the moons know we're in love | SakuAtsu

0.3

Yol yürümekten yorulmuştu. Nefes nefese kalmış bir şekilde durdu. Nefesini kontrol etmeye çalıştı.

Yokuşta öylece durup derin nefesler alırken kafasını gökyüzüne doğru kaldırdı. Yıldızlar ve ay çok parlaktı.

Bunun verdiği kuvvet ile yokuşu çıkmaya devam etti. Gecenin karanlığında tek parlak olan şey ay ve yıldızlardı. Burası şehrin ışıklarından uzakta bir yerdi, bu yüzden bunaldığında buraya kaçardı.

Yokuşu bitirip patikanın sonuna geldiğinde çimlik alanda yere uzandı. Bu tepe onu her zaman sakinleştirirdi.

Uzandığında gözlerini gökyüzündeki parlak aya dikti. Ayın şekli dolunay değildi, ama yine de ay çok güzel görünüyordu.

Atsumu, hayatındaki birisini aya benzetirdi. O kişi Atsumu için güzel biri olmadığını söylerdi her zaman. Atsumu ise hep şöyle derdi;

"Sen ay gibisin sevgilim. Her zaman tam olmasan da çok güzelsin."

Düşüncelerinden veya şehirden boğulduğunda buraya gelme sebebi ayı görmekti. Çünkü ay, Atsumu'ya o kişiyi hatırlatırdı,

Aynı zamanda o kişinin gözlerini de. Simsiyah gökyüzünde parlayan kocaman ay, o kişinin gözlerine benzerdi.

Simsiyah gözlerindeki parlayan kocaman ışıltı...

Aya bakıp bu düşüncelerde huzur bulurken ayak sesi duymasıyla uzandığı yerden doğruldu. Arkasına baktı. Gelen kişi tıpkı ay gibi ışıldayan sevgilisi Sakusa'ydı.

"Omi-Omi!!"

Gülümsedi. Onu beklemiyordu, bu sürpriz onu da şaşırtmıştı.

Sakusa sakin adımlar ile Atsumu'ya yaklaştı ve onun karşısına oturdu.

Sakusa uzun zamandır maske takmıyordu. Bu Atsumu için iyi bir şeydi, sevgilisinin yüzünü görmeyi severdi.

"Merhaba Tsum. Yine mi buradaydın?"

Sakusa dışarıya çıkmazdı. Sadece bazenleri buraya gelir, onun dışında evden başını bile uzatmazdı. Birçok kez Sakusa'nın evine gitmeyi denedi ama ailesi son aylarda Atsumu'yu eve almıyordu. En son Sakusa'nın evine gittiğinde Sakusa'nın annesi ile ettiği kavga sonrası bir daha Sakusa'nın evine de gitmedi.

"Evet Omi, aya baksana! Çok güzel..."

Eli ile gökyüzünü işaret etti. Sakusa da işaret edilen yöne bakışlarını çevirdi.

"Mhm, güzelmiş."

Atsumu elini indirdi ve bakışlarını Sakusa'nın sakin yüzüne çevirdi. Yüzünün her detayını ezberlemişti.

Siyah dalgalı saçları, beyaz ve solgun yüzü, dalgalı kirpikleri, siyah gözleri... Yüzü tertemizdi, ne bir çil ne de bir ben vardı. Özenle yaratılmış, melek gibi bir yüzü vardı.

Bakışlarını Sakusa'nın gözlerinde durdurdu. Siyah gözlerinden ayın yansımasını görebiliyordu.

Bu görüntüye tebessüm etti. Sakusa'nın sesi ile kendi dünyasından ayrıldı. Sakusa ayı izlerken konuşmaya başladı.

"Ayı seven, ay gökyüzünde değilken bile onu sever. Birisi için ay olmak isterdim."

Atsumu gözlerini kırpıştırdı.