KAYIP PERİ

5

Medya:Rohat kamer

Kıyafetlerimi çıkarmadığım valizimi odadan çıkarıp aşağı indirdim. Kahvaltıdan sonra Yusuf bey valizimi hazırlamamı ve onu çağırmamı söylemişti ama benim zaten valizim hazırdı. O yüzden kendim çokta ağır olmayan valizi indirmiştim.

Salona girdiğimde kimsenin daha gelmediğini gördüm ve koltuğa oturup telefonumla oynamaya başladım. Yaz tatilinde olduğumuz için sınıf arkadaşlarımın storylerinden gezdiklerini anlıyordum.

Ben telefona dalmışken odaya Rohat bey abi geldi ve tam yanıma oturdu. Ben kafamı tekrardan eğip telefona bakınca derin bir nefes alıp elimden telefonumu çekti. Sinirle kaşlarımı çattım ve elinden almaya çalıştım. O vermeyi bırak daha çok kaldırıyordu.

-" Ya versene şunu!" Deyince kaşlarını kaldırdı ve 'cık' diye bir ses çıkardı. Daha çok sinirlenmiştim ve koltuğa çıkarak beline çıktım. Ben kıvırcık saçlarına asılıp telefonumu isterken o ise benden kurtulmaya çalışıyordu.

-"Abi dersen veririm. A-ah kızım bıraksana saçımı.!"

-"Demiycem. Bundan sonra da sana asla demem tamam verme, al sana." Deyip saçını son kez çekip kendimi yere attım.

Ben kendimi bırakınca o da yavaşça bana döndü. Yüz ifadesi büyük bir hayal kırıklığına uğramış gibiydi. Resmen bıraksan ağlayacakmış gibi bakıyordu.

-"Gerçekten demiycek misin." Ben ona tam cevap verecekken kapıdan sesler geldi. Odaya Miran bey abi gelip tam önümde durdu. 'Hadi' diyerek sanki oyuncak bir bebekmişim gibi kucağına aldı ve Rohat bey abinin önünden geçerek dışarıya çıkardı. Ben şaşkınlıktan dilim tutulmuşçasına beklerken arabaya kattı ve kendide yanıma oturdu.

Daha sonra hepsi birden gelerek arabaya bindi ve arada ufak konuşmalarla ve Rohat bey abinin kaçamak bakışlarıyla yola çıktık.

●●●●●●

Kocaman bir evin önünde araba durdu ve herkes aşağı indi. Dışarıda korumalar vardı. Onlar gelip bagajdan valizleri alırken bizde eve doğru ilerliyorduk.

Evin önüne gelip açık kapıdan girecekken Yusuf bey elimi tuttu. Ben bekleyip ona bakarken o elimin üzerini öpüp yavaşça içeriye doğru yürüttü. Neden böyle yaptığını anlamamıştım ama sanırım burda olduğuma inanamıyormuş gibiydi.

Evin içini elimde Yusuf beyin eli ile tüm odaları gezdik. En son benim odamı gösterdi. Hepsi birlikte yapmıştı ve odam çok güzel görünüyordu.

Onlar odama bırakıp dinlenmek için gitmişlerdi. Bende odamı tam anlamıyla karıştırıp balkona çıkmıştım. Çok güzeldi, bundan sonra burası favori yerim olacağı kesindi.

Daha öğ'le vakti olduğu için salona indim. Burasıda kocamandı. Mutfaktan sesler gelince oraya adımlarımı yönlendirdim. Kafamı kapıdan uzatınca Boran bey abinin tüm yakışıklılığıyla mutfak önlüğü takmış, yemek yaptığını görmüştüm. Vücudumu da içeri alarak yüzümde tebessümle yanına gittim ve aşırı tatlı geldiği için bir an yanaklarını ısırmak istedim. Sanırım onun için erken gelmemiş olacak ki benim geldiğimi görünce alnımdan öpüp geri işine döndü.

-"Yardım edilecek bir şey var mı?" Dedim.

-"Yok güzelim otur sen." Diyip masayı gösterdi. Gidip oturdum ve yakışıklılığını izlemeye devam ettim. Sanırım onlara alışmaya başlıyordum.

Ben dalmışken yanıma birisi oturdu. Baktığımda Rohat bey abi olduğunu gördüm. Hâlâ bana üzgünce bakıyordu. Çok tatlıydı.

-"Şimdi bana abi demeyecek misin?" Dedi. Kocaman bir kahkaha atıp kafasından tuttum ve ona sarıldım. Ben sarılınca o da belime sarıldı ve kafasını boynuma koydu.

-" Derim abi tabi ama sen neden bu kadar üzüldün ki." Diyince omuzlarını silkip boynuma öpücük kondurdu. Kafamı kaldırdığımda Miran bey abi ve Boran bey abinin yüzünde tebessümle bize baktığını gördüm. Kollarımı kaldırıp onları da davet edince gelip sarıldılar. İşte şimdi tamamlanmış hissediyordum.

Bu adamların bana iyi geleceğini biliyordum ve umarım bu konuda yanılmazdım.

♡♡♡♡♡

Selamlarrrrrrrrr

Umarım beğenmişsinizdir.💕💕💕💕💕

Yorum ve vote vermeyi unutmayinnn💕🥳💋💋💋💋💋💋

Görüşürüzzzz🤍