Akşam olduğunda kuzenler kendi odalarına çekilmişti ve biz abilerle tek başımıza kalmıştık. Aslında onların( yani sanırım artık benimde) evimiz ayrıymış ama benim odamı yapacakları için tüm evide boyatmak istemişler.
Dilan hanım abla kuzenlerin anneleriymiş. Babası malesef ki ölmüş. Zaten Dilan hanım ablaya nasıl katlanılır anlamazdım. Onlarda anneleri adına benden özür dilemişti ama önemsiz olduğunu söylemiştim. Bunun burda biteceğini sanmıyordum çünkü ilk günden lafı sokmuştu.
Ben öylece yeri izlerken birden kafamı kaldırdım ve üçünün de beni izlediğini gördüm. Onlara soğuk yapmak istemiyordum ama şuanlık yapabileceğim birşey yoktu.
-'Çok tatlı' Miran bey abinin sessizce Rohat bey abiye söylediğini duydum ve kaşlarımı kaldırarak 'öylemi' diye fısıldadım.
Ben öyle söyleyince ensesini ovarak yanıma geldi ve kızarık yanaklarıyla ellerimi tuttu.
-"Çok tatlısın ve seni ısırmak istiyorum. Isırmama izin verir misin?" Dedi. Kafamı iki yana sallayarak kafamı çevirdim ve tam o anda yanağımda bir acı hissettim.
Yanağımdan ne istiyordu bu çocuk! Canım çok acımamıştı ama yine de gözlerim dolmuştu. Ayağa kalkarak yanağımı tuttum ve onların şaşkın bakışları altında Boran bey abinin yanına gittim. Elimle Mirani göstererek;
-" Yanağımı ısırdı." Dedim dolu gözlerle. O da yavaşça beni yanına çekti ve kızgın gözlerle Mirana bakmaya başladı. Miran ellerini havaya kaldırarak 'özür dilerim ama yine olsa yine yapardım' Dedi.
Sinirli bir soluk alıp ayağa kalktım ve içeri girip yatacağım odaya çıkmaya başladım. Uyusam iyi olacaktı.
●●●●
Sabah boynumda sıcak bir nefes hissederek uyanmıştım. Hemen yanıma bakınca Yusuf bey olduğunu gördüm ama neden yanımda yatmıştı ki?
Kendimi geri çekmeye çalışıyordum ama kollarını belime resmen yapıştırdığı için çekilemedim. Üstüne üstlük daha da sıkı sarınca son çare uyandırmaya çalıştım.
Seslensem de cevap vermediğinde bu sefer omzunu dürterek daha sesli bir şekilde 'Yusuf bey' dedim. Sonunda uyanmıştı.
Ilk olarak hala elini çekmeden ve daha fazla boynuma (Bu sıcakta) nefesini bırakırken yüzüme baktı ve özür dilercesine bir ifade ile konuşmaya başladı.
-" Kızdın mı yanında yattığım için lütfen kızma çünkü bilerek yatmadım yani biraz öyle olabilir ama dayanamadım uzandım. Kızdın mı bebeğim."
Bana bebeğim demesini beklememiştim ama çok hoşuma girmişti. Ben en ufak bir ilgiye muhtaç olduğum için yaptıkları çok hoşuma gidiyordu. Daha 2. Günden burada uyumasını garip bulmuştum ama koskoca adamın karşımda ezilip büzülmesini istememiştim.
-"Kızmadım tabi fakat şaşırdım çünkü daha birbirimize tam ısınmadık ve yanımda yatmanız garip oldu." Dedim.
Elini çekerek oturur pozisyona geldi ve "Ben seni öğrendiğim anda ısındım kızım. Sen istersen bizi hiç sevme ama yinede kendinden mahrum etme senden tek isteğim budur. " bana gülümseyerek ayağa kalktı ve ardından ekledi" hadi hazırlan da aşağı gel kendi evimize gidecez kahvaltıdan sonra" ve odadan çıktı
Onlara alışmam zaman almayacak gibi gözüküyordu. Onların bana değer verdikleri belliydi. Abilerde aynı anneden olmamamıza rağmen bana çok iyi davranıyorlardı.
Hastanedeyken Yusuf bey anlatınca bana kötü davranırlar sanıyordum ama arabadayken daha bana cana yakın davranmışlardı. Onların sevgilerini boşa çıkarmayacaktım. Onları sevmeye çalışacaktım.
●●●●●
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hava sıcak olduğu için şort tulum giymiştim ve şimdi kahvaltı için aşağıya iniyordum.
Yemek odasına girdigim anda herkesin oturuyor olduğunu görmek biraz utandırmıştı ama Boran bey abinin yüz ifadesini gördükten sonra yanlış bişey mi yaptım acaba demiştim kendi kendime.
-" Şu giyime bak. Bizim aileye yakışmaz demiştim size en baştan." Diyen Dilan hanım ablaya baktım ama benden önce biri daha lafa girmişti.
-"Sanane yenge kardeşimiz ne isterse giyer ve özellikle de sen buna karışamazsın." Bunu demesine şaşırmıştım çünkü kıyafetime bakışları hiç hoş değildi. Savaş bey abi elini Boran bey abinin omzuna katıp dostça sıktıktan sonra ufak bir tebessüm ettiler ve yemeklerine geri döndüler.
Hiçbirşey demeyen Yusuf beye baktım ve o kafamı tutarak kendine çekti ' ye yemeğini güzelim lafını esirgeme' diyerek başımı öptü.
-'De hayde afiyet olsun" diyen dede beyin sesiyle yemeğe başladık ve sahte gülümsemeyle Dilan hanım ablaya baktım. İşte böyle insanı sustururlar. O orada sinirlenirken biz kahvaltımız yapıyorduk.
