DEDEMİN GELİNİ

DG~BÖLÜM 4~

Nedim Bey geleceğe dair şimdiden kafasının içinde kurgular kurmaya başlamıstı.Herkesin hayatının değişecegini en cok da Yiğit in daha iyi bir adam olacagını bu düşüncesinin en çok onu etkileyeceğini biliyordu.Birden bire bu fikri onlarla paylaşmak dogru gelmedi.Ama biliyordu ki kendi için zaman daralıyordu.Fakat bu düşüncenin biranda ortaya çıkması yıllar sonra bir araya gelen bu aile için tekrar ayrılma sebebiydi.Bunu kendi içinde hesaplayıp geniş bir şekilde düşündükten sonra herkesin kabul etmesinden baska care kalmamalıydı.Bu düşüncesinin ardından ertesi gün hemen aile avukatlarını aradı ve uzun saatler süren bir görüşme yaptı.Bu görüşmeyle alınan kararlar herkesi etkileyecek ve farklı hayatların birlesmesini sağlayacaktı.Ekrem Bey ve Ecrin geleli neredeyse üç hafta olmuştu.Bu zaman zarfı içinde Ecrin dedesiyle yakından ilgileniyordu.buradaki tek eğlencesi bu olmuştu.Babasının geçmişine dair hatıraları dedesinden dinliyor onun cocukluk ve gençlik fotoğraflarına bakıyorlardı.Nedim Bey in yüzüne de renk gelmişti bu sayede.Sonradan kazandığı torunu ona eşini hatırlatıyor, evde hiç kimseyle paylaşmadıgı seyleri torunuyla paylasıyordu.Onunla her konuda konusuyordu.Bu genç kız ona bir yetişkin gibi davranıyor,ondan beklenmeyecek olgun cevaplarla dedesine nasihatlerde bulunuyordu.Beraber tavla oynayıp ,Sivas ve İstanbuldaki yaşantıları hakkında tartışmalara giriyorlardı.Onlara genelde Nihal de katılıyordu.Tabi işten ve nişanlısından geriye kalan bos zamanlarda. Arada Yiğit gelip dedesini kontrol ediyordu.İçinde belirsiz duygular olsada yinede kendine vakit kaldıgı için seviniyordu içten içe.Ecrin onlara gelmeden önce dedesiyle kendisi tavla oynardı.Şimdilerde dedesinin onun yoklugundan bile rahatsız olmasını kıskanmıstı.Ama bu duyguyu kendine yakıştıramıyordu.Kıskançlık onun sadece romantik filmlerden bildiği bir tabirdi.Hem sevgili falan da değil koskoca 27 yaşında ki adam ufacık kuzenini dedesinden mi kıskanıyordu.Bunu fazla çalıştıgı için ve biranda hayatlarına dahil olan akrabalarının varlığına bağladı.İşten erken çıkıp geldiği birgün yine dedesi ve Ecrin i bahçedeki masada tavla oynarken ve neşeli kahkahalar eşliğinde gördü.Yanlarına gelip

-Dede benimle oynamayı unuttun.Tabi bana hep yeniliyordun.Bu ufaklık kolay geldi sana dedi

Nedim Bey gülerek

-Yiğit bu ufaklığın nasıl oynadığını görmek istemezdin.Kaç gündür bir oyun bile alamadım

-Bu kahkahalarınız sebebi bu muydu dede.Sen yenileceksin ve böyle güleceksin

-Abi her oyunda bir kazanan olur ama dedem kaybettiği her oyunla benim sevgimi kazanıyor bu yüzden bu oyunda ikimizde kazanıyoruz

-Bende cidden iyi oynuyorsun sanmıştım ufaklık.Dedem bilerek yeniliyor yani

-Yok oglum ne bilerek yenilmesi bu tatlı cadı laflarıyla güldürüyor beni ben yenildiğimi cok zaman sonra farkediyorum.Hem oynayıp hem gülüyordu son elide kazanan Ecrin çığlığı basıp oturduğu yerden kalkıp dedesisnin boynuna sarıldı.Nedim Bey de ona karşılık verdi

-Hadi beni yeterince yendin bide Yiğit i rakip al bakalım karşına.Hala ayakta dikilen Yiğit bir sandalye cekip oturdu dedesinin yanına

-Merak etme dede bu ufaklıkla fazla uzun sürmeyecek bir oyun oynayacağım dedi gülerek

-Beni hafife alıyorsun.Göreceğiz oyunculuğunu Yiğit Abi diyerek burnunu büktü.Dedesi onları oturduğu yerden neşeyle izliyordu.Oyun başlamıştı.Nedim Bey Ecrinin kazandığı her elde attığı sevinç çığlıklarına ortak oluyor ,onunla beraber o da cosuyordu.Yiğit karşısındaki ufaklığa karşı bu kadar savunmasız ve amatör gibi oynadıgına kızıyordu.Ama yapacak birşey yok cidden kız bu oyunu iyi biliyordu ve evet onu hafife almıştı.Saatler sonunda Ecrin yiğite dönüp

-Sen bi gez gel istersen dedi gülerek

Şimdi bu ufaklık onu yenmiş dalga mı geçiyordu.Son ele gelmişlerdi ve Ecrin açık ara yeniyordu .Ve evet Ecrin oyunu almış bitirmişti.Tavla tahtasına zarları atıp kapattı ciddi bir tavırla kutuyu alıp ayaga kalkınca Yiğit ne yapacagını anlayarak