durmuş oturuyordu. Ambulansın kapıları açıktı,o da orda oturmuş bekliyordu, sanki öldüğünü biliyor gibiydi. Yanına gittiğimde ilk yaptığımız şey tartışmaktı.
"Neden kurtarmadın onu... Sen söyledin onu öldürecekler diye neden kurtarmadın! O içeride nasıl öldü biliyor musun?"
Ona baktığımda gülümsedi, "Biliyorum" O anda susmaktam başka hiçbir şey yapamadım, çünkü o... Sanki.
Üzü süre ben ona o yere baktı. Sonunda gözlerini gözlerime dikti. "Sen neden kurtarmadın." "Kurtaramadım"
