DEDEMİN GELİNİ

DG~ Bölüm 3~

Ecrin o gece annesinin kokusunun olduğu, çocukluğunu geçirdiği , bütün geçmişini barındırdığı evinde son kez uyuyordu.Uyuyor denilemezdi çunku bu gece veda gecesiydi.Annesine ve onun hatıralarına ihanet ediyormuş gibi hissediyordu kendini.Ama ya babası. O bırakıp gittiği günden beri sevgisini şefkatini kızından hiç eksik etmemiş her durumda ona ihtiyaç duyduğu her anda yanına ilk kosan babasına nasıl ihanet ederdi.Simdi babasının yıllardır neden mahsun ve buruk baktıgını, en mutlu oldugu zamanlarda bile hep özlemle bakan gözlerinin sebebini öğrenmişti.Ona engel olsa biliyordu babası cok istemesine ragmen sırf kızı biriciği için vazgecerdi.Peki Ecrin bunu bile bile nasıl engel olup gitme derdi babasına.Belki de gecmişteki yaralarını kapattıracak ona mutlu gunlerin habercisi olacaktı babası ,abisi ve hiç görmediği diğer akrabaları.Kendini dusunmenin degil bunca yıl hiçbirşeyini eksik etmeyen bir kanadı kırık bu adamı dusunmenın zamanıydı.Bütün gece kafasını kurcalayan sorulara cevap aradı.Ve bildiği tek sey bu soruların cevabını yasayarak öğrenecekti.

İSTANBUL

-Yiğit babanla konuştun mu geliyorlar mı

-Konuştum dedecim geliyorlarmış binmişler uçağa

- Baba tüm bunlara ne gerek vardı.

-Sevil bilmiyormuş gibi konuşma kızım bunca zaman yaşadıklarımı sizde biliyorsunuz.

-Haklısın babacımda sonuçta tanımıyoruz buraya gelmeleri gerekli miydi

-Sevil sizin olduğu kadar benim olan tüm herşeyde oğlum Ekrem in ve torunumunda hakkı var.Burası onlarında evi

Ağzının içinde laf sayarak odadan mutfaktaki hazırlıklara bakmak için çıkmıştı Sevil Hanım.Mesut Bey in eşi Arhan ailesinin ilk gelini..Yaşına rağmen oldukça bakımlı ve bilgili bir kadındı.Ancak İstanbula gelip daha fazla para hırsı gözunu kör etmiş,kendince haklı sebeplerle şimdi yanlarına gelecek olan kaynı ve kızını evde fazlalık gibi görmeye başlamıştı. Kaynanasının vefatından sonra evdeki erkeklerin bakımını üstlenmiş her konuda onlarla beraber söz sahibi olmuştu.Şimdi ona sorulmadan böyle bir karar alınması hoşuna gitmemiş olacakları onun gözünde daha mühim hale getirmişti.Bir anda pabucu dama atılmış gibi hissetse de kendinden emin ne yapacağını önceden kestirecekti.Daha gelmeden bu ailede bir düşman kazanmıştı her şeyden habersiz baba-kız..

Ecrin hayatında ilk kez uçağa biniyordu.Gerçi henüz daha 18 ine bile girmemişti.3 hafta sonra girecek tam bir genç kız olacaktı. Babasının elini tutmuştu, ardında annesi ve geçmişini bırakarak... Amcası ona gülümseyerek döndü

-Ecrin yeni hayatınla ilgili bir plan yaptın mı kızım

-Şimdilik düşünmedim amca babam nasıl isterse öyle olsun istiyorum.Onun mutluluğu benim için her şeyden önemli

-Ekrem nasıl bir kız yetiştirdin böyle seni tebrik ederim ben bile gurur duydum güzel yeğenimle dedi kardeşine bakarak

-Annesine benziyor abi pek tanıma fırsatınız olmadı gerçi diye sitemkar bir sesle konuştu.

Abisi ne demek istediğini anlamıştı.Yol boyuncada bir daha konuşmadılar.Bir saatlik bu yol Ecrin e saatler gibi uzun gelmişti.Havalananına inince siyah son model bir araba karşıladı onları çıkışta. Gerçekten filmlerdeki gibi bir hayat yasıyorlar diye duşundu Ecrin. Nedense kimse konuşmuyor o da onlar ibi sessizliğin verdiği huzurda kendi iç hesaplaşmasını yapıyordu.Nasıl olsa bir kaç güne üniversite sonuçlarıda açıklanacak diye düşündü.O sıradan hayatı sanki gün geçtikçe renkleniyordu ve o bunu farkediyordu.