Vote goal 15
එක එල්ලේ පුවත දෙස බලන් සිටි ඔහු ලොකු කැලබීමකට පත් වෙලා. ඔහුට ආ ඇමතුමෙන් පසුව...
කලබලකාරි වටපිටාව තුළ කලබල නොවූ එකම මිනිසා වූ ඔහුගෙ මුහුණෙන් දැන් දිස්වන්නේ මීටින් කාමරය තුළ සිටි අයගේ මුහුණු වල ඇති නොසන්සුන්කමට වඩා එහා ගිය නොසන්සුන්කාරී මුහුණක්....
තවත් ඒ තුළ රැදී සිටීමට තියා ඔහුට දැන් අවශ්ය වන්නේ සිදු වූ දේ පිළිබඳව සම්පූර්ණ විස්තරය..."Excuse me.. "
අසුනෙන් නැගිට ඔහු තවත් එක් විනාඩියක්වත් නොයිදීමට තිරණය කරේ ඔලුව තුළ කැරකෙන දහසක් ප්රශ්න වලට පිළිතුරු සෙවීමේ බලාපොරොත්තුවෙන්...
"ඇයි... Mr. Kim මොකක් හරි ප්රශ්නයක් ද.. "
"අහ්... ම්... නැ Jeon I'm... I'm really very sorry...but.., මට දැන් ලොකු හදිස්සියක් හින්දා යන්න වෙනවා..
Actually I'm sorry "නිමේෂයකින් ඇති වූ ඔහුගෙ කලබලකාරි හැසිරීම නිසා ඔවුන්ද යම් තාක් දුරකට පුදුමයට පත් විය...
ඔවුන් දන්න ප්රසිද්ධ ව්යාපාරික කිම් නම්ජුන් එවැනි අයෙක් නෙවේ..
ඉතා සූක්ෂම, ඉවසිලිවන්ත මනුස්සයෙක්ගෙන් මේ මොහෝතේ එවැනි කලබලකාරී තත්ත්වයක් ඔවුන් බලාපොරොත්තු නොවෙන්න ඇති...
°
°"It's ok... Mr. Kim... මොකක් හරි ප්රශ්නයක් නම්... "
°
"අහ්... කරදර වෙන්න එපා... I'm Okey.. See you again.. "
°"Yeah sure... Have a nice day... "
°
ඔවුන් එකිනෙකාට හිස නවා ආචාර කලේ ඔවුන්ගේ හිත් වල එකිනෙකට විවිධ නොසන්සුන්කාරී හැගීමක් ඊයක වේගයෙන් හිත පුරා දග කරද්දී ...
.
.
.කාමරය තුළින් පිට වූ ඔහුට හැමගේම අවධානය තිබුණත් ක්ෂණයකින් එය වෙනස් වුණෙ දිගු මේසය මත හඬ නගන දුරකථනය දෙසට...
..
" sorry.. "දුරකථනය අතට ගත් ඔහු තිරය දෙස නොබලාම එයට ප්රතිචාර දැක්වූයේ ස්ථානයේ දැනටමත් ඇති වූ නොසන්සුන් බව නිසා
.
.✆ ජන්කුක් මහත්තයා..
..
" Excuse me."
.
.
.යුන්ගිගෙ අවසරයත් සමඟ එළියට ආ ඔහු ඇමතුමට පිළිතුරු දුන්නෙ ඔහු පමනක් ඉතිරිව ඇති ඉඩකඩෙහි අස්සක් මුල්ලක් නෑරම ඇස් යවමින්..
.
.
.
.
_______________________________________
YOU ARE READING
├𝑬𝒗𝒊𝒍 𝑴𝒊𝒏𝒊☬☠ ┤ °<𝚢𝚘𝚘𝚗𝚖𝚒𝚗>°
Fanfiction❒ විසිරුණු මතක පපු කුහර පෑරුවටත් පස්සේ එකින් එක හද ගැඹුරේ මතක ඇමුණුම් ගොතාගෙන මට පුලුවන් උනානම් ඈතට යන්න ඉතින් පොළවට බැරිද තදම තද වැහිකැට දරාගෙන ඉන්න?? ____________________________________________ "අහේතුක ආදරයක්" ඔව්,මම කරේ එහෙම ආදරයක්.... පුදුමයි!ම...